Yıldızların sahibi

XXIX -Ela gözler-

"O ela gözlerini açsan,baksan bana tüm dünya benim olur."

Yazarın anlatımıyla:

Emir kollarının arasın da duran sevgilisine baktı "Gidemezsin.." diye mırıldandı "Tüm yaralarımı sarmışken bir yara daha açamazsın bana..yapma Elam yapma."

Ambulans gelince Emir kucağındaki sevgilisini sedyeye bırakıp elini tutmaya başladı.

Hastaneye geldiklerinde ise Emir Elanın elini bırakmak istemese de Elanın eli kayıp gitmişti onun elinden.

O elasız yapamazdı,Emir Elasız olmazdı.

Kuzey perişan bir halde Ameliyathanenin önüne gidip oturdu.Ne yapıcağını şaşırmış bir haldeydi. Emire kızmak istese de ona anlayış gösteriyordu ama Elasını bu halde görmek onu yıpratmıştı.

Nil ve Yıldız koridora girince Kuzey ayaklandı.Hızla Nilin yanına gidip ona sımsıkı sarıldı "Nil..Nil çok kötüyüm." dedi göz yaşlarının arasından.

Yıldız Kuzeyin ona gelmemesine şaşırsada sesini çıkarmadan abisi Poyrazın yanına gidip sarıldı.İçten içe sevinmişti,Kuzeyin mutlu olmasını hep istiyordu.

Nil Kuzeyin sarılışına karşılık verip saçlarını okşadı "Ben Elayı istiyorum." Nil biraz geri çekilip onun yaşlarını sildi "Merak etme bir şey olmayacak."

Tam o anda Esila yanlarına gelince Kuzey yanına gidip sarıldı.Ağlaması artarken "Anne iyi mi Ela hı?İyi olduğunu söyle ne olur...Anne iyi değil mi?" diye sordu hıçkırıklarla.

Esila dolu gözlerle okşadı oğlunun saçlarını "Oğlum daha yeni alındı ameliyata ben şimdilik bir şey diyemem."

"Ben Elayı istiyorum ya,Anne ne olur bir şey yap ona bir şey olursa yaşayamam ben o benim her şeyim." Esila geri çekilip oğlunun yüzünü acuçlarının arasına aldı "Sen şimdi sakin ol tamam mı aşkım?Her şey iyi olucak dik dur sabret." değip Kuzeyin yaşlarını sildi ve yanağından öptü.

Kuzey başıyla onaylayıp Nilin yanına oturdu ve başını onun omuzuna koydu.Nil saçlarını okşamaya başladı.

"Nil.." Nil başını kaldırmış olan Kuzeye soran gözlerle baktı "Seni seviyorum." Kuzeyin dediği şey ile Nil şaşırmadı Kuzeyin ona aşık olduğu her haliyle belliydi.Ama yinede kalbi hızlanmıştı.

Nil burukça gülümsedi "Bende seni Kuzey."

Defne koridora girdiği gibi abisinin yanına koştu.Emir yere oturmuş öylece duvara bakıp ağlıyordu "Abi..Abi bana bak." Emir konuşmuyordu.

"Abi lütfen bak bana." Emir zorlukla bakışların Defneye çevirdi "Yapma bunu kendine,koyuverme kendini.Ablam öldüğünde de aynısını yaptın Babam da da.Şimdi yapma dik durman lazım."

"Babam,Ablam,Annem gibi o da bırakıcak değil mi beni?Sonra sende gideceksin.Hepiniz gideceksiniz." Defne başını onaylamazca salladı "Hayır Abim olur mu öyle şey.Ela seni bırakmaz,bırakamaz o sana kör kütük aşık.İnsan hiç aşık olduğu kişiyi bırakır mı?"

***

Defne gözlerini abisinden ayırmadan onu izliyordu.Emir onun gözünde perişan bir haldeydi şu an.

Sadece Emir değil Ateşte çok perişan gözüküyor ve Yiğit yorgunluktan Ateşin omuzunda uyukluyordu.

Saatlerce süren sabır oyunundan sonra hele şükür Ameliyathanenin kapısı açıldı.Emir altı saattir tek yaşam belirtisi olarak nefes almayı göstermiş olsada Doktorun gelmesiyle hızla ayaklandı.