Yıldızların sahibi

VIII -Diğer yanım-

"Sen benim her şeyimsin,diğer yanımsın."

Saatlerdir ağlayarak bekliyordum ama hala haber yoktu.Kuzeye ne olduğunu bilmiyordum,Polisler Reşatı yine yakalayamamıştı ve Emir de bir saattir yoktu.

Başımı Poyrazın omuzundan kaldırıp ayaklandım.Poyraz,Yıldız ve Gökhan abi haberi alınca hemen gelmişti.

Annemlerin en yakın arkadaşları Ferhat Amca ve Müge Teyze de Ameliyata girmişti çünkü onlar da Doktor.

Koridorda bir sağa bir sola dönerken uyuklayan üçlüye bakıp gülümsedim.Gökhan abi beni hiç bir şekilde Yıldızdan ayırmıyor aynı bir abi gibi davranıyordu,Poyraz ise sanki Kuzeyin kopyası,her zaman en yakın arkadaşım beni güldüren ve seven Kardeşim.

Yıldız ile de hep çok iyi anlaşıyoruz bütün sırlarımı bilir,her zaman da yanımda olur.Sanırım onlarla büyümek çok büyük bir şans benim için.

Koridorun başından biri gelince oraya baktım Yiğit ve Emir geliyorlardı.Emir hızla yanıma gelip bana sarılınca şaşırdım ve ne yapıcağımı bilemedim.

"N-ne oldu?" biraz geri çekilip yüzümü inceledi "Allaha şükür iyisin,bir saat önce polisler aradı işte Reşat hakkında bir gelişme var diye gittim ama yanlış bilgiymiş sonra Reşat telefonuma seni kaçırdığına dair mesaj atınca hızla buraya geldim o şerefsizin sağı solu belli olmuyor biliyorsun."

"İyiyim beni merak etme." dedim kısık sesimle  sağ yanağımı okşamaya başladı "Kuzey hakkında bir gelişme var mı?" dolu gözlerle başımı onaylamazca sallayıp ona sarıldım ve başımı göğsüne gömüp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

"On bir saatir ameliyatta saat gece iki oldu ama hala haber yok!Ölüyorum Emir kalbim ağrıyor diğer yanım canı ile cebbeleşirken ben burda elim kolum bağlı oturuyorum.Dayanamıyorum artık Kuzeyimi istiyorum ben!" Emir saçlarımı okşamaya başladı "Tamam Ela sabretmekten başka şansımız yok şu an."

Geri çekildim "İstemiyorum sabretmek istemiyorum artık!" diye bağırıp Ameliyathanenin kapısına vurdum "Açın!Açın Kardeşimi istiyorum açın!"

Yazarın anlatımıyla:

Ela sinir krizi geçiriyordu adeta.Deli gibi ameliyathanenin kapısına vurup bağırıyordu.Poyraz,Gökhan ve Yıldız uyandı ve Elayı sakinleştirmeye çalışan Emir ve Yiğitin yanına gitti.

Ela sakinleşmeyince Emir kollarını omuzlarına sarıp yavaş yavaş yere çöktü onunla ama Ela hala bağırıyordu.Yıldız bir Hemşire çağırınca Hemşire Elaya sakinleştirici bir iğne yapıp gitti.

Emir kollarında ağırlaşmış göz kapalarıyla ona bakan kızı izledi.Elanın gözlerinden süzülen yaşlar şakaklarına doğru akarken içi acıdı.Ablası öldüğünde o da böyle yıkılmıştı.Elanın ne hissettiğini anlayabiliyordu.

Ela daha fazla dayanamayıp ilacın etkisiyle uyuyunca Emir yüzündeki saçlarını çekti.

"Sen kimsin?" dedi Gökhan Emire "Ben Emir Elanın okuldan arkadaşıyım Kuzeyi veraber bulmuştuk bu da Yiğit o da okuldan." Gökhan anladığını belirtirmişcesine kaşlarını kaldırınca Emir tekrar Ela ya baktı.

O ara Yıldız hemşirenin yanından dönüyordu "Ela ya oda hazırladılar numarası beş yüz kırk üç oraya götürürmüsün onu?" Emir başıyla onaylayıp kucağındaki Ela ile beraber gitmeye başladı.

Odaya gelince onu dikkatlice yatağa yatırdı ve üstünü örttü.

Derin bir nefes alıp sandalyeyi yatağın yanına çekti ve oturdu.Elanın saçlarını düzeltip okşamaya başladı.