Yıldızların sahibi

XII -Dünyadaki en güzel varlık-

"...Halbuki sen bu dünyadaki en güzel varlıksın benim için Yıldızlarımın sahibi."

"Bırak lan kankimin sevgilisini!" diye bağırdı Yiğit ve tekrar havaya ateş etti "Sen kimsin?"

Fıratın dikkati dağıldığı için ona bir tekme atıp hızla Yiğitin yanına koştum "Naber Yengesu?" gülümsedim "Hiç."

Bir adam gelip Fırata kelepçeleyip götürünce Yiğite döndüm "Sen nerden geldin yani nasıl geldin?" Yiğit buraya gelen Ateşi gösterdi "O çağırdı benim Amcamın cenazesi olunca bizde apar topar döndük."

Ateşe döndüm "Galiba sana güvenmeye başlıyorum." gülümsedi "Galiba mı?Zamanla o galiba gidecek Ela emin olabilirsin." bende gülümsedim "Umarım."

"Ama şimdi Emiri bulmamız lazım." başımla onayladım "Evet bulalım nolur."

2 Hafta sonra:

"Çok özledim onu." değip başımı Ateşin omuzuna koydum "Keşke sana yardım edebilsem ama bulamıyoruz Emiri,her yeri aradık ama bulamıyoruz."

Ofladım "Ateş?" Ateşin bana baktığını hissedebiliyordum "Efendim?"

"Sen niye bana yani bize yardım ediyorsun sonuçta biz Babanın düşmanıyız." derin bir nefes aldı "Çünkü sana aşığım." dediği şey ile hızla başımı onuzundan kaldırdım.

"Dur hemen telaşlanma Emire aşık olduğunu biliyorum,Sevgili olduğunuzu da biliyorum.Merak etme ama ben yavaş yavaş bu duyguları unutucağım.Hem bakarsın belki karşıma başka bir kız çıkar."

"Üzgünüm sen gerçekten çok iyi birisin ama yapabileceğim.." güldü ve beni yanına doğru çekip sarıldı "Sorun değil Ela ben iyiyim." başımı tekrar omuzuna koydum ve denizi izlemeye başladım "Bir keresin de bir kıza aşık olmuştum kızıl saçlı kahverengi gözlü bir kız,sevgili olmuştuk her şey çok güzel gidiyordu ama bir gün ona süpriz yapmak için onun her zaman gittiği küçük külübesine gittim.Kulübeye girdiğimde başka bir çoçuk ile öpüşüyordu ayrıca bileğinde hala ona aldığım bileklik vardı.Ben sonra Aşka küstüm ama O bir kaç kez özür diledi.Onu her ne kadar sevmiş olsam da Affetmedim.Adını hala her duyduğum da içim acıyor."

Yutkundum "Adı neydi ki?" kumu elindeki küçük dal ile karıştırıp daireler çizmeye başladı "Duygu." Ateşin saçlarını karıştırdım "Ben inanıyorum bir gün karşına öyle biri çıkıcak ki bütün acılarını sana unutturacak."

Gülümsedi "Olur mu dersin?" gülümsedim ve başımla onayladım.Başımı tekrar omuzuma koyduğumda göz kapaklarım ağırlaştı gözlerimi yavaşça kapayıp kendimi uykunun kollarına bıraktım.

****

Gözlerimi açtığımda burnuma gelen tanıdık kokuyla kaşlarım çatıldı.Bu Ateşin kokusu değildi.

Başımı omuzuna koyduğum kişiye baktığım da  şok oldum.

"Emir?" dedim sesimdeki mutluluk ve şaşkınlık ile.Emire hızla sarıldığım da Emir yere düştü.Kıkırdayıp başımı kaldırdım ve yanaklarına ard arda öpücüklerimi bırakmaya başladım.

Doğrulup yüzümü avuçlarının arasına aldı "Meleğim." gülümseyip ona tekrar sarıldığım da o da bana sarıldı.Bir süre öyle kaldık.

Birden gözlerim dolmaya başladı ve ağlamaya başladım.Küçük hıçkırıklarım büyüklere dönüşürken Emir saçlarımı okşuyordu.

Duygularımı fazlasıyla bastırmıştım ve şimdi patlıyordular. "Çok özledim çok korktum sana bir şey olucak diye." dedim ağlayarak.

Emir saçlarımdan öptü "Her şey geçti Elam her şey geçti." geri çekilip Emirin yara içinde olan yüzüne baktım "Ne oldu yüzüne?Reşat mı yaptı?" Emir baş parmaklarıyla yaşlarımı sildi.