"Fazla vaktinizi almayacağım, direkt konuya gireceğim. Birçok şeyin farkındayım. Bana karşı beslediğiniz duygularınızın da, her görev emrinde dönüşümü beklediğinizin de, her yara aldığımda acı çektiğinizin de hepsinin farkındayım."
Gözlerini gözler...
"Hiç kimse için ben onu çok iyi tanıyorum deme, her insan yanıltır."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Yayımlanma Tarihi; 24.08.21)
•••
Yüzümdeki şaşkınlığımı minimuma indirmeye çalışarak yarımda duran Eymen'e döndüm. Yüzümdeki ifade şaşkınlıktan mahcubiyete dönüştü mü bilmiyordum ama en azından denemiştim. "Seni de yordum aşağıya kadar. Beklediğini bilmiyordum." diye mırıldandım.
Samimi bir şekilde gülümsedi. "Olur mu öyle şey, yine gel. Hatta her akşam gel, babam beni unutup seninle ilgilendiği için bir nevi beni bezmiş halimden kurtarıyorsun." Elini başımın üzerine koydu, ben daha ne yaptığını anlamadan sağa sola doğru hareket ettirerek saçlarımın birbirine girmesini keyifle izleyerek kıkırdadı.
Dayanamayıp gülümsediğim sırada gözlerim Asrın Üsteğmendeydi. Bir yandan elimin ayası çantamın altından karnımda, parmak uçlarım ise kasıklarımın biraz üzerindeydi.
O ise başını başka yöne çevirmiş, gözlerini yolda gezdirerek benim arabaya binmemi bekliyordu. Hızlıca vedalaşıp el sallayarak Asrın Üsteğmenin açtığı kapıya doğru ilerledim.
Vücudum şimdi neden terliyordu ki?
Ve asıl soru neden adımlarım kapıya yaklaştıkça nefesimi tutuyordum. Onun yüzünden mi ? Hayır.
Regl sancısı..
Canım yandığı için olmalıydı.
Yakışıklılığa bağlı olarak erkekleri değerlendiren bir kız hiçbir zaman olmamıştım. Yüze de önem verirdim fakat karakter daha ağır basardı. Aslında değerlendirmelerim genellikle davranış ve karakter üzerine oluyor, genelde hiçbir erkek kafamdaki profilde ikinci aşamaya geçemiyordu.
Peki ben karşımda iki gündür tanıdığım bu adamı niye içimde değerlendirmeye sokup, başka erkeklerle kıyaslıyordum ki ?
Ağrımın izin verdiği kadar hızlı attığım adımlarım büyük vücudunun tam önünde kesildi. "Teşekkür ederim." diyerek aynı hızla arabaya bindiğimde nefesimi hızlıca bıraktım. Kapım kapanıp yan tarafımdaki kapı sürücü koltuğunun kapısı hızlıca açıldığında saçma bir şekilde yine nefesim düzensizleşmişti.
Başımı önüme eğerek çantamın fermuarı ile uğraşıyormuş gibi yaparken o ise arabayı çalıştırmış hatta çoktan yola bile çıkarmıştı.
