"Fazla vaktinizi almayacağım, direkt konuya gireceğim. Birçok şeyin farkındayım. Bana karşı beslediğiniz duygularınızın da, her görev emrinde dönüşümü beklediğinizin de, her yara aldığımda acı çektiğinizin de hepsinin farkındayım."
Gözlerini gözler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Yayımlanma Tarihi; 21.12.21)
•••
Ellerim, kaburgalarını delip kendisini dışarıya atacakmış gibi çarpan göğüsünün üzerinde gözlerim elinde tuttuğu tek taş yüzükteydi. Durumum kesinlikle ondan farksız değildi çünkü aynı heyecanı, aynı mutluluğu onunla birlikte paylaşıyordum.
"Evet." Dudaklarımın arasından fısıltı şeklinde çıkan sesim ile başını biraz daha eğerek burnunu yanağıma hafifçe sürttü. "Olurum, senin annen de baban da olurum Asrın, sen istersen her şeyin olurum."
Yanağımdaki burnunun baskısı kesilir kesilmez yerini ateş gibi, sıcacık dudakları aldı. "Sahip olduğum her şey sensin." Başını hafifçe geriye çekti ve belimdeki diğer elini kadife kutunun içindeki tek taş yüzüğe attı. Göğüsüne yaslı duran parmaklarım yaşadığım heyecanla karıncalandı.
Yüzüğü kavrayan sıcak parmakları benim soğuk parmaklarımı avucunun içine hapsetti ve yüzüğü parmağıma geçirmeden hemen önce sımsıcak dudaklarını avucumun içine bastırdı. "Benim güzel kadınım."
Bedenlerimizin arasına mesafe bırakıp üzerindeki takım elbisenin ceketini çıkarırken meraklı bir ifadeyle onu izliyordum. Kollarının her hareketinde gerilen kasları, beyaz gömleğinin de yırtılacakmış gibi görünmesini sağlıyordu ve itiraf etmeliyim ki bu çok ilgi çekiciydi.
Çıkardığı ceketini omuzlarıma bırakırken ısınan kollarımın verdiği rahatlamayla daldığım kol kaslarından gözlerimi ayırdım. Üşüdüğümü anlayıp ceketini vermişti fakat şimdi de o üşüyecekti. "Teşekkür ederim ama böyle de sen üşüyeceksin."
Başını hep yaptığı gibi hafifçe iki yana salladı. "Sorun değil. Üşümüyorum." Beni elimden tutup yatak odamızın olduğu odadan çıkarıp hemen yan tarafındaki diğerlerine göre biraz daha küçük duran bir odaya soktu. "Burası, bebeğimizin odası olur diye düşündüm. Eğer sen de istersen."
Dudaklarımı ağzımın içine yuvarlayarak gülümsedim. Olurdu tabii. Bunun hayali bile öyle güzeldi ki. "İsterim, çok güzel olur." Gözlerini kırpıştırarak beni bebek odasından çıkarıp başka bir odaya soktu. "Burayı Asaf için hazırlayabiliriz. Buraya geldiğinde kendisini rahat ve huzurlu hissedeceği bir odası olsun istiyorum. Ne dersin?"
Seni seviyorum derim!
"Asrın." Dudaklarını ıslatarak ağırca araladı. Ciğerlerine derin ve hızlı bir nefes çekti. "Anne ve baban için de büyük bir oda düşündüm. O arka tarafta ama güneş alan bir yerde, bahçeye bakıyor. Orada rahat edeceklerinden eminim."
Gözlerim yavaş yavaş doldu, nasıl güzel bir adamdı böyle. Evimizde ailemize bile yer açmıştı, bunu ben bile düşünemezken o en ince ayrıntısına kadar her şeyi düşünmüştü. Onu hak edecek ne yapmıştım ki?
