"Fazla vaktinizi almayacağım, direkt konuya gireceğim. Birçok şeyin farkındayım. Bana karşı beslediğiniz duygularınızın da, her görev emrinde dönüşümü beklediğinizin de, her yara aldığımda acı çektiğinizin de hepsinin farkındayım."
Gözlerini gözler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Yayımlanma Tarihi; 24.08.21)
•••
Babam eve dönmüş ve Asaf'ın uyanmasıyla akşam yemeğimizi yemiştik. Asaf'ın Asrın Üsteğmene olan hayranlığını bütün gece dinlemiş onunla ne konuştuğunu tekrar tekrar anlatıp durmuştu.
Ona, 'Beni dikkatlice izle asker, ellerini böyle omuz hizasında açacaksın, dizlerin ve karnın yere değmeyecek. Kolların dirseklerinden bükülüp yere paralel eğileceksin.' diyerek tek tek anlattığını ve artık komutan değil onun emrinde bir asker olmak istediğini söyleyip duruyordu.
Asrın Üsteğmene fazlasıyla hayrandı.
'Abla o asker abinin boyuna gelmem için ne kadar süt içmem gerekiyor?'
'Abla bende öyle kaslı olabilir miyim?'
'Abla o komutan abi, benim abim olsun mu ?'
Bu gibi sorularla tüm gece yattığı yerde dönüp durmuş ve cevap verdiğim gibi aklındaki diğer sorulara geçmişti.
En son Asaf'ı uyutup bir kahve içmiş, uykum kaçtığı için gece boyu oturduğumdan dolayı uykusuzluktan başıma ağrı girmişti.
Babam ben sabaha karşı Asaf'ın yanına yatağa giderken odadan çıkmış, uyku sersemiyle beni fark etmeden su içip geri dönmüştü.
Yavaş ve sessiz adımlarla ilerlediğim yatağa Asaf'ı uyandırmayacak şekilde dikkatlice uzandım. Kokusu sinmişti miniğimin yatağıma. Gözlerim kapanmak için birbiriyle yarışırken yavaş yavaş karanlıkla buluşmuştu.
•••
Gözlerim açılmamak için direnirken baş ucumda çalan telefonum bana bu konuda hiç yardımcı olmuyordu. Sese dayanamayan başımla zorla gözlerimi aralamaya çalışmış ve birkaç denemede başarı elde etmiştim.
Bulanık gören gözlerimi birkaç kez kırpıştırarak arayanın kim olduğuna bakmak için elimi komidinin üzerindeki telefonuma doğru uzatıp kavradığım gibi aldım.
Babam arıyordu..
Telefonu kulağıma dayayarak mırıltı şeklinde çıkan sesimle 'efendim' dedim. Henüz tam uyanamamamın verdiği şapşallıkla tavanı izlerken iç çektim. Uykumun en güzel yerindeydim. Geç yattığım içim sersem gibi hissediyordum.
"Günaydın kızım, uyandırdım mı ?"
Kulağımdaki telefonu çekerek ekranda açılan saate baktığımda az önceki kapalı gözlerimden eser kalmamıştı. Gözlerim kocaman açılırken derin bir nefes alıp hızlıca yataktan kalktım.
"Günaydın. Uyandım babam, siz dışarıda mısınız ?" Arkadan gelen Asım amcanın sesiyle askeriyede olduklarını anlamıştım.
"Asım amcanın yanındayız kızım, gece uyumamışsın. Kahve fincanını sabah gördüm. Asaf da dün askeriyeyi çok sevdiğini söyleyince tutturdu tekrar gidelim diye. Bizde askeriyede Asım amcanın yanına geldik kahvaltı yapıyoruz sen de gel diye aramıştım."
