"Fazla vaktinizi almayacağım, direkt konuya gireceğim. Birçok şeyin farkındayım. Bana karşı beslediğiniz duygularınızın da, her görev emrinde dönüşümü beklediğinizin de, her yara aldığımda acı çektiğinizin de hepsinin farkındayım."
Gözlerini gözler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Yayımlanma Tarihi; 25.04.22)
•••
Yaklaşık birkaç hafta önce gittiğimiz kontrol sonrasında bugün Asrın ile birlikte ilk kez alışverişe çıkmıştık. Aslında ilk alışverişimizi bebeğimizin cinsiyetini öğrendikten sonra yapmayı planlamamıza rağmen dayanamamış ve kendimizi alışveriş merkezinin tam ortasında bebek mağazalarının arasında bulmuştuk.
Öyle güzel, öyle tatlı ve minicik şeyler vardı ki bir an için tulumların ve minik zıbınların arasında kendimi kaybetmiştim. Birkaç gündür olduğu gibi gereksiz duygusallığımla ve yerli yersiz akan gözyaşlarım Asrın'ı her defasında şaşırtmayı başarıyordum. Bu durumu ilk olarak 1 hafta önce yaşamıştık ve itiraf etmem gerekirse Asrın'ı ilk kez böylesine şaşkın ve çaresiz görmüştüm. Elime aldığım zıbını evirip çevirip gözlerimden akan yaşlar eşliğinde beğenimi dile getirirken onun bana bakan çaresiz bakışları gün içinde bir an olsun gözümün önünden gitmemişti. Beni kabinlerin birine çekip göz yaşlarımı silerken defalarca kez ağlamamam gerektiğini, yanağıma düşen her damlanın canını yaktığını söylemişti.
Elimde değildi. Biraz dengem bozulmuş olabilirdi. Pekâlâ, tamam. Fazlasıyla dengesizleşmiştim. Mesela Asrın'ın biraz uzağına oturuyor ve bu durumu fark edip beni saniyesinde kollarının arasına almasını bekliyordum. Yapıyordu da ancak bu yaklaşık 2 dakikasını falan alıyordu. Hakkını yemek istemiyordum, çok yorgun oluyor ve bazen yanına oturduğumda kollarını açıp sıcak kollarının arasına yerleşmem için bana zaman veriyordu ancak dediğim gibi hormonlarım tavan olduğu için fazlasıyla gereksiz şeylere bile takılabiliyordum. Bu da onlardan bir tanesiydi.
Canım sabahları döner akşamları kahvaltılık şeyler isteyebiliyordu ve Asrın hiç sesini çıkarmadan erkenden bunları benim için hazır ediyordu. Üstelik o bana her defasında böyle yardımcı olurken ona trip attığım için de ağladığım zamanlar olmuştu. Böyle güzel bir adama trip atarak Allahtan belamı mı arıyordum? Yüksek olasılıkla.
Annemlerle her akşam konuşmamıza rağmen onları aradan geçen zamanı düşünürsek fazlasıyla özlemiştim. Asrın da bu halime şahit olduğu ve dayanamadığı için izin alıp yanlarına gitmeyi teklif etmişti ama ne yazık ki ben okuldaki miniklerimi bırakamıyordum. İşe gidip eve geliyor olsam da hayatım bana hiç de sıkıcı gelmiyordu. Onlarla vakit geçirmek bana fazlasıyla enerjik hissettiriyordu.
Buna ek olarak bir de Asrın meselem vardı. Anne ve babamın yanında fazlasıyla kontrollü davrandığı için ondan gün içinde neredeyse tamamen uzak kalıyordum. Bu şu aralar isteyeceğim en son şey bile değildi. Benden ayrı kalmasına 1 dakika bir tahammülüm yokken günlerce orada kalıp gün içinde ondan uzak kalmayı şu evrede hiç istemiyordum.
