"Fazla vaktinizi almayacağım, direkt konuya gireceğim. Birçok şeyin farkındayım. Bana karşı beslediğiniz duygularınızın da, her görev emrinde dönüşümü beklediğinizin de, her yara aldığımda acı çektiğinizin de hepsinin farkındayım."
Gözlerini gözler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Yayımlanma Tarihi; 26.08.21)
•••
Okullar 1 hafta önce açılmıştı, lojmanlarda benim binamın tam karşısında oturan benden 9 yaş büyük Seher abla ile tanışmış ve evime misafir edip bir kahve eşliğinde biraz sohbet etmiştim. Sıcak kanlı biri olmasının yanında yaşından çok daha genç gösteriyordu.
Öğrendiğim kadarıyla eşi birkaç sene önce kalp rahatsızlığından vefat etmiş, kardeşi Cihat bey ise buradaki iki Yüzbaşıdan biriymiş. Tatlı cana yakın bir insandı, eşini anlatırken bile gözlerinin içi parlıyordu. O'nun için çok üzülmüştüm.
Konu bana ve medeni halime geldiğinde aklında dönen tilkileri sayma imkanım olmuştu. Açık açık kardeşi ile çok yakışacağımıza dair ima yapmasa da bunu anlamamı sağlayacak kadar seçici kullanmıştı kelimelerini.
Aklıma düşen Asrın'ın yüzüyle konuyu kapatma ihtiyacı hissetmiştim. Bu garip his canımı sıkmaya beni rahatsız etmeye başlamıştı. Kahveler bittikten sonra Seher abla yemeği olmadığını ve eve geçip yemek yapması gerektiğini söyleyerek gitmişti.
Bense yorgunluğumun üzerine biraz uyuyup sabahına okula gelmiştim.
Okullar açıldığından bu yana ben çocuklara çok çabuk ısınmış, onlarla kaynaşmıştım. Derslerimiz sürekli bol kahkahalarla ve alkışlarla geçiyordu.
O kadar zeki, o kadar akıllılardı ki bir an için onların birkaç sene sonra ne kadar yüksek yerlere gelebileceklerinin hayalini kurdum.
Selim, Cemre, Mehmet, Elif, Ersin, Erva, Arda, Ahmet, Aslı.. Her biri birbirinden güzel geleceğin en güzel, en iyi Doktorları, Mühendisleri, Mimarları..
Elimin üzerine koyulan minik elle bakışlarım öğretmen masasından Arda'nın yüzüne çıkmıştı.
"Öğretmenim, bakın ben sizi çizdim! Elinizden tutan da benim. Güzel olmuş mu ?"
Elime uzattığı resme bakarken yüzümde kocaman bir gülümseme oldu. Kendisini de benim gibi büyük boyu varmış gibi çizmişti. Birleşen ellerimizin üzerinden sanki tek çizgiyle ayrılabilirmişiz gibi defalarca geçmiş, bizi birbirimize ellerimizden adeta bağlamıştı.
Sürekli gözlerimin içine bakarak sevgisini bana hissettirmesi, benim her ona seslenmemde utanarak gülmesi de onu sevmem için fazlasıyla yeterli sebeplerdi.
"Çok beğendim. Çok güzel olmuş Arda'cım. Hadi birlikte bunu panomuza diğer arkadaşlarının resimlerinin arasına asalım."
