UYUMSUZ ELEMENT

Görünmez Güçler

Düştüğümüzde bağırmamak için elimle ağzımı kapattım. Dione sesini bile çıkarmamıştı. Becerikli olduğu kadar güçlü biri de.
Fısıldayarak konuşmamız her şeyi rayında tutmak için gerekli.
Hestia:
-Fısıldayarak konuşsak yararımıza olur. Burada bizi bulmalarını bekleyeceğiz. Başka çözümüm yok.
Dione:
-Helios bizi nasıl buldu?
Hestia:
-Bilmiyorum, çok saçma. Takip edilmediğimize emindim.
Dione:
-Neden güçlerimizi kullanmak yerine kaçtığımıza anlam veremiyorum.
Hestia:
-Riske atıp ellerine geçmemizi istemiyorum. Sadece zorda kalırsak güçlerimizi kullanalım. Ayrıca insanların tam ortasındaydık.
Dione:
-Haklısın. Peki burası neresi?
Hestia:
-Bu soruyu ne zaman soracağını bekliyordum. Burası Pan'in gizli mahzeni. Tek kişilik bir hapishane desek daha iyi olur. Birkaç gün burada tutar, istediği şeylere sahip olduktan sonra da ya ölüme bırakır ya da öldürür.
Dione:
-Bağırıp yardım istemek?

'Sence Pan bunu düşünemez mi?' bakışı attıktan sonra Dione'den "haklısın Pan'den bahsediyoruz." cevabını aldım.
Pan mahkumlarının ağzını bağlayıp konuşmalarını engelliyordu. Gerçek bir canavar.
Hestia:
-Buradan çıkabilmemizin tek yolu birinin gelip bizi kurtarması. Bu duvarı başka türlü aşamayız. Şu gördüğün zindansa sadece Pan'in anahtarıyla açılabiliyor. Gerçi açılması için kapanması gerek ama-

Adım sesleri duymamız tüm dikkatimizi yukarıya yöneltti.
Hestia:
-Alpheuslar mı?

Dione konuştuğum için tedirgin bakışlar attı. Ben de sustum. Kolundan tutup arkadaki demir parmaklıkları olan zindana götürdüm. Çünkü yukardan bakıldığında görünmeyen tek yer burasıydı.
Helios:
-Merhaba, kızlar! Ben de size katılabilir miyim?

Dione'yle birbirimize baktık. Susmaya karar verdik ve daha da geri çekildik. Görülebilecek bir yerde değiliz. Ama bizim burada olduğumuzu biliyor olması görmesini gereksiz kılıyor.
O an sadece yok olabilmeyi diledim.
Helios:
-Hadi ama, daha fazla bekleyecek miyim? Hem diğerleri de sizi bekliyor.

Dione'yle tekrar birbirimize baktık. Diğerleri mi? Bu bir tuzak olabilir mi?
Dione Himeros'u aramayı denedi. Telefonu kapalı. Tuzak olmadığını anlamamız için yeterli mi emin değilim. Alpheus'u aradı. Kapalı. Hera'yı aradı. Onunki de kapalı. Pekala şimdi ne yapacağız?
Dione:
-Ben tek başıma gidiyorum. Sen burada kalıyorsun.
Hestia:
-Dalga mı geçiyorsun!?
Dione:
-Sen gelirsen kurtulmamız için hiçbir yolumuz kalmaz. Eğer söylediği şey bizi tuzağa çekmek içinse sen ellerine düşmemiş olursun ve gelip beni kurtarırsın. Ben sana güvendim ve seni dinledim. Şimdi sıra sende. Lütfen...

Neden bir türlü hepimiz kavuşamıyoruz? Onları tekrar arkada bırakmak istemiyorum. Ama Dione de haklı.
Hestia:
-Güçlerimizi kullanalım artık.
Dione:
-Dediğin gibi riske atamayız. Şimdi gidiyorum.
Hestia:
-Bana döndüğümüzde kimsenin eksik olmayacağı sözünü verirsen olur.
Dione:
-Söz veriyorum.

Kafa salladım. Dione telefonunu bana verip bir adım öne çıktı ve artık her şeyiyle gözüküyor.
Dione kafasını yukarı çevirdi.
Dione:
-Kızlar değil, sadece ben varım.
Helios:
-Buna inanmamı mı beklediniz salaklar?
Dione:
-İnanmıyorsan inip bakarsın.
Helios:
-Oraya inmeyecek kadar aklım yerinde. Ama sana inanmam için zindanın kapısını kapatabilirsin.

Hassiktir!? Gitmem daha doğru sanırım. Tam doğrulduğumda Dione'yle göz göze geldik. Evet, Pan beni istiyor biliyorum. Gitmem her şeyi berbat da edebilir ama önceki sefer olduğu gibi düzene de girebilir. Tabii buna düzene girmek denirse.
Olduğum yere oturdum ve kapıyı kapatması için kafamla onayladım. Gülümsemeyi unutmadım çünkü bu onu pişman hissettirmez. Ve güm! Artık bir esirim.
Helios:
-Vay, doğruyu söylemek gerekirse şaşırdım. Beklemiyordum.
Dione:
-Beni burdan çıkar şimdi.
Helios:
-Sağ tarafında duran taşı tüm gücünle ittirirsen kendin çıkabilirsin.

Bu kadar basit miydi? İnanmıyorum. Kendi kendimizi hapsettik ve şu an ne yapacağım hakkında en ufak bir fikrim yok. Umarım çok gecikmezler. Ben artık çaresiz kalmaktan da, Pan engeline takılmaktan da çok sıkıldım. Öldürmeliydim.
Dione de benimle aynı fikirde olduğunu belli eden adımlarıyla yukarıya çıktı. Gözden kaybolana kadar ona baktım. Ona çok fazla güveniyorum. Son çıkmazımız burası. Buradan sonra hiçbir şey beni durduramayacak. Böyle güçlere sahipken neden bunu yapıyoruz ki kendimize?