UYUMSUZ ELEMENT

"Seni Seviyorum"

Geldiğimiz yolları dönmek çok uzun sürecek gibiydi. Himeros'un uyuması gerekiyordu. Bu yüzden Alpheus ve Doris öne, Himeros ve Dione arkaya oturdu. Arabayı Alpheus kullanıyordu.
Himeros'la göz göze geldik ve birbirimize gülümsedik. Onu çok özledim. Uzun zamandır birbirimizden uzak gibiyiz. Gerçekten bir an önce bu saçma macera bitsin ve bir daha böyle bir şey yaşamayalım istiyorum. Ders çalışmaktan ve ödevlerden bir daha hiç şikayet etmeyeceğim söz veriyorum. Kulübemizi, Boreas'ı, Himeros'un elinde 3-5 poşetle içeri girmesini, babamı... Her şeyi çok özledim.
Doris:
-Alpheus, dikkat et!

Ve "bum" özlediğim her şey şu an tamamen aklımdan silindi.
Hestia:
-Herkes iyi mi?
Doris:
-Alpheus!
Boreas:
-Alpheus dışında hepimiz iyiyiz sanırım. Kalkın çabuk, bakalım.

Neden sürekli başımıza bir bela gelmek zorunda? Neden Alpheus'la aramız bozulduğundan beri hiçbir şey bir kez olsun yolunda gitmiyor? Bunları düşünmek için uygun bir zaman değil biliyorum. Ama Alpheus'tan olabildiğince uzakta durmaya çalışıyorum. Onu, her ne haldeyse öyle görmek istemiyorum. Çünkü bu canımı acıtacak, biliyorum.
Boreas:
-Hestia, yardımına ihtiyacımız var.

İşte bundan korkuyordum.
Hestia:
-Ne konuda?
Hera:
-Buz lazım. Kafasını çarpmış.

Buz! Baygın bir insanın kafasındaki şişliği indirmeden önce onu uyandırmamız gerektiğini düşünüyorum. Benimle dalga mı geçiyor bunlar?
Hestia:
-Önce onu uyandırmayı denediniz mi? Buz ne işe yarayacak bana söyler misiniz? Çıkın da ben bir işe yarayayım.

Herkes garip garip bakınca Himeros bana hak verdi ve diğerlerini biraz da olsa uzaklaştırdı.
Himeros:
-Hestia doğru söylüyor. Bırakın aklındakini yapsın.

Alpheus'un yanına gittim ve elini tuttum. Elleri o kadar sıcak ki... Her neyse konu bu değil, kendine gel Hestia.
Hestia:
-Alpheus, iyi olduğunu biliyorum. Şu an beni hissettiğini de çok iyi biliyorum. Kimse için değilse bile sadece benim için, lütfen gözlerini açar mısın? Ben o merdivenleri sensiz çıkmak istemiyorum.

Ağladığımın farkında bile değildim. Ne oluyor Hestia? Yeni çıktığın kuyuya tekrar mı düşeceksin? Ya da zaten hep o kuyunun dibindesindir öyle değil mi?
Hestia:
-Alpheus, hissediyorum. Kalbimde, vücudumda, saçlarımda, kirpiklerimde, avuçlarımda... Her yerimde hissediyorum.

Helios yanıma gelmek istedi ama Boreas, buna izin vermedi.
Hestia:
-Senin de hissettiğini biliyorum.

Gülümsedim ama gözyaşlarım durmuyordu.
Hestia:
-Hadi ama lütfen. İşe yaraması gerekiyordu. (Diğerlerine döndüm):
-Sanırım sadece hissetmekle olmuyormuş, üzgünüm.

Yavaş yavaş gözlerini açtı.
Alpheus:
-Hestia?
Hera:
-Olmuyor muymuş? Hatta daha fazlası bile oluyormuş.

Gülümsedim. Alpheus'a döndüm. Eli hala elimdeydi ve böyle giderse ikimizde sıcaktan patlayacaktık. Diğerlerinin hissetmemiş olmasını umut ederek -bu konuşmalardan sonra pek sanmıyorum ama olsun- elimi çektim ve konuşmaya başladım.
Hestia:
-İyi olmana sevindim.
Alpheus:
-Dediklerinin hepsini duydum bu arada.

Gülümsedi, gülümsedim. Gerçekten onunla konuşmayı çok özlediğimi farkettim. Aslında Alpheus'u da...
Hiçkimsenin Alpheus'a karşı bir şeyler hissettiğimi bilmemesi gerekiyor. Zaten Alpheus'a böyle bir şeyi nasıl söylerim? Helios'a ne olacak? O kadar iyi kalpli ve beni o kadar iyi hissettiriyor ki... Hem zaten Alpheus'un ilk dalgasından, Helios sayesinde kurtuldum. Şimdi ne yapmam gerekiyor bilmiyorum. Düzeni bozmak istemiyorum. Kimseyi üzmek istemiyorum.
Yapmam gereken tek bir şey var. O da Alpheus'tan uzaklaşıp Helios'a yaklaşmak. Başka türlü bu okyanustan kurtulamayacağım. Sularında boğulmak istemiyorum.
Sadece Alpheus'un duyabileceği bir şekilde fısıldadım.
Hestia:
-Hala durmamız gereken yerlerde duracağız. Hiçbir şey değişmedi.
Alpheus:
-Ama dediğin şeyler-
Hestia:
-Onların bir önemi yok Alpheus, sadece düzeni korumamız gerekiyor.
Alpheus:
-Haklısın, hiç kavuşamayacağız sanırım.
Hestia:
-Yaşıyorsun ya ona bak. Kabarık saçlarını bir daha göremeyeceğim sandım.
Alpheus:
-Sen benim için ağladın mı? Gözlerime inanamıyorum.