Fourth of July

CHAPTER NINE

HER POV

Kanina pa palipat-lipat ang tingin sa'min ni Nay Simeona nang matapos ang insidenteng naganap kanina. Kapwa kami magkaharap ngayon ni Gabriel habang nagsusukatan ng tingin sa isa't isa.

Para bang pag-kurap na lang ang tanging pahinga ng mga mata namin. I wanted to say something, pero hindi ko maibuka ang mga bibig ko. At alam kong ganu'n rin siya.

Lalo na si Nay Simeona na parang bisor at pinapaikutan pa kaming dalawa.

After a long minute of silence, Nanay Simeona cleared her throat and uttered a word. "Gabriel.."

"Hm?" He replied while his gaze still fixed on me. He didn't even threw glances on Nanay Simeona.

"Wala bang magsasalita sa inyong dalawa?" Tanong muli ni Nanay. Napalunok na lang ako at iniwas ko na 'yung tingin ko. I saw how his lips rose up and curved.

I just can't stand it! His stares.. the way he stares at me.. parang tumatagos 'yon sa kaibuturan ng kaluluwa ko. His deep and dark stares sent shivers in me. Kung hindi ako nakaupo, baka nanlambot na 'yung tuhod ko.

He looks... good. Nanay Simeona was right, he really looks like an angel. But.. may kung ano'ng sikreto ang nararamdaman ko sa presensya niya.

"Alright.." Finally, Gabriel spoke.

Umayos siya ng upo at sinandal pa 'yung braso niya sa sandalan ng couch. "First and foremost, who the fuck gave her the permission to fucking enter my house?"

"Nag-a-apply kasi ako bilang maid-"

"The fuck?! Who the fuck told you that I'm looking for a goddamn maid? The last time I checked, I wasn't in need of having a maid. Besides, I was not allowing anyone to enter my fucking house, so what the fuck is going on?" Sa bilis niyang mag-salita at sunod-sunod na pag-e-english ay halos hindi ko na naintindihan 'yung iba pa niyang sinabi.

The one thing I was sure of, he sounded mad. And he really is.

I looked at Nanay Simeona. Trying to make her feel that I need help, I need her to save me. Pero paano nga ba niya ma-ge-gets 'yon? Wala naman ako'ng sinasabi sa kaniya na kahit ano.

Naaalala ko pa noong unang beses na makita niya ako sa labas ng bahay nila. I made myself looked like a dirty person, I applied press-powder sa lips ko para mag-mukha itong maputla. And then, by the moment she saw me, I acted like I collapsed. Para maawa siya at papasukin ako sa loob.

Nang magising ako ay doon lang kami nakapag-usap na I badly need a job to get back my younger siblings who were in the arms of our relatives. Basta kung ano-anong palusot 'yung ginawa ko.

"Gabriel, ako ang nag-patuloy sa kaniya dito. 'Wag ka sanang magalit, naghahanap siya ng trabaho. At naalala kong sa makalawa ay uuwi muna ako ng probinsya para bisitahin ang pamilya ko, walang maiiwang tao dito. Kaya kailangan natin siya." Paliwanag naman ni Nanay.

"Really? Nagpatuloy ka nang kung sino-sino lang dito? Paano kung masamang tao pala 'yan, tapos nakawan lang ako?" Tanong nito pabalik at tinuro-turo pa 'ko.

"Pero wala sa mukha niya ang gagawa ng masama!"

He scoffed and grin. "And looks can be deceiving."

This time, ako naman ang nag-salita at napunta sa'kin ang tingin nila.

"First of all rin, ano? Hindi man ako gano'n kaganda, pero mabuti 'yung puso ko! Hindi niyo 'ko kailangan pag-isipan nang masama. Hindi ako pinalaking ganiyan ng mga magulang ko..." I stopped then looked up, I stared at the ceiling for so long without even blinking my eyes, so that it could make my eyes teary.