Fourth of July

CHAPTER FORTY-NINE

HER POV

Mula sa mahaba at mahimbing na pagkakatulog ko ay mukha agad ni Elysha ang bumungad sa'kin nang idilat ko ang mga mata ko. Nagkagulatan pa kaming dalawa kaya parehas na lang din kaming natawa.

"Gosh! Finally!" She exclaimed happily. She then excused herself to look for Cedrick. I roamed my eyes around as she left me here in hospital room.

I realized that I'm here in St. Laurence Hospital. Pag ma-may-ari ng pamilya ni Elysha. Malinis at mabango ang amoy ng loob ng kwarto. Maaliwalas din ang paligid dahil sa kulay nitong cream. Sa sobrang luwang ng kwartong 'to ay nakita ko pa 'yung foam na nakalatag sa sahig. I wonder who slept on there.

Sinusubukan kong pakiramdaman ko ang sarili ko kung may masakit ba sa'kin pero wala naman. I don't even know why I'm here in the first place.

Tinaas ko nang bahagya 'yung hospital bed para makaupo ako. Sakto namang bumukas ang pinto at pumasok doon sina Elysha at Cedrick. Elysha was holding a plastic of foods while Cedrick was still in his office attire. Tagaktak din ang pawis sa mukha niya kaya agad niyang pinunasan 'yon.

"I'll prepare the food first." Ani Elysha.

Agad naman akong sinamahan ni Cedrick sa hospital bed. Umupo siya sa dulo no'n at sinuri 'yung mukha ko. "May masakit ba sa'yo?"

Mabilis kong iniling ang ulo ko pero sa ginawa kong 'yon ay nakaramdam ako ng kaunting kirot sa bandang leeg ko. Pinasadahan ko ng haplos ang leeg ko pero wala namang sugat doon.

"Does your neck hurts?" Cedrick asked me.

"Slight."

"Let me check."

"Huh?"

He stood up and went near me. My eyes automatically shut off when I sniffed his scent. It was so manly, his scent could stay forever in my nose.

Napaigtad ako nang bumaba 'yung ulo niya. Akala ko kung ano'ng gagawin niya ngunit inilapit niya ang mukha niya sa leeg ko at parang asong inamoy ang leeg ko.

"Fuck! I knew it."

Elysha was still holding styro of foods when she went closer to us. "Ano 'yon?"

"Tranquilizer." He calmly said but we can see his teeth gritting. Saglit siyang tumingin sa relong suot niya tsaka ibinalik ang tingin sa amin. "It's been 10 hours since you got shot."

Elysha casually opens the lid of styro of the food as if the food had no broth. "Ang tagal naman."

"Oo, kasing tagal ng pag-aayos mo ng pagkain. Aba, bilisan mo. Gutom na gutom na malamang 'yung pasyente natin." Pang-aasar ni Cedrick kaya napairap na lang si Elysha at pabirong nag-da-dabog habang pinagpapatuloy 'yung pag-aayos niya ng pagkain.

"Bakit ganoon katagal?" I curiously asked. Wala naman kasi akong alam sa tranquilizer na ganiyan, kung anong epekto niyan at kung anong mangyayari. Even how long will it last on me.

"Could be because of the dosage of drugs." Bago pa ako maka-alma ay sumagot na siya ulit. "Yes, you heard it right. You were drugged also."

"Pero wala naman akong maalala na.."

"Hmm?" Cedrick stiffened his gaze on me as if he was so sure on my reactions.

Napatigil ako at umiling na lang. Right, I couldn't clearly remember anything at all.

"See? That's because you were drugged, Gavin."

"Pero sino namang gagawa no'n sa kaniya? At bakit 'yon gagawin sa kaniya?" Sunod-sunod na tanong ni Elysha. Tapos na pala siyang mag-ayos ng mga pagkain. Nakahain na 'yon sa lamesa at may mga pagkain na rin sa plato namin.