Fourth of July

CHAPTER FOURTEEN

HER POV

The next morning, although masama pa rin ang pakiramdam ko ay hindi ko na ininda 'yon. Ginawa ko na 'yung mga trabaho ko— nag-linis, naglaba nung mga uniforms and I even made Gabriel breakfast.

Nang matapos ko lahat ng gawain ko ay gumawa rin ako ng vegetable salad and nag-sliced ng mga prutas. I saw Gabriel in the living room while his laptop is on his lap and he's doing something there. Must be his work.

Lately kasi ay halos lalabas lang siya ng kwarto para mag-stay ng ilang minuto sa living room tapos ay babalik na sa kwarto niya. Hindi ko pa siya naabutan minsan. Paano ko naman magagawa 'yung misyon ko, 'di ba?

Kaya ngayon na nasa living room siya ay sasamantalahin ko na at kakausapin ko na siya nang bongga.

After I finished preparing foods, I put them on a tray and walked towards where Gabriel is sitting.

"Sir.." I called him.

"What?" He asked while his eyes were fixed on the laptop. Hindi man lang ako tinapunan ng tingin.

"I made these.."

"So?"

Pigil ang sarili kong nakagat ko ang pang-ibabang labi ko at pinikit nang mariin ang mga mata ko.

I reminded myself multiple times to calm me down. Ayokong mainis. I have to act nice to him. I can do this.

I sighed and smiled a bit. Inokupa ko ang espasyo sa tabi niya at umupo do'n bago ilapag sa lamesa 'yung pagkain.

Saglit siyang tumingin doon at maya maya'y ibinalik na naman ang tingin sa ginagawa niya.

"I'm not hungry."

"So?" Pang-gagaya ko pa sa tono ng boses niya kanina.

"I didn't ask you to do that."

"So?"

Inis niya akong binalingan at halos mapaatras ako sa lapit ng mukha namin sa isa't isa. Agad naman siyang napaiwas ng tingin at ganu'n rin ako.

Awkward.

"Kung gusto mo, ikaw na lang ang kumain."

"Ginawa ko nga 'yan para sa'yo.."

"Pero hindi naman kita inutusan gumawa niyan." Banat niya pabalik. I can see how hard he's trying not to look mad. But his mood clearly shows that he's now starting to get pissed.

"But they were all your favorites!"

"How did you know?" Tanong niya ulit. Nakakunot na 'yung noo niyang tiningnan ako.

I must admit, he has this dark aura that anyone would be probably got scared.

Ito pa nga lang na simpleng pagkain lang 'yung pinagtatalunan namin nakakatakot na siya, e. What more pa kaya kung ibang bagay na topic namin.

"I'm asking you, Chelsea. How did you know?"

I gulped and get one sliced green apple. "I.. I asked Nanay."

"Why the fuck did you do that?"

"Because I wanna know your favorites! Okay? Para ma-prepare ko. Consider that as my way of showing gratitude for what you've done for me."

Hindi na lang siya kumibo at hinarap na naman 'yung laptop niya. Sa totoo lang ay hindi ko alam kung ano ba'ng gagawin ko dito, kung bakit nandito pa 'ko sa tabi niya.

I should leave now but I can't. I wanna talk to him. I want to start a small conversation with him. Step by step, baka masimulan ko na 'yung misyon ko.