SAHTE DOKUZ

47.Bölüm-Geri Dönüş

******

Uyandığımda bir süre gözlerimi açamadım.

Kendimi zorlayarak sızlayan gözkapaklarımı araladığımda bakışlarım salonun yüksek tavanından sarkan avizeyi buldu.

Televizyon hala açıktı, saçma sapan neşeli bir reklam müziği salonda yankılanıyordu.

Barış'ın dönmesini beklerken en son evde biraz ses olması için açmıştım.

Ne kadar bekledim, ne zaman koltuğun ucunda uyuyakaldım, saat kaçtı bilmiyordum. Bildiğim tek bir şey vardı.

Barış dönmemişti.

Dönse, her ne kadar kızgın da olsa üstüme bir örtü örtmeden geçmezdi.

Yine de umutsuzca seslendim boş eve.

"Barış..."

Cevap gelmedi.

Yatağımızdan başka bir yerde, tek başıma, küskün uyuyup uyanmak kalbimin yükünü biraz daha artırırken telefonuma uzandım.

Saat yediyi on üç geçiyordu.

Kilitli ekranda bugün yapmam gerekenlerle ilgili alt alta binen hatırlatma bildirimlerini kaydırıp mesajlara girdim.

Hiçbir şey duymak, hiçbir şey yapmak istemiyordum.

Doğrusu oturduğum yerden kalkacak halim bile yoktu.

Üstten üçüncü sırada Doğa'nın gece beş sularında attığı mesajı gördüğümde bir saniyeliğine nefesimi tuttum.

DOĞA ARIKAN

Dila selam.

Uyumuş olabilirsin diye aramak istemedim.

Barış bende, biraz konuştuk. Endişelenme diye yazıyorum. Bu gece burada kalacak. Bu kafayla araba kullanmasın dedim. Sonra detaylı konuşuruz seninle istersen.

Kendine dikkat et sen de, zor bir dönemden geçiyorsunuz ama hallolacak bütün bunlar. İnan.

Görüşürüz.

Derin bir iç çekerken iki elimle tuttuğum telefonu alnıma yasladım.

Çok şükür...

İyi olduğunu bilmek bile kaburgalarımdaki baskıyı bir nebze azaltmıştı.

Barış'la konuşana kadar bu ağırlığı üzerimden atabileceğimi sanmıyordum ama şimdilik iyi olduğunu, güvende olduğunu bilmek, biraz daha dayanma gücü vermişti.

DOĞA ARIKAN

Teşekkürler Doğa.

Başka söyleyecek bir şeyim yoktu.

Doğa yine yardımımıza yetişmişti.

Bu dönemde hem bana hem de Barış'a öyle iyi dostluk etmişti ki bunu böyle çabasız ve gösterişsiz yapabiliyor olması bile hayranlık uyandırıcıydı. Belki de ondan öğreneceğim bir şeyler olabilirdi.

Ona yüz yüze bir kez daha teşekkür etmeyi aklımın köşesine not ederek mesajlara geri döndüm.

Doğa'nın üstünde dokuzonbeş reji koordinasyondan birinin attığı mesaj vardı.

Bugünkü toplantının saatini hatırlatıyordu. Her ne olursa olsun o toplantıya vaktinde gitmek zorundaydım.

Bu psikolojiyle Atakan'dan azar yersem makul ve mantıklı davranabileceğimi hiç sanmıyordum.