SAHTE DOKUZ

12.Bölüm-İddia

******

"Oğlum sıkılmadın mı lan, kaç gündür çıkmıyorsun buradan?"

Ozan'ın sesiyle bakışlarımı kısa bir anlığına önümdeki ekrandan kaldırdım. Barış'la yan yana duran matlarda mekik çekiyorlardı.

Evet, biz yine fitness salonundaydık.

Son on gündür olduğu gibi...

Hafta sonu Antalya maçını geride bırakmıştık. Barış henüz maça çıkmamış olsa bile en azından yedek kulübesine dönmeyi başarmıştı. Ahmet Hoca ise Barış'a karşı diğer oyuncularına olduğundan daha sertti. Bu tip sorumsuzluklardan nefret eden bir adamdı, dolayısıyla ikimiz de bu tepkiyi normal karşılıyorduk. Beklemediğimiz bir şey değildi.

Barış ensesinde birleştirdiği ellerinden destek alarak doğrulduğunda sesli bir nefes daha verdi. Kaşlarıyla beni işaret edip yeniden mata doğru uzanmıştı.

"Patron öyle istiyor, sıkılma şansım var mı sence?"

Şirin bir gülümseme takınıp kirpiklerimi kırpıştırdım.

Ozan'ın bakışları da Barış'ınkileri takip edip beni buldu.

"Valla Nejat Abi'ye söylenip duruyordum ama senin menajerini gördükten sonra kendiminkini öpüp başıma koyasım geliyor kardeşim."

Ay sen bana kurban ol!

Senin menajerin işini iyi yapsa önce sana yaz dizilerini yasaklardı bir kere.

Buket Bozaltın... Bir takımın orta sahasını tek başına çökerten kadın.

"Seni duyabiliyorum biliyorsun değil mi?"

Ozan son kez doğrulduğunda sesli bir soluk verdi. Kollarını kendine doğru çektiği dizlerine yaslamıştı.

"Aman tamam demedik bir şey, posasını çıkart bu adamın tamam mı?"

Barış da uzandığı yerden kalkarken tişörtünün eteklerinden tutup şakaklarından süzülen damlaları sildi.

Sixpackler...

Hem başımı başka bir tarafa çevirmemeyi başarmış hem de yüzünde odaklı kalabilmiştim.

Nerede aferinim?

Kısa süreli duraksamanın ardından yeniden Ozan'a döndüm.

"Antrenmanda bir tekme de ben atarım, merak etme Dila diyordun. Böyle mi olduk şimdi Ozan?"

Bana böyle güzel ortalar yapma ama Ozan, dayanamayıp vuruyorum gelişine.

Yüzü an be an solduğunda hafifçe boğazını temizledi. Bakışlarını tavana sabitlemişti. Gerçekten salonun kartonpiyer detayını incelemene gerek var mıydı?

"Yani şimdi tekme derken biliyorsunuz futbol temas gerektiren bir spor, sonuç olarak masa tenisi-"

"Keşke atsaydın lan."

Barış'ın araya giren sesiyle ikimizin de gözleri ona döndüğünde Ozan'ın kaşları çatılmıştı.

Omuz silkip bana doğru mahcup bir bakış attı.

"Birilerinin beni bir temiz silkelemesi gerekiyormuş."

Bir tek Ozan'dan yiyeceğin tekme kalmıştı zaten Barış. Neredeyse Bursa'nın her köşesinde dayak yiyip döndün. Dahasına hiç gerek kalmadı cidden.

"Kardeşim merak etme, daha acılı bir metot bulmuş Dila. Ben haftada üç kere şuraya gelince iflahım kesiliyor. Seni düşünemiyorum."

Yani genel olarak düşünebildiğine dair şüphelerim var Ozan. O konuya hiç girmeyelim bence.