ŞEBEĞİM / Yarı Texting

58

Şimdi bir bölümü en az 150 kişi okuyor, ama oy ve yorum hiç iç açıcı değil. Ve bu yüzden bölüm yazasım gelmiyor. Oyları arttıracağım, okuyorsunuz sadece bir yıldıza basacaksınız. Başka bir şey istemiyorum sizden. Yorumlar içinde aynı şey geçerli.

Oy: 50 (aslında aklımda 100 vardı)

Yorum: 30

-----------------------

Annem yoktu benim, acılar çekmiştim, dalga geçilmiştim, dışlanmıştım. Ben bunlarla çocukluk geçirmiştim.

Askerler ile beraber büyüyen, babası göreve gittiğinde başka birilerinde kalan çocuk.

Aslında bende babamla güzel bir çocukluk geçirmemiştim. Ama benim bebeğim babası ile çok güzel bir çocukluk geçirecekti.

Emindim.

Tam iki ay geçmişti, bu iki ayda Mert görev yerine merkezde oluyordu. Sabah çıkıp, akşam geliyordu. Ben kocamı görmüyordum bile.

Artık öğle aralarında da eve gelemiyordu. Sabah sekizde çıkıp akşam yedide geliyordu. Akşam yemeği yiyor biraz benimle vakit geçiriyor ve uyuyordu.

Hafta sonlarıda işteydi. Nedenini bilmiyordum.

Bense hamilelikten dolayı çok uyuyordum, bazı akşamlar bir şeyler aşeriyordum ama Mert biraz dinlensin diye bir şey demiyordum ona.

Canım çikolata çektiyse evde yoksa reçel yiyordum. Başka şeyler ile canımın istediği şeyleri bastırıyordum. 

İlişkimiz çok durgunlaşmıştı, o eski heyecan yoktu. Normal, herkesin yaşadığı maraton evliliğe dönmüştü ilişkimiz. Ve ben bundan memnun değildim.

Eski evliliğimi istiyordum, kocamla o gülüp eğlendiğim zamanları.

Onu sadece akşamları görmek istemiyordum.

Saat yediyi geçiyordu ve hafta içiydi bugün.

Mert eve geç geleceğini ve benim uyumamı söylemişti. Gerçekten çok huzursuzdum, ağlayabilirdim bu duruma.

Oturduğum koltuktan kalktım ve hızla banyoya geçip dişlerimi fırçaladım. Yarın doktor randevusu vardı, kalp atışları net bir şekilde duyulacaktı. 

Odaya geçip pikenin altına girdim. Tavana baktım, o bana baktı.

O eski şebek olan Gamze değildim, yanımda şebeklik yapabileceğim bir kocam olmuyordu.

Aklıma hayalimde ki evlilik geldi. Ben hamileydim ve mutfakta kahvaltı hazırlıyordum. Mert ise uyuyordu. Sonra gidip onu uyandırıyordum, o ise gülerek kalkıyor ve sarılıyordu.

Sahi ben en son ne zaman Mert ile uzun süre sarıldım?

İşte evliliğimiz bu durumdaydı.

Çok geçmeden kapının sesi geldi ve hızla arkamı dönüp uyuyor numarası yapmaya başladım. Bir süre sonra yatak odasının kapısı açıldı.

Odayı anında Mert'in kokusu doldurdu. Kapak açma ve sesi geldi, Mert gardolabı açıp kıyafetlerini almıştı büyük ihtimalle.

İki üç dakika sonra yatağın boş tarafında bir çökme oldu, Mert'in yatağa girdiğini anladım. Ardından belime sarılan eller, boynuma konulan bir kafa.

'Özür dilerim sizinle ilgilenemediğim için. Özür dilerim sizden, bensiz zaman geçirdiğiniz için. Ama söz veriyorum, bu olayı çözeyim. Hiç kimse sizi benim yanımdan bir dakika bile ayıramayacak sevgilim.' dedi Mert.

Bu sözleri bir yandan içimi rahatlatırken, bir yandan ise huzursuzluk içime çökmüştü.

Sabah yine yatakta tektim, şaşırmamıştım bu duruma yataktan kalkıp mutfağa geçmek için odadan çıktım.