ONSUZ 1.GÜN
Şebeğim:
Bil bakalım kim artık lojmanda çalışan bir hemşire??? (15.53)Asker'im: hadi be, hayırlı uğurlu olsun bunu gelince kutlayalım da. Kim çekti resmi?? (16.26)
Şebeğim: Bir tabiki kutlayacağız ama bence baş başa bir yemekte kutlayabiliriz. İkinci ise babam çekti canım kıskanma
Asker'im: baş başa yemek? Sağ salim gelirsek tabiki baş başa olacak
Şebeğim: tabi ki sağ salim geleceksin. Hayır geleceğimiz için sağ salim gelmek zorundasın sen onun için eminim.
Asker'im: Ben yemek yemeğe gidiyorum. Git sende bir şeyler ye. Oradan çatışma olursa gideriz, kendine dikkat et.
Şebeğim: afiyett olsuun buraya gel ben sana en güzel ev yemeklerini yedireceğim bol mücverli bir şekilde ve sende kendine dikkat et seni seviyorum :)
(Görüldü)'Ay insan bi bende seni yazardı ya. Ben biliyorum ama dağ ayısını ev kedisi yapmayı.' Dedim ve söylenerek mutfağa geçip akşam yemeği yapmaya başladım.
O gün o şekilde geçti, gece uyumadan ona mesaj attım ve uyudum.Şebeğim: Ben uyuyorum. İyi gecelerrr ❤️
(23.52)ONSUZ 2.GÜN
Asker'im: Günaydın (06.37)
Şebeğim: günaydıın. İyi misiniz (08.03)
Asker'im: İyiyiz biz (08.36)
Şebeğim: Gelmene son 28 gün (08.45)
Son yazdığım şeyin üzerinden 5 saat geçmişti. Çatışmadadır diye üsteleyip bir şey yazmamıştım. Fakat endişeleniyordum.
Şebeğim: Altı saat oldu cevap vermedin? İyi misiniz. (14.37)
Şebeğim: Görüldü falan at bari, cidden korkuyorum. (16.32)
Şebeğim: Gerçekten endişelenmeye başladım (18.52)
ONSUZ 3.GÜN
Şebeğim: Tüm gece rüyamda sen vardın. Mutlu bir hayatımız vardı. Fakat rüyamın sonunda sen vuruluyordun, ben gerçekten iyi değilim çünkü ilk defa annem öldükten sonra kabus görmeye başladım. (05.56)
( iletilemedi)
Şebeğim: Gelmene son 27 (20.46)ONSUZ 4.GÜN
Şebeğim: Gelmene son 26 gün ve ben iyi değilim. Gerçekten değilim, burada bir telaş var fakat kimse bana bir açıklama yapmıyor.
ONSUZ 5.GÜN
Şebeğim: Gelmene son 25 gün. Her gece kabus görüyorum ve hepsinde sana bir şey oluyor. (07.35)
ONSUZ 6.GÜN
Şebeğim: Gelmene son 24 gün. Babam dünden beri eve gelmiyor. Ben çöktüm, boğazımdan bir şey geçmiyor. Haberlerde şehit haberi çıkıp duruyor ve gerçekten korkuyorum.
ONSUZ 8.GÜN
Şebeğim: Gelmene son 22 gün. Dün hemşireliğe başladım ve bayılmışım. Yeme bozukluğu başlangıcı varmış bende. Ve senden haber alamayışım beni tetikliyor. Güçlü durmam gerek fakat bu yeme bozukluğu yüzünden hiç bir şey yapamıyorum.
ONSUZ 9. GÜN
Şebeğim: Bugün günler sonra ilk defa yediğim poğaçayı bitirdim. Babam bunun çok iyi bir haber olduğunu söyledi.
ONSUZ 10. GÜN
Şebeğim: Bana bi ton ilaç verdiler hepsi vitamin vr beni ayakta tutacak şeyler. Ve gelmene son 20 gün
ONSUZ 11. GÜN
Artık mesaj atacak durumda değildim. En son annem vefat ettiğinde hastaneye yatırılmıştım ve yeme bozukluğu olduğunu söylemişlerdi ama atlatmıştım.
Günlük işlerimi yaptım ve giyinip hastaneye yürüdüm. Acil gibi olan yere geçip eşyalarımı masaya koydum. Çok geçmeden babam aradı.
'Kızım bizim tim geliyor. Aralarında üç yaralı var, hemşire ve doktorlara haber ver ve yarım saat içerisinde sedyeler ile helikopterin orada olun.' Babamın sesi çok kötü geliyordu ve duyduğum şey ile dilim tutuldu. O yaralıların içerisinde onu görebilirdim.
'TÜM HEMŞİRE VE DOKTORLAR ÜÇ YARALI GELECEK BİZDEN GİDENLERDEN. SEDYELERİ VE İLK YARDIM EŞYALARINI HAZIRLAYIN VE HELİKOPTER PİSTİNE. HIZLI' diye bağırdım ve elime gelen ilk yardım setini alıp hızlı adımlarla helikopter pistinin oraya gittim.
Benim arkamdan ekip geldi ve beş dakika sonra ambulans helikoptere benzer bi şey indi piste. Korku ile yaklaştım. İlk vurulan Elifti fakat omzundan vurulmuştu. İki hemşire onu aldı ve sedye ile hastaneye götürdüler.
İkinci vurulan ise Gökhan'dı. O ise karnından vurulmuştu, beti benzi atmıştı. Onu ise diğer hemşireler aldı.
Üçüncü kişi ise Ali'ydi o ise bacağından vurulmuştu. Fakat bilinci açıktı, onu diğer kalan hemşireler alınca kontrol bana kaldı. Aralarında Mert yok diye seviniyordum.
Merve helikopterden indi ve bana sarıldı. Gözlerim dolmuştu 'iyi misin?' Diye sordum titreyen ses ile. Geri çekildi bana baktı ve gülümsedi.
Diğer tanımadığım iki kişide helikopterden indi, onlarıda sorguladıktan sonra gözüm Mert'i aradı. Helikopter pistinde kimse kalmamıştı en son Mert indi.
Yüreğim ağzımda atıyor dedikleri bu olmalıydı kaşı patlamıştı sadece. Ona dolu gözler ile baktım ve boynuna atladım, hıçkırarak ağlamaya başladım. Görevden erken dönmüşlerdi yaralı çok olduğu için.
'İyi misin?' Dedim o boğuk sesim ile. Saçlarımı okşamaya başladı, 'iyiyim, bir şeyim yok benim' dedi. Kafamı boynuna gömdüm ve tüm yaşadıklarım aklıma geldi.
'Ağlama artık.' Dedi ve kızaran yüzüm ile ona baktım.
'Telefonun niye açık değildi. O kadar mesaj attım, ben neler yaşadım burada haberin var mı senin?' Diye sesimi yükselttim şaşırmış olmalıydı.
'Kaldığımız kulübeye gitmedik geri. Telefon kapandı, kimseye ulaşamadık. Diğerleri telefon almamıştı zaten. Bağırmanı gerektirecek bir şey yok burada, ben bir askerim. Alış beklemeye beni gerçekten seveceksen.' Dedi sert bi tonda. Sesi kaba çıkmıştı.
Göz yaşlarımı silerek 'sana attığım mesajları oku. O zaman ne yaşadığımı anlarsın. Ve ben bir asker kızıyım her türlü beklemeyi bilirim.' Dedim ve arkamı dönüp hastaneye yürüdüm.
Mert sizcede çok kaba davranmadı mı yoksa normal miydi lütfen belirtin.
VE GEÇ OLDU AMA HERKESE İYİ BAYRAMLAR 💙
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞEBEĞİM / Yarı Texting
Fiksi Remaja0532: Gelecekteki karın, olacak çocuklarının anası Gamze ben :) Asker'im: Ne ara amk, nerden gördün de buldun beni. Ben 1 yıldır görevdeyim. 0532: Babam canım, aynı lojmandayız yanii Asker'im: Ya sabır kızım işine git bak şimdi komutandan azar yiyec...