11. Ίσως...

558 44 3
                                    

Το επόμενο πρωί η Πωλίνα προσπάθησε να ξυπνήσει την Αλίνα αλλά εκείνη ήθελε να κοιμηθεί έτσι δεν την ξανά ενόχλησε. Ξύπνησε το μεσημέρι και κοιτούσε τριγύρω για ένα λεπτό προσπαθώντας να θυμηθεί τι συνέβη χθες το βράδυ...

Θεέ μου, προσπάθησα να τον φιλήσω, Θεέ μου, τι ντροπιαστικό... Καλή δουλειά Αλίνα, πολύ καλή δουλειά.

Σηκώθηκε ξεφυσώντας και μπήκε στο μπάνιο, στάθηκε παραξενευμένη κοιτώντας τον καθρέφτη.

«Για τον πονοκέφαλο σου. Δεν θα είμαι τόσο καλός την επόμενη φορά που θα με παρακούσεις»

Γέλασε και πήρε τα χάπια πίνοντας πολύ νερό. Ύστερα άλλαξε τα ρούχα της σε κάτι πιο βολικό όπως φόρμες και καθάρισε το πρόσωπο της πριν κατέβει κάτω. Πήγε στην κουζίνα βρίσκοντας την Πωλίνα, εκείνη την αγκάλιασε σφιχτά φιλώντας το μάγουλο της.

"Χρόνια πολλά γλυκιά μου, ελπίζω να έχεις μια υπέροχη μέρα, μια υπέροχη χρονιά και κυρίως καλή υγεία και ζωή"

"Σ' ευχαριστώ Πωλίνα. Γιατί δεν με ξύπνησες; έχασα τα μισά μου μαθήματα" η Πωλίνα γέλασε κουνώντας το κεφάλι της απελπισμένα. "Σου μίλησα αλλά είχες πέσει σε κώμα, δεν ξυπνούσες με τίποτα" της απάντησε κι η Αλίνα έβγαλε το γάλα από το ψυγείο. "Ναι, το κεφάλι μου είναι πιο βαρύ κι από τις κατσαρόλες σου αυτή τη στιγμή. Νομίζω θα κοιμόμουν λίγο ακόμα..." μουρμούρισε γελώντας και μόλις γύρισε αντικρίζοντας τον Ντρίσταν, τρόμαξε. Εκείνος έπιασε το κουτί με το γάλα αφού παραλίγο να βρεθεί στο πάτωμα και γέλασε. "Τρομάζεις πολύ εύκολα" ψέλλισε κι εκείνη πήρε το γάλα ξανά απότομα.

"Δεν σε εμπιστεύομαι με αυτό που πίνω... Τι κάνεις εδώ;" τον ρώτησε βάζοντας σε μια κούπα λίγο γάλα.

"Συγγνώμη που σε απογοητεύω αλλά συνήθως δεν πάω στο πανεπιστήμιο τα Σάββατα..." μουρμούρισε και η Πωλίνα τον κοίταξε ξαφνιασμένη. "Σάββατο είναι, σωστά... Τα έχω χάσει" μονολόγησε κι ο Ντρίσταν γέλασε επιστρέφοντας το βλέμμα του στην Αλίνα. "Έτσι λοιπόν ήρθα εδώ και περίμενα να ξυπνήσεις για να σε βασανίσω. Πώς σου φαίνεται αυτή η απάντησή;" η Αλίνα χαμογέλασε ύπουλα και πήρε το γάλα με μερικά μπισκότα. "Μου χρωστάς ένα κόκκινο κραγιόν..."

"Εντάξει δεσποινίς, ό,τι πείτε δεσποινίς" την κορόϊδευε και εκείνη κουνώντας τον κεφάλι της, ανέβηκε επάνω. Έκλεισε την πόρτα του δωματίου της και έκατσε στο κρεβάτι αγκαλιά με το λαπτοπ της. Έπιασε το κινητό στο χέρι της και πήρε τον Ίαν.

 𝓓𝒾𝓮 𝓯ℴ𝓻 𝓶𝓮Où les histoires vivent. Découvrez maintenant