𝓓𝒾𝓮 𝓯ℴ𝓻 𝓶𝓮

12. Έχεις δίκιο.

Η Κυριακή πέρασε ήρεμα για την Αλίνα στο σπίτι περνώντας χρόνο με την Πωλίνα χωρίς την παρουσία κανενός αρσενικού στα πόδια τους. Δευτέρα νωρίς το πρωί μόλις ξύπνησε αντίκρισε τον Ντρίσταν, μαζί πήγαν στο πανεπιστήμιο, ο καθένας στην αίθουσα του μαθήματος του.

Μπορεί ο Ντρίσταν να συντόνισε τα προγράμματα τους, όμως δεν είναι στον ίδιο χρόνο φοίτησης καθιστώντας το αδύνατον να βρίσκονται και στον ίδιο χώρο πάντα. Οι πρώτες δύο ώρες έφυγαν εύκολα όπως και η μία ώρα κενό μετά.

"Μπορεί μια γυναίκα να λάβει την απόφαση για την εγκυμοσύνη της μόνη ή πρέπει ο σύντροφός της να επέμβει ώστε να είναι κοινή η απόφαση;" έθεσε την ερώτηση ή καθηγήτρια κι η Αλίνα σταμάτησε να γράφει σηκώνοντας το χέρι της παίρνοντας τον λόγο.

"Οι γυναίκες πρέπει να είναι ελεύθερες να κάνουν ό,τι θέλουν με το σώμα τους. Επειδή ένας άντρας δεν ήθελε να φορέσει προφυλακτικό, δεν σημαίνει ότι έχει το δικαίωμα να πει σε μια γυναίκα τι να κάνει με μια πιθανή εγκυμοσύνη"

"Κι αν ήταν συναινετικό; Κι αν αυτή συμφώνησε εκείνος να μην πάρει προστασία; δεν του δίνει αυτόματα το δικαίωμα να έχει κι εκείνος άποψη εφόσον γνωρίζει τον πιθανό κίνδυνο μιας εγκυμοσύνης;" την ρώτησε ένα αγόρι κι εκείνη γέλασε πικρά.

"Μπορεί να έχει γνώμη, αλλά η γυναίκα πρέπει να κάνει την επιλογή της. Είναι δικό της σώμα στην τελική. Πρόκειται να χάσει το σχήμα του σώματός της, θα αποκτήσει ραγάδες, κράμπες, πόνους στην μέση και κυρίως ένα επιπλέον βάρος που θα πρέπει να κουβαλάει μαζί της. Αυτά δεν είναι τίποτα το σημαντικό διότι μετά την εγκυμοσύνη ξεκινάει η μητρότητα, αν επιλέξει να το μεγαλώσει η ίδια και να μην το δώσει για υιοθεσία. Πρέπει να έχει επιλογή για το τι θέλει εκείνη να κάνει με την εγκυμοσύνη της" είπε κάπως ταραγμένη.

"Σ' ευχαριστώ Αλίνα, νομίζω ότι απαντήθηκε η ερώτηση μου" δήλωσε η καθηγήτρια και τότε χτύπησε το κουδούνι. Η Αλίνα βγήκε έξω στο προαύλιο κοιτώντας τριγύρω τα υπόλοιπα παιδιά χάνοντας την ανάσα της.
"Όχι, όχι, όχι. Οχι..." ανέπνεε αρκετά βαριά και περπατούσε τριγύρω με νευρικό ρυθμό στο βήμα της. Ο Ντρίσταν βγήκε βλέποντας την να κάνει πάνω κάτω και στάθηκε κοιτώντας την μπερδεμένος.
"Αλίνα;"

"Είμαι καλά" είπε με τη φωνή της να τρέμει. Ξαφνικά σταμάτησε να περπατάει και στάθηκε ακίνητη κλείνοντας τα μάτια της και άρχισε να μετράει με τα δάχτυλά της.
Δεν του πήρε πολύ χρόνο για να το συνειδητοποιήσει και αμέσως άφησε την τσάντα του να πέσει κάτω πηγαίνοντας κοντά της κρατώντας τα χέρια της.
"Μέτρα μαζί μου, αργά"