𝓓𝒾𝓮 𝓯ℴ𝓻 𝓶𝓮

91. Υπόσχεση.

«Πρέπει να μιλήσουμε για την ψεύτικη κάρτα που μου έδωσες. Θα σε περιμένω στο σπίτι των καθρεφτών» έλεγε το μήνυμα στο τηλέφωνο της Αλίνα και εκείνη συνοφρυώθηκε διαβάζοντας το...

"Ντρίσταν..." μουρμούρισε και του έδειξε το κείμενο.
"Δεν ξέρει πότε να τα παρατάει..." μουρμούρισε και εκείνη απόρησε.
"Τι εννοείς;"

"Αγνόησε τον..." είπε και μετά είδε πώς ο Ντρίσταν κοίταξε τον Σαμ.
"Θα το φας αυτό;" τη ρώτησε όταν είδε το βλέμμα της πάνω του. Η Αλίνα του έδωσε το μπουρίτο της και σηκώθηκε φεύγοντας μακριά.
"Πού πηγαίνεις;" τη ρώτησε ο Σαμ και ο Ντρίσταν την κυνήγησε.
"Μωρό μου, πού πας;" τη ρώτησε περπατώντας δίπλα της.
"Να μιλήσω με τον Ίαν. Σε άκουσα, αλλά θέλω πραγματικά να μάθω τι θέλει" είπε και ο Ντρίσταν συνοφρυώθηκε.
"Δεν πιστεύεις ότι μπορεί να είναι παγίδα;"

"Μπορώ να προστατεύσω τον εαυτό μου" είπε κοιτώντας τον σοβαρά.
"Εντάξει, θα σε αφήσω να το χειριστείς, αλλά θα είμαι κοντά αν χρειαστεί να επέμβω" είπε και εκείνη χαμογέλασε.
"Το ξέρω" μουρμούρισε και μπήκε στο σπίτι των καθρεφτών. Περπατούσε στο λαβύρινθο ανάμεσα σε όλους εκείνους τους καθρέφτες που δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις πού υπήρχε μονοπάτι και πού καθρέφτης. Σκόνταψε πάνω τους μερικές φορές πριν φτάσει στο κέντρο όπου στεκόταν ο Ίαν.

"Ήρθα. Θέλεις να μου εξηγήσεις γιατί ήθελες να συναντηθούμε;" ρώτησε αμέσως και εκείνος χαμογέλασε.
"Ουάου, μοιάζεις... Σαν το αγόρι σου" είπε περπατώντας γύρω της.
"Μίλα, δεν έχω χρόνο να χάσω"

"Η κάρτα που μου έδωσες δεν ανοίγει"

"Στον λόγο σου..." τον ειρωνεύτηκε μειδιώντας.
"Δεν παίζω παιχνίδια μαζί σου. Πες μου πώς να παρακάμψω το πρωτόκολλο ή ο φίλος σου θα έχει πολλά προβλήματα"

"Άφησε το αγόρι μου ήσυχο. Δεν ξέρω πώς να κάνω αυτό που ζητάς. Μπορείς να πληρώσεις κάποιον για να το κάνει"

"Τι νομίζεις ότι έκανα όλο αυτό το διάστημα; Κανείς δεν μπόρεσε να σπάσει τον κωδικό που έφτιαξε το αγόρι σου"

"Τι στο διάολο σε κάνει να πιστεύεις ότι θα κάνει κάτι τέτοιο;" ρώτησε και εκείνος περπατούσε πιο κοντά της κάνοντας κύκλους σαν αρπακτικό.
"Για σένα, θα το έκανε. Δεν θα το έκανε;" μουρμούρισε και στάθηκε πίσω της βάζοντας τα χέρια του μπροστά προσπαθώντας να την πνίξει, αλλά εκείνη ενήργησε γρήγορα όπως της έμαθε ο Ντρίσταν. Το πηγούνι προς τα κάτω, ένα βήμα στο πλάι και μετά χτύπημα στ' αχαμνά. Τα έκανε όλα αυτά και μετά με τον αγκώνα της τον χτύπησε στο πρόσωπό του κάνοντάς τον να χάσει την ισορροπία του, έτσι ξέσφιξε το κράτημά του πάνω της κι εκείνη έφυγε από κοντά του.
"Βλέπω ότι σε έμαθε καλά" μουρμούρισε και η Αλίνα ανέπνεε γρήγορα σφίγγοντας το σαγόνι της.
"Είσαι..." είπε κάνοντας ένα βήμα πιο κοντά όταν σηκώθηκε ξανά στα πόδια του.
"Νεκρός" πρόσθεσε βάζοντας ένα στριμμένο χαμόγελο στο πρόσωπό της.
"Μου αρέσει όταν γαβγίζεις" είπε περπατώντας γύρω της και η Αλίνα σταμάτησε, κοιτάζοντας τον είδωλό του σε κάθε καθρέφτη τριγύρω.
"Αυτό δεν σε φοβίζει αρκετά;" είπε χαμογελώντας και κοίταξε το είδωλό της σε έναν καθρέφτη και εκείνον που ερχόταν από πίσω της.
"Να φοβάμαι ένα κοριτσάκι σαν εσένα; Δεν νομίζω" είπε και η Αλίνα γύρισε προς το μέρος του έχοντας έτοιμη τη γροθιά της.
"Έλα πιο κοντά τότε. Ας αγκαλιαστούμε και ας πούμε ότι είμαστε φίλοι" είπε περπατώντας αργά προς το μέρος του και το χαμόγελο του Ίαν έσβησε όταν είδε τον Ντρίσταν στον καθρέφτη μπροστά του. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή η Αλίνα έχασε μια ανάσα ανακούφισης κοιτώντας τον καθρέφτη πίσω από τον Ίαν, βλέποντας την αντανάκλαση του Ντρίσταν. Ήταν παντού χωρίς να είναι εκεί.