𝓓𝒾𝓮 𝓯ℴ𝓻 𝓶𝓮

71. Περισσότερο από τι;

Μετά από μερικές ώρες, οι νοσοκόμες πήγαν την Αλίνα σε ένα δωμάτιο μέχρι να ανακτήσει τις αισθήσεις της. Ο Σαμ καθόταν δίπλα της μέχρι που ξύπνησε, λίγο αργότερα...
"Γεια σου κούκλα"

"Σάμι..." μουρμούρισε χαμογελώντας κι άρχισε να κοιτάζει τριγύρω.
"Τελείωσαν με τις επιδιορθώσεις πάνω σου. Λιποθύμησες από την απώλεια αίματος και..."

"Δεν θέλω πραγματικά να ξέρω, Σαμ. Απλώς πες ότι το χέρι μου είναι στη θέση του και δεμένο και ότι χρειάζομαι ένα μήνα για να συνέλθω" είπε και εκείνος γέλασε.
"Ναι, σου έφτιαξαν το χέρι, είναι δεμένο και θα χρειαστείς ένα μήνα και ίσως περισσότερο μέχρι να αναρρώσεις πλήρως" είπε και εκείνη χαμογέλασε.
"Πολύ καλύτερα. Πού είναι ο Ντρίσταν;" ρώτησε και εκείνος φαινόταν ανήσυχος, αλλά όταν ο Ντρίσταν μπήκε στο δωμάτιο χαλάρωσε αμέσως.

"Εδώ είναι ο Ντρίσταν" μουρμούρισε ανακουφισμένος και σηκώθηκε.
"Σου πήρα καφέ" είπε ο Ντρίσταν δίνοντάς του το ποτήρι με τον καφέ κι εκείνος τον πήρε με χαρά.
"Θα πάω μια βόλτα" δήλωσε ο Σαμ και τους άφησε μόνους. Ο Ντρίσταν κάθισε στην καρέκλα δίπλα της και της κράτησε το χέρι φέρνοντάς το στα χείλη του.
"Πως αισθάνεσαι;" τη ρώτησε και εκείνη γέλασε.
"Ξέρεις πόσο σέξι έμοιαζες όταν κατέβηκες από τη μηχανή;" είπε και εκείνος κρατούσε την ανάσα του προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει τι έλεγε.
"Μωρό μου, με τι σου έκαναν ένεση;" τη ρώτησε και εκείνη χαμογέλασε.
"Μόλις ξύπνησα, από έναν τρομερό εφιάλτη. Και μοιάζεις σαν το πιο ωραίο όνειρο"

"Η πραγματικότητα είναι καλύτερη από τον κόσμο των ονείρων σου;"

"Με έναν περίεργο τρόπο, ναι, νομίζω ότι είναι. Αλλά, μόνο με εσένα μέσα" είπε και εκείνος χαμογέλασε.
"Νομίζω ότι ακόμα ονειρεύεσαι..."

Μακάρι, μακάρι να ονειρευόμουν, μακάρι να μην χρειαζόταν να σηκωθώ από το κρεβάτι σήμερα, μακάρι να ήμουν ακόμα εκεί τυλιγμένη στην αγκαλιά σου και να είχα τα χείλη σου στο λαιμό μου. Μακάρι να μην χρειαζόταν να ξυπνήσω τόσο απότομα σε αυτή τη σκληρή πραγματικότητα.

"Φίλα με" ζήτησε και τον τράβηξε απ' το χέρι του πιο κοντά της.
Βγάλε με από αυτήν την πραγματικότητα, σε παρακαλώ.

"Νομίζω ότι είσαι ακόμα από την επήρεια των ηρεμιστικών" ψιθύρισε και πλησίασε τα χείλη του πάνω στα δικά της χαμογελώντας, φιλώντας τη γλυκά, νιώθοντας τα ζεστά της χείλη.
"Αλλά είμαι και εγώ λίγο φτιαγμένος" πρόσθεσε και φίλησε απαλά και το μάγουλό της. Η Αλίνα κράτησε σταθερά το πηγούνι του κοιτώντας τον στα μάτια.
"Τι στο διάολο εννοείς;" ρώτησε σφιγμένη και εκείνος γέλασε από τον αυστηρό τόνο της φωνής της.
"Είσαι στα λογικά σου. Έπρεπε να το τσεκάρω" μουρμούρισε και εκείνη δεν τον άφησε να απομακρυνθεί. Διάβαζε τα μάτια του τόσο καθαρά και δεν της άρεσε αυτό που έβλεπε, γιατί δεν ήταν παρά μια αντανάκλασή της.
"Γιατί με κοιτάς έτσι;" ψιθύρισε τραβώντας τον εαυτό του πίσω, μακριά από το διαπεραστικό της βλέμμα κι εκείνη προσπάθησε να σηκωθεί. Η αριστερή της πλευρά ήταν ακόμα μουδιασμένη κι έτσι δεν ένιωθε τίποτα εκείνη τη στιγμή.
Το νιώθεις κι εσύ, σωστά; Ο αέρας γύρω μας αλλάζει. Και φοβάσαι, το ξέρω γιατί και εγώ τρέμω.