85. Ρώτα με τι ξέρω.

280 22 1
                                    

Η Αλέξα δυσκολεύτηκε να αφαιρέσει τις σφαίρες, αλλά το έκανε με τη βοήθεια του Γουίλ. Κατά την διάρκεια της νύχτας τον έλεγχε τακτικά, ενώ η Αλίνα αρνιόταν να φύγει από το πλευρό του. Από τη στιγμή που μπορούσε να είναι δίπλα του μετά την επέμβαση μέχρι αργά το βράδυ, ήταν εκεί δίπλα του χωρίς να πάρει τα μάτια της μακριά από αυτόν και το χέρι του από το χέρι της. Χρειαζόταν συνεχή επιβεβαίωση ότι η καρδιά του χτυπούσε ασταμάτητα. Τα αγόρια της πρότειναν να αλλάξουν βάρδια για να μπορέσει να ξεκουραστεί, αλλά αρνήθηκε κατηγορηματικά. Ήταν γύρω στις πέντε το πρωί όταν ανέκτησε τις αισθήσεις του κι εκείνη εκεί περιμένοντας υπομονετικά να ακούσει τη φωνή του.

"Γεια σου όμορφε" μουρμούρισε, κρατώντας τα δάκρυά της πίσω όσο της χαμογελούσε.
"Ήξερα ότι η κόλαση θα ήταν όμορφη" είπε και εκείνη χαμογέλασε.
"Πώς νιώθεις;"

"Κουρασμένος, λίγο μουδιασμένος"

"Είναι φυσιολογικό"

"Σε παρακαλώ, μη μου πεις ότι οι φίλοι μου ήταν τόσο ηλίθιοι που με πήγαν στο νοσοκομείο" μουρμούρισε και εκείνη έβαλε το χέρι της χαϊδεύοντας το μάγουλό του με το πίσω μέρος των δακτύλων της.
"Όχι, σε φέραμε στη Νέα Υόρκη" είπε χαμηλώνοντας τον τόνο της και εκείνος την κοίταξε με δυσπιστία, αλλά στη συνέχεια κοίταξε γύρω στο δωμάτιο.
"Είμαστε στο σπίτι της μαμάς μου. Τα αγόρια ξεκουράζονται στο διπλανό δωμάτιο"

"Ηλίθιο κορίτσι..." αναστέναξε και εκείνη πίεσε τα χείλη της καταπίνοντας τον κόμπο στο λαιμό της.
"Μπορείς να με πεις όπως θες. Δεν θα σε άφηνα να αιμορραγήσεις μέχρι θανάτου"

"Θα ήμουν εντάξει"

"Βλέπεις, δεν το πιστεύω αυτό και δεν θα έπαιρνα το ρίσκο να το μάθω" μουρμούρισε και εκείνος έβαλε το χέρι του πάνω απ' το χέρι της κρατώντας τον καρπό της κινώντας τρυφερά το δάχτυλό του στο δέρμα της.
"Είναι εντάξει" είπε ψιθυρίζοντας κι εκείνη κούνησε το κεφάλι της.
"Ο ορισμός μας για το εντάξει δεν είναι ο ίδιος, μωρό μου" είπε τόσο τρομακτικά σοβαρή, ανίκανη να χαμογελάσει, έτσι το έκανε εκείνος.
"Είμαι καλά"

"Λοιπόν, εγώ δεν είμαι... Σε πυροβόλησε Ντρίσταν. Δύο φορές!" μουρμούρισε, αφήνοντας τα δάκρυα να κάνουν την εμφάνισή τους, αλλά τα σκούπισε αμέσως.
"Είμαι ζωντανός, δεν είναι αυτό το μόνο πράγμα που έχει σημασία;" ρώτησε και εκείνη συνοφρυώθηκε.
"Έχει μεγαλύτερη σημασία από όλα. Είσαι ζωντανός, δόξα τω Θεώ, είσαι... Ομως... Πώς μπορούσες να είσαι μαζί μου όταν ήξερες ότι αυτό θα συνέβαινε πραγματικά; Γιατί εγώ δεν σε πίστεψα απόλυτα. Πώς μπορούσες να ρισκάρεις τη ζωή σου να είσαι μαζί μου;"

 𝓓𝒾𝓮 𝓯ℴ𝓻 𝓶𝓮Where stories live. Discover now