𝓓𝒾𝓮 𝓯ℴ𝓻 𝓶𝓮

17. Είμαι πολύ χειρότερος.

Ήταν αργά το μεσημέρι όταν ξύπνησε ο Ντρίσταν και έμεινε να κοιτάζει την Αλίνα που κοιμόταν, μέχρι που αποφάσισε να την ξυπνήσει ενοχλώντας τα χέρια της. Εκείνη ξύπνησε και μόλις τον είδε μόρφασε δυσαρεστημένη.
"Πάρε το πρόσωπό σου από το ραντάρ μου", μουρμούρισε και γύρισε προς την άλλη κατεύθυνση. Εκείνος γέλασε και μέτρησε ως το τέσσερα, τότε η Αλίνα γύρισε στην αρχική της θέση κοιτώντας τον.

"Αυτό δεν είναι το δωμάτιό μου, θα ήταν περίεργο αν ήσουν στο δωμάτιό μου."

"Καλημέρα Αλίνα, υποτίθεται ότι θα πηγαίναμε στο πανεπιστήμιο σήμερα, τι πήγε στραβά;" Ρώτησε φυσιολογικά κι εκείνη γέλασε τρίβοντας τα μάτια της.
"Το πρόγραμμα ύπνου, αυτό πήγε στραβά. Πώς είσαι;"

"Είμαι καλά, εσύ πώς είσαι;"

"Νυσταγμένη."

"Είναι μεσημέρι."

"Τι; Μεσημέρι; Πώς μεσημέρι; Πού είναι το τηλέφωνό μου..." μουρμούρισε και σηκώθηκε βιαστικά ψάχνοντας το κινητό της. Ο Ντρίσταν σηκώθηκε προσεχτικά και πήγε μέσα πλησιάζοντας την Αλίνα παίρνοντας το κινητό από το χέρι της ενώ καλούσε.

"Ο πατέρας μου θα με σκοτώσει αν καταλάβει ότι έλειπα όλο το βράδυ, το οποίο δεν είναι δύσκολο, γιατί η Πωλίνα θα το πρόσεξε το πρωί και θα το είπε στον πατέρα μου."

'"Αλίνα, πού στο διάολο είσαι;"' η φωνή του πατέρα της ακούστηκε στο τηλέφωνο θυμωμένη κι ο Ντρίσταν πήρε το κινητό από τα χέρια της και πήγε στο δωμάτιο του ξανά.

'"Ντρίσταν εδώ, είναι μαζί μου. Είδε ότι πληγώθηκα και ήρθε σπίτι μου αργά τη νύχτα."'

'"Και γιατί δεν την έφερες πίσω;"'

'"Γιατί πρώτον, είχα πιει, και δεύτερον τα ράμματά μου είχαν ανοίξει. Είναι ασφαλής, είναι καλά, μόλις ξύπνησε και θα την φέρω σε λίγο."'

'"Μην το αφήσεις να ξανασυμβεί Ντρίσταν."'

'"Μάλιστα κύριε"', το έκλεισε και άφησε το κινητό στο κρεβάτι ανοίγοντας την ντουλάπα του.

"Τι σου είπε;" ακούστηκε δειλά η φωνή της Αλίνα από την πόρτα.
"Να φροντίσω να φας καλά", της απάντησε κι εκείνη χαμογέλασε κουνώντας το κεφάλι της.
"Αν ήταν η Πωλίνα θα σε πίστευα."

"Πεινάς ή όχι; επειδή εγώ θα πάω να φάω."

"Εντάξει. Όμως μην κάνεις απότομες κινήσεις και ανοίξουν τα ράμματα."

"Μάλιστα Αλίνα", μουρμούρισε κι εκείνη γύρισε να φύγει όμως τότε εκείνος είδε την πλάτη της.
"Σε πονάει η πλάτη σου;" τη ρώτησε και εκείνη ένευσε αρνητικά.
"Πρέπει να αλλάξεις τους επιδέσμους, σωστά;"