𝓓𝒾𝓮 𝓯ℴ𝓻 𝓶𝓮

21. Εξήντα δευτερόλεπτα.

"Γεια σου Ντρίσταν" τον χαιρέτησε η Αλίνα κι εκείνος έμεινε σιωπηλός με την κούπα του καφέ στο χέρι του παραξενευμένος. Εκείνη ύστερα φίλησε την Πωλίνα στο μάγουλο και ξανά έφυγε για το δωμάτιο της.
"Είναι καλά;" Ρώτησε ο Ντρίσταν την Πωλίνα κι εκείνη γέλασε.
"Ξύπνησε με όρεξη" του απάντησε όμως εκείνος το έβρισκε παράξενο.

Στο δωμάτιό της στεκόταν μπροστά από την ντουλάπα της, προσπαθούσε να βρει τι θα φορέσει. Άρχισε να μουρμουρίζει έναν απαλό ρυθμό και ενθουσιάστηκε από τον ήχο του, έτσι βρήκε τα ρούχα της γρήγορα, αλλάζοντας και στη συνέχεια κάθισε στο κρεβάτι παίρνοντας την κιθάρα στα χέρια της. Κινούσε τις χορδές προσπαθώντας να βρει την τέλεια αρμονία. Ο Ντρίσταν ανέβηκε επάνω έτοιμος να χτυπήσει την πόρτα της όταν άκουσε την κιθάρα της, έτσι δεν το έκανε, έμεινε εκεί πίσω από την κλειστή πόρτα ακούγοντας.

Μερικά λεπτά αργότερα, η Αλίνα είδε την ώρα και για να μην αργήσει, άφησε την κιθάρα της, έτρεξε στο μπάνιο της και ξεκίνησε να βουρτσίζει τα δόντια της με το ένα χέρι, ενώ έφυγε στο δωμάτιο ξανά και με το άλλο χέρι έγραφε τις νότες στο σημειωματάριό της για να το πάρει μαζί της. Μετά άκουσε κάποιον να χτυπάει την πόρτα της και άνοιξε βρίσκοντας τον Ντρίσταν.
"Γεια σου" μουρμούρισε κι εκείνη έκανε στην άκρη πηγαίνοντας στο μπάνιο ξανά. Τελείωσε με το πλύσιμο και την περιποίηση του προσώπου της, στέγνωσε τα μαλλιά της και βγήκε έξω βάζοντας παπούτσια.
"Πώς κοιμήθηκες;" τη ρώτησε ο Ντρίσταν στα ξαφνικά κι εκείνη έστρεψε το βλέμμα της πάνω του κοιτώντας τον με απορία στην αρχή.
"Αρκετά καλά, εσύ;"

"Μέτρια" της απάντησε και κατέβηκε κάτω ενώ η Αλίνα πήρε τα πράγματά της και μετά έφυγαν μαζί για την σχολή.
Κατά την διάρκεια της διαδρομής κανείς τους δεν μιλούσε, η Αλίνα μουρμούριζε το τραγούδι που της είχε κολλήσει στο κεφάλι και έπαιζε με τα δάχτυλα της που αντικαθιστούσαν τις νότες. Έφτασαν και πήγαν στο πρώτο τους μάθημα ήσυχα, βέβαια, ο Ντρίσταν έμοιαζε να ενοχλείται από την τόση ησυχία.

Δεν έχει πει λέξη, δεν σημειώνει, δεν μιλάει, δεν κάνει τίποτα. Παίζει μόνο τα δάχτυλα της σε έναν συνεχόμενο ρυθμό... Είναι τόσο ήρεμη που δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι για καλό ή για κακό.

"Γιατί δεν παρακολουθείς;" τη ρώτησε κι εκείνη τον κοίταξε κουνώντας το κεφάλι της.
"Αν πει κάτι ενδιαφέρον θα το δω στις σημειώσεις" μουρμούρισε στηρίζοντας το κεφάλι στο χέρι της.
"Δεν κρατάς σημειώσεις" σχολίασε κι εκείνη κοίταξε το τετράδιο μπροστά της που ήταν κενό.
"Θα πάρω τις δικές σου" του απάντησε με ένα λοξό πονηρό μειδίαμα και έπιασε το στυλό της έτοιμη να γράψει όμως σταμάτησε ακουμπώντας την μύτη του στυλό στο χαρτί, σταμάτησε επειδή συνειδητοποίησε ότι το βλέμμα του ήταν ακόμα στραμμένο πάνω της.