𝓓𝒾𝓮 𝓯ℴ𝓻 𝓶𝓮

100. Είσαι η ζωή.

"Αγάπη μου" ψιθύρισε χαϊδεύοντας το μάγουλό του με το δάχτυλό της. Τότε φίλησε το σαγόνι του και τον είδε να χαμογελά καθώς ξυπνούσε αργά. Άνοιξε τα μάτια του κοιτάζοντάς την και χαμογέλασε τεντώνοντας το σώμα του, σφίγγοντάς την στην αγκαλιά του.
"Θα μου σπάσεις τα κόκαλα" ψέλλισε και την άφησε κοιτώντας το λαμπερό πρόσωπό της.
"Καλημέρα κούκλα" είπε και εκείνη τον φίλησε.
"Καλημέρα κούκλε" μουρμούρισε και τότε άκουσαν κάποιους χτύπους στην πόρτα.
"Περάστε" είπε η Αλίνα τραβώντας τα σεντόνια και στους δύο.
"Καλημέρα. Εδώ είναι το πρωινό σας" Μια νεαρή κοπέλα ήρθε αφήνοντας μερικά πιάτα στο στρογγυλό τραπέζι δίπλα τους.
"Ευχαριστούμε πολύ" είπε η Αλίνα στο κορίτσι και έφυγε.
"Θα μείνουμε μέσα;"

"Όχι βέβαια. Αλλά έχουμε λίγο χρόνο πριν ξεκινήσουμε τη μέρα μας" μουρμούρισε και ο Ντρίσταν χαμογέλασε τρέχοντας το χέρι του στην πλάτη της.
"Νομίζω ότι μου αρέσει πού πηγαίνει αυτό" ψιθύρισε και εκείνη γέλασε φιλώντας τον.
"Ξέρεις τι μέρα είναι σήμερα;" ψιθύρισε κι εκείνος συνοφρυώθηκε.
"Τρίτη;"

"Σήμερα είναι η επέτειός μας. Έχουν περάσει δύο μήνες που έγινα γυναίκα σου" δήλωσε και ο Ντρίσταν την κοίταξε ανοιγοκλείνοντας τα μάτια του μία και δύο φορές.
"Είναι;" Μουρμούρισε και η Αλίνα κούνησε το κεφάλι της μπλέκοντας το χέρι της με το δικό του.
"Χρόνια μας πολλά τότε αγάπη μου" μουρμούρισε, φιλώντας τα χείλη της.
"Σ' αγαπώ πάρα πολύ", πρόσθεσε, ψιθυρίζοντας στα χείλη της και εκείνη χαμογέλασε, παίρνοντας άλλο ένα φιλί.
"Σ' αγαπώ περισσότερο" είπε κι εκείνος γέλασε.
"Αυτή είναι η ατάκα μου"

"Όχι πια" τον πείραξε και πέρασε το πόδι της απάνω του καθήμενη στο σώμα του.
"Δεν μπορείς να τη κλέψεις" είπε προσβεβλημένος και εκείνη δάγκωσε τα χείλη της.
"Μα μόλις το έκανα" ψιθύρισε διαπερνώντας το βλέμμα του με τα μάτια της κι εκείνος απλά την κοιτούσε, χωρίς καν να συνειδητοποιεί ότι κρατούσε την αναπνοή του.
"Μπορεί να κέρδισες αυτή την μάχη, αλλά δεν πρόκειται να κερδίσεις τον πόλεμο" την προειδοποίησε και η Αλίνα άρχισε να γελάει. Τότε ο Ντρίσταν σηκώθηκε καθισμένος μαζί της στην αγκαλιά του και τύλιξε τα χέρια του γύρω της κρατώντας την κοντά, το δέρμα της στο δικό του τόσο οικείο πλέον.
"Μπορώ να σε κρατάω έτσι για πάντα;"

"Θα μου άρεσε αυτό" μουρμούρισε και τον φίλησε. Στη συνέχεια ακούμπησε το μέτωπό της στο δικό του και έμεινε εκεί για μερικά λεπτά.
"Ανυπομονώ να το έχουμε αυτό, κάθε πρωί της υπόλοιπης ζωής μας. Στο σπίτι μας, μόνο εσύ κι εγώ" ψιθύρισε κι εκείνος κράτησε την αναπνοή του.
"Θα το έχουμε, κάποια μέρα. Θα έχουμε κάθε πρωί και κάθε βράδυ για τον εαυτό μας. Και το ξέρω γιατί σε αγαπώ και θα κάνω τα πάντα για να έχω μια ευτυχισμένη, μακροχρόνια ζωή μαζί σου" είπε και εκείνη χαμογέλασε φιλώντας τα χείλη του τόσο τρυφερά που όταν απομακρύνθηκε εκείνος άρχισε να δακρύζει. Η Αλίνα έβαλε το πρόσωπό του στις παλάμες της κοιτάζοντάς τον συνοφρυωμένη.
"Ντρίσταν..." Μουρμούρισε κι εκείνος την κράτησε σφιχτά.
"Είσαι η πηγή όλων των καλών στη ζωή μου. Το να ζω χωρίς εσένα δεν είναι επιλογή. Αλλά επίσης δεν πιστεύω ότι μας έχει μείνει πολύς χρόνος μαζί" είπε και τα μάτια της γέμισαν επίσης δάκρυα.
"Μην το λες αυτό. Παρακαλώ μην το κάνεις. Έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας. Να ζήσουμε, να γελάσουμε και να αγαπιόμαστε. Επειδή δεν έχω τελειώσει να σε αγαπώ. Δεν έχω τελειώσει να γελάω μαζί σου και ξέρεις τι; Δεν τελείωσα για κανέναν λόγο να ζω τη ζωή με τον καλύτερο τρόπο που μπορώ, δίπλα σου" είπε και έκλεισε τα μάτια του ενώνοντας το δέρμα του με το δικό της.
"Θα προσεύχομαι να μη σε χάσω"