𝓓𝒾𝓮 𝓯ℴ𝓻 𝓶𝓮

47. Θέλω το άγγιγμά σου.

Λίγο αργότερα, ο Ντρίσταν πήρε την Αλίνα πίσω στο σπίτι. Δεν είπαν λέξη ενώ βρίσκονταν στο δρόμο, κι οι δύο κοίταζαν ευθεία, χωρίς να διακινδυνέψουν να συναντηθούν οι ματιές τους. Χαμένοι στις σκέψεις τους μέχρι που ο Ντρίσταν αποφάσισε να σπάσει αυτή τη σιωπή.
"Έστειλες το στικάκι στην Μάγια;" Ρώτησε κι η Αλίνα τον κοίταξε απορημένη.
Από όλα αυτά που θα μπορούσε να μου πει επέλεξε αυτό;

"Περιμένω οδηγίες της" του απάντησε και επικράτησε ξανά ησυχία μέχρι να φτάσουν σπίτι.
"Πάω να πάρω μερικά ρούχα, δεν θα αργήσω" δήλωσε ο Ντρίσταν κι η Αλίνα τον κοίταξε συνοφρυωμένη.
"Θα είμαι η νταντά σου, δεν σου το είπαν;" είπε και η Αλίνα βγήκε από το αυτοκίνητο χωρίς καν να αντιδράσει. Εκείνος περίμενε μέχρι να μπει μέσα στο σπίτι και μετά έφυγε.
"Με μισεί, είναι ολοφάνερο" μονολογούσε βαρώντας το τιμόνι.

Τι στο διάολο θα κάνω; Τι να της πω. Δεν γίνεται να συνεχίσουμε έτσι...

Στο σπίτι, ήταν σε διαφορετικά δωμάτια ο καθένας για όλο το υπόλοιπο απόγευμα. Ο Ντρίσταν κάτω στο σαλόνι κι η Αλίνα στο δωμάτιο της. Διάβαζε και την πήρε ο ύπνος πάνω στα βιβλία. Όταν ξύπνησε κατέβηκε κάτω βρίσκοντας τον Ντρίσταν στην κουζίνα με τις φόρμες, προσπαθώντας να μαγειρέψει. Κάθισε στον πάγκο και τον παρακολουθούσε καθώς έψαχνε τα καρυκεύματα. Μύριζε τα μπαχαρικά προσπαθώντας να βρει αυτό που ήθελε και πρέπει να μύριζε πιπέρι γιατί αφού το μύρισε, φτερνίστηκε.

"Δεν σου αρέσει το πιπέρι;" τον ρώτησε κάνοντας ορατή την παρουσία της.
"Δεν είναι το αγαπημένο μου, λατρεύω την πάπρικα, τη γλυκιά πάπρικα" απάντησε σαν να την είχε δει εκεί πριν καν εκείνη μιλήσει.
"Ελπίζω να πεινάς" συμπλήρωσε.

"Όχι, για να είμαι ειλικρινής" είπε και πήγε δίπλα του.
"Δεν ήξερα ότι ήξερες να μαγειρεύεις" μουρμούρισε και εκείνος της χαμογέλασε.
"Δεν ρώτησες"

"Τι φτιάχνεις;"

"Ριγκατόνι με σάλτσα τυριού και μανιτάρια"

"Ακούγεται ενδιαφέρον"

"Θα φας και δεν είναι ερώτηση"

"Από πότε αποφασίζεις τι χρειάζεται το σώμα μου;"

"Αφού εσύ είσαι αυτή που το αγνοεί, κάποιος πρέπει να το κάνει" είπε χαμηλόφωνα και σοβαρά και η Αλίνα δεν άφησε το βλέμμα του.
Θα πει κάτι; απλά θα κάνουμε σαν να μην συνέβη;

"Σε δέκα λεπτά σερβίρεται το δείπνο" είπε γυρνώντας την πλάτη του σ' εκείνη για άλλη μια φορά.