𝓓𝒾𝓮 𝓯ℴ𝓻 𝓶𝓮

23. Τοξική αγάπη.

Αργότερα το βράδυ, ο Ντρίσταν πήγε την Αλίνα σπίτι, παρήγγειλαν πίτσα και κατά κάποιο τρόπο, κατέληξαν να παίζουν σκάκι. 
"Πού είναι όλοι;" ρώτησε περίεργος και μετακίνησε ένα πιόνι, βγάζοντας εκτός ένα δικό της.
"Δεν ξέρω, ο μπαμπάς μου όπως συνήθως είναι έξω, σε αυτό το μυστηριώδες γραφείο του και η Πωλίνα πρέπει να είναι στην αδερφή της"

"Ρουά-ματ" είπε και η Αλίνα συνοφρυώθηκε κοιτώντας τον μπερδεμένη.
"Πώς το έκανες αυτό; Προστάτευα τον βασιλιά με τρία πιόνια"

"Εγώ είμαι ο σωματοφύλακας, έτσι δεν είναι; Ξέρω καλύτερα για προστασία από σένα"

"Δεν το είπες αυτό..." μουρμούρισε γελώντας η Αλίνα και ο Ντρίσταν την κοιτούσε με απορία.
"Λοιπόν, αυτό είναι κάπως προσβλητικό..." Είπε και εκείνη άρχισε να γελάει.
"Γιατί; Μη μου πεις ότι προσέβαλα τις προστατευτικές σου ικανότητες..."

"Εντάξει, τελείωσα με το να παίζω μαζί σου" είπε και σηκώθηκε να φτιάχνει καφέ.

"Γιατί; Διασκεδάζω, ας ξαναπαίξουμε" τον προκάλεσε με ένα τεράστιο χαμόγελο.

"L'unico gioco che sono disposto a giocare con te è la caccia. Ti lascerò correre, ma alla fine ti prenderò e ti toglierò il cuore dal petto, schiacciandolo con la mia mano" της είπε χαμογελώντας και εκείνη κούνησε το κεφάλι της.
(Το μόνο παιχνίδι που είμαι πρόθυμος να παίξω μαζί σου είναι το κυνήγι. Θα σε αφήσω να τρέξεις, αλλά στο τέλος, θα σε πιάσω και θα βγάλω την καρδιά από το στήθος σου, συνθλίβοντας την με το χέρι μου).

"Δεν ξέρω τι είπες μόλις τώρα, αλλά ακούστηκε καλό"

"Ναι, αν συνεχίσεις να μου τη δίνεις στα νεύρα, τα χέρια μου θα φροντίσουν να μάθεις τι είπα μόλις τώρα" του χαμογέλασε και σηκώθηκε έτοιμη να φύγει.
"Εντάξει, πάω στο δωμάτιό μου να τελειώσω το τραγούδι μου. Μη με διακόψεις"

"Δεν ήθελες να παίξω κιθάρα;" τη ρώτησε και στάθηκε ακίνητη στρέφοντας το βλέμμα της πάνω του.
"Θα το κάνεις;"

"Όχι" της απάντησε κι εκείνη κούνησε το κεφάλι της.
"Τι απογοήτευση..." είπε ειρωνικά και ανέβηκε επάνω. Εκείνος χαμογελούσε μαζεύοντας τα πιόνια και τη σκακιέρα επιστρέφοντας τα στη θέση τους. Μετά έσβησε τα φώτα και ανέβηκε στο δωμάτιό της.

"Δεν θυμάμαι να σε προσκάλεσα" είπε η Αλίνα κι ο Ντρίσταν κούνησε το κεφάλι του.
"Και εγώ δεν θυμάμαι να σε ρώτησα"

"Μην βγάλεις άχνα" μουρμούρισε και ο Ντρίσταν κάθισε στην πολυθρόνα του αφού πήρε ένα βιβλίο της για να διαβάζει. Η Αλίνα έγραφε τους στίχους της στο τετράδιο της, προσεκτικά, ώστε να ταιριάζουν με τη μελωδία. Είχε στα ακουστικά της ακούγοντας το ρυθμό ξανά και ξανά ενώ έγραφε.