𝓓𝒾𝓮 𝓯ℴ𝓻 𝓶𝓮

104. Σ' ευχαριστώ.

Κάποια στιγμή το πρωί χτύπησε το τηλέφωνο της Αλίνα που την ξύπνησε. Ήταν ο πατέρας της που καλούσε και το έβαλε στη σίγαση για να μην ξυπνήσει τον Ντρίσταν. Σηκώθηκε φορώντας μια μπλούζα του και βγήκε στο μπαλκόνι απαντώντας του.

'"Σου πήρε αρκετή ώρα"' είπε και εκείνη δεν είπε τίποτα.

'"Ήθελα απλώς να δω αν είσαι καλά"'

'"Έστειλες τον σκύλο σου να με παρακολουθεί, δεν μπορούσες να τον ρωτήσεις;"' είπε και κάθισε στην καρέκλα κοιτάζοντας γύρω της πόσο στεγνά ήταν όλα κάτω από τον ήλιο, σε αντίθεση τα πεσμένα ρούχα τους εδώ κι εκεί. 

'"Το έκανα μόνο για να σε προστατεύσω"'

'"Τι ακριβώς; Ότι με τσίπαρες σαν να ήμουν κατοικίδιο; Ή ότι έστειλες τον μοναδικό άνθρωπο που εμπιστευόμουν, να με βρει, γιατί δεν θα κατάφερνες καν να το κάνεις αυτό, αφού δεν ξέρεις τίποτα για μένα;"'

'"Ενώ ο Ντρίσταν ξέρει τα πάντα για σένα, αποδεδειγμένα. Σε βρήκε, σωστά;"'

'"Είναι φίλος μου, φυσικά και θα με έβρισκε. Περνάει την κάθε του μέρα μαζί μου, πώς θα μπορούσε να μην με βρει; με ξέρει καλύτερα από μένα"'

'"Παρακαλώ. Που σου βρήκα έναν τόσο καλό φίλο..."' είπε με έντονη την ειρωνεία στον τόνο του κι η Αλίνα γέλασε.

'"Σ' ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, μπαμπά. Είναι το μόνο που μπορώ να σε συγχωρήσω. Μπορώ να σε συγχωρήσω που καταστρέφεις όλα τα καλά που έχω στη ζωή μου; Όχι. Μπορώ να σε συγχωρήσω που εισβάλεις στην ιδιωτικότητά μου με κάθε τρόπο που μπορείς; Όχι. Μπορώ να σε συγχωρήσω που θέλεις να με προστατεύσεις από τους εχθρούς σου; Διάολε, όχι!"' είπε παίρνοντας μια βαθιά ανάσα στο τέλος.

'"Ήρθα στην Ιταλία και για λίγο πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη να μετακομίσω μόνιμα εδώ. Αλλά μετά ήρθε ο Ντρίσταν και ήξερα ότι όπου κι αν πάω, θα έχεις πάντα τον τρόπο σου να με φτάσεις. Ξέρεις τι μου έκανε αυτή η σκέψη μπαμπά; Με έκανε να εύχομαι να ήσουν νεκρός και μίσησα τον εαυτό μου γι' αυτό"' είπε και έκλεισε το τηλέφωνο σκουπίζοντας το δάκρυ που γλίστρησε από το μάτι της.

Πρέπει να σε κάνω να αλλάξεις με κάποιο τρόπο, πριν να είναι πολύ αργά και να εύχομαι να ήσουν πραγματικά νεκρός. Πριν οι εχθροί σου μας σκοτώσουν όλους. Εύχομαι να αλλάξεις πριν να είναι πολύ αργά.

Σηκώθηκε αφήνοντας τη σκιά της ομπρέλας και έπιασε τα ρούχα τους απλώνοντας τα στις καρέκλες για να στεγνώσουν κάτω από τον ήλιο. Στη συνέχεια, επέστρεψε μέσα και ξάπλωσε δίπλα στον Ντρίσταν που κοιμόταν τόσο ειρηνικά και χαοτικά ταυτόχρονα, αφού το κεφάλι του ήταν κάτω από το μαξιλάρι, τα σεντόνια ήταν μπλεγμένα γύρω από τα πόδια και τον κορμό του, αφήνοντας εκτεθειμένο ένα από τα οπίσθια του και την πλάτη του, το δεξί του χέρι ήταν στο πλευρό του, αλλά το αριστερό κρεμόταν κάτω απ' το κρεβάτι όπως και πόδι του επίσης. Η Αλίνα δεν μπορούσε να κρατήσει το γέλιο της με την εικόνα του, αλλά έβαλε το χέρι πάνω από το στόμα της για να το καλύψει με κάποιο τρόπο.