𝓓𝒾𝓮 𝓯ℴ𝓻 𝓶𝓮

64. Πυξίδα.

"Ξεκίνα με πέντε λεπτά έντονο περπάτημα, συνέχισε με δέκα τρέξιμο και άλλα πέντε χαλαρό περπάτημα στο τέλος" της είπε κι εκείνη τον κοίταξε συνοφρυωμένη. Ο Ντρίσταν χαμογέλασε στο τρομοκρατημένο βλέμμα της και στερέωσε τους αγκώνες του στο μηχάνημα.
"Έχεις να γυμναστείς από τότε που τελείωσες τον εναέριο χορό;" τη ρώτησε ενεργοποιώντας τον διάδρομο έτσι εκείνη έπρεπε να αρχίσει να κουνάει τα πόδια της.

"Πώς το ξέρεις αυτό;" τον ρώτησε και εκείνος χαμογέλασε.
"Ξέρεις ότι, μόλις επανέλθεις σε φόρμα, θα σε αναγκάσω να χορέψεις για μένα, πάνω σε αυτές τις κουρτίνες" είπε και εκείνη γέλασε.
"Πρέπει να προσπαθήσεις περισσότερο από αυτό, αγάπη μου" είπε και εκείνος δάγκωσε το χείλος του, χαμογελώντας σαν το διάβολο, αυξάνοντας την ταχύτητα του διαδρόμου.
"Τι έγινε με το πρώτο περπάτημα;" ρώτησε εκείνη και εκείνος γέλασε.
"Περπατάς" είπε αφήνοντάς την κι εκείνη έμεινε άφωνη, σχεδόν τρέχοντας.
"Πώς σταματά αυτό το πράγμα;" είπε και ο Ντρίσταν γέλασε από το άλλο δωμάτιο προετοιμάζοντας τον χώρο.

"Θα σε σκοτώσω!" φώναξε και ο Ντρίσταν χαμογέλασε παίρνοντας ένα ζευγάρι από τα δικά του γάντια. Τα άφησε στην άκρη και πήγε πίσω στο δωμάτιο μαζί της, αλλά δεν τη βρήκε στον διάδρομο να τρέχει όμως να περπατάει πολύ αργά.
"Τι κάνεις;" ρώτησε και εκείνη τον κοίταξε χαμογελώντας.
"Το περπάτημα"

"Αυτό είναι αξιολύπητο" μουρμούρισε και αύξησε το όριο ταχύτητας ανεβαίνοντας πάνω στον διάδρομο περπατώντας από πίσω της αναγκάζοντας την να περπατήσει.
"Κούνησε τον κώλο σου πιο γρήγορα" μουρμούρισε και εκείνη γέλασε ήδη λαχανιασμένη.
"Αυτή δεν είναι δική μου ατάκα συνήθως;" είπε και γύρισε το κεφάλι της στο πλάι κοιτάζοντας τον πίσω της.
"Ξέρω κάποια καλή άσκηση και για τους δυο μας, όμως αμφιβάλλω ότι θα σε κάνει πιο δυνατή"

"Τι θα με κάνει τότε;"

"Έγκυο" ψιθύρισε και εκείνη χαμογέλασε κοιτώντας μπροστά.
"Όχι, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Όσο κι αν σ'αγαπώ μωρό μου, δεν πρόκειται να σε αφήσω να μ' ακουμπήσεις χωρίς προστασία" του είπε και εκείνος γέλασε τσιμπώντας τη στον γοφό της. Η Αλίνα ξαφνιάστηκε έτσι πήδηξε λίγο, αλλά ύστερα έμεινε ακίνητη στον διάδρομο πέφτοντας πάνω στον Ντρίσταν, κάνοντάς τον να χάσει την ισορροπία του και κατέληξαν και οι δύο στο πάτωμα. Εκείνη χαμογελούσε κοιτάζοντάς τον ενώ ο Ντρίσταν αναστέναξε κοιτώντας το ταβάνι.
"Έχουμε πολλή δουλειά" μουρμούρισε και την κοίταξε. Η Αλίνα τον φίλησε και σηκώθηκε δίνοντάς του το χέρι της, ο Ντρίσταν γέλασε και άπλωσε το χέρι του πιάνοντας σταθερά το δικό της. Μόλις η Αλίνα προσπάθησε να τον σηκώσει, συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε παρά την όλη δύναμη που έβαλε.
"Ελα τώρα τώρα κάνεις επίτηδες"