𝓓𝒾𝓮 𝓯ℴ𝓻 𝓶𝓮

3. Πρόσεχε.

Μετά από μια κουραστική νύχτα πήγε στο πανεπιστήμιο ελπίζοντας ότι θα βρει κάποια γαλήνη στα βιβλία και έτσι έγινε. Το πρώτο μάθημα της την έκανε να ξεχαστεί, χάθηκε στα ρεύματα λογοτεχνίας και στην ιστορία της ποίησης. Μετά την λήξη της ώρας πήγε στην καφετέρια και έκατσε ξανά στο ίδιο τραπέζι αφού ήταν ξανά το μόνο άδειο. Όλοι πρέπει να ξέρουν ότι αυτό είναι απαγορευμένο τραπέζι.

Κοίταζε έξω από το παράθυρο πάλι, με τα ακουστικά της, όχι τόσο δυνατά αυτή τη φορά, ήθελε να σκεφτεί, όσο κι αν το απέφυγε δεν μπορούσε να ξεφύγει από τις σκέψεις της. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν προσπαθούν να ξεπεράσουν τα προβλήματα τους. Είναι παντρεμένοι και είναι υπεύθυνοι για τη Λίνα, εγώ πλέον μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου, αλλά αυτή, είναι ένα μικρό κορίτσι που χρειάζεται τη μαμά και τον μπαμπά της. Όμως αντί να προσπαθούν να παραμερίσουν τις διαφορές τους, γίνονται όλο και χειρότερα κάθε μέρα. Έως πότε;

Τα αγόρια πήγαν στην καφετέρια και την ξαναείδαν εκεί στο τραπέζι τους. Ήταν έτοιμοι να την διώξουν από το τραπέζι με τις κλωτσιές, αλλά εκείνος τους σταμάτησε. "Αφήστε την, είναι όλη την ώρα με τα ακουστικά της ούτως ή άλλως. Αν γίνει πρόβλημα, θα το χειριστώ εγώ" τους είπε και οι άλλοι δύο χαμογέλασαν λοξά.

"Την γουστάρεις Ρις;" ρώτησε ο ξανθός με περιέργεια. "Όχι Γουίλ, αλλά μοιάζει με το κορίτσι που έχασα. Ήταν σκοτεινά εκεί μέσα αλλά δεν ξέρω, έχουν το ίδιο ύψος και φοράει αυτή την φαρδιά ζακέτα. Θυμάμαι ότι φορούσε μια παρόμοια" μουρμούρισε προχωρώντας μπροστά. Έκατσε δίπλα της όμως εκείνη δεν τον κατάλαβε. Όταν έκατσαν απέναντι της τα άλλα δύο αγόρια γύρισε κοιτώντας τους.

Ο διπλανός της, της έκανε νόημα να βγάλει τα ακουστικά κι εκείνη τα κατέβασε στον λαιμό της. "Δεν μιλάς, δεν ακούς και το πιο σημαντικό, δεν φέρνεις άλλους εδώ. Το κατάλαβες;" της είπε κι εκείνη κούνησε το κεφάλι της βάζοντας ξανά τ' ακουστικά της χαζεύοντας έξω.

Τι παράξενο κορίτσι... Χθες είχε αυτό το βλέμμα, σαν να έκαιγε τους πάντες γύρω της, και σήμερα είναι σαν να καίγεται η ίδια...

"Ντρίσταν..." του φώναξε ο Γουίλ ώστε να βγει από τις σκέψεις του και γύρισε κι εκείνη συνοφρυωμένη, ύστερα αύξησε την ένταση της μουσικής της και εκείνοι δεν ξανά ασχολήθηκαν μαζί της.

"Απόψε εσύ και ο Σαμ θα πάτε σε περιπολία, εγώ έχω κάτι να φροντίσω..." τους ανακοίνωσε ο Ντρίσταν μόλις συνήλθε και τον κοιτούσαν περίεργα. "Είσαι σίγουρος ότι μπορούμε να μιλάμε μπροστά σ' αυτήν;" ρώτησε ανήσυχος ο Σαμ. "Αν μπορώ να ακούσω τη μουσική από τα ακουστικά της είμαι σίγουρος ότι εκείνη δεν μπορεί να ακούσει τίποτα από τους γύρω της" του απάντησε παρατηρώντας τα δάχτυλα της που χτυπούσαν ρυθμικά το τραπέζι.