Αφού πέρασε η νύχτα κι η Αλίνα δεν είχε καταφέρει να κοιμηθεί, ούτε μία ώρα. Αποφάσισε να σηκωθεί, αναγκαστικά, αφού πήγε και έκανε εμετό. Ύστερα κατέβηκε κάτω και βρήκε την Πωλίνα στην κουζίνα να φτιάχνει τον καφέ της. Έκπληκτη την είδε και χαμογέλασε πλατιά.
"Καλώς ήρθες γλυκιά μου" είπε, αγκαλιάζοντάς την και φιλώντας το κεφάλι της. Η Αλίνα κάθισε στο τραπέζι τρίβοντας τα μάτια της.
"Πότε επέστρεψες. Δεν σε άκουσα"
"Ήταν αργά"
"Τι θέλεις να σου φτιάξω;"
"Ένα χαμομήλι παρακαλώ" είπε και στη συνέχεια επικεντρώθηκε στην όσφρηση της.
"Κάτι βρωμάει" είπε και έκανε μορφασμούς καθώς σηκώθηκε, πηγαίνοντας στο νεροχύτη, βλέποντας ψάρια να ξεπαγώνουν σε ένα μπολ. Η Αλίνα το μύρισε και αμέσως της ήρθε μια αναγούλα, έτσι έβαλε το χέρι στο στόμα της τρέχοντας στο μπάνιο. Λίγα λεπτά αργότερα, όταν επέστρεψε, η Πωλίνα είχε βάλει μακριά τα ψάρια και είχε ανοίξει την πόρτα για να μπει καθαρός αέρα μέσα. Η Αλίνα κάθισε και πήρε μια βαθιά ανάσα κρατώντας το κεφάλι της.
"Είσαι άρρωστος;" τη ρώτησε η Πωλίνα και η Αλίνα κούνησε τους ώμους της.
"Έχω πονοκέφαλο. η μύτη μου είναι σπασμένη γιατί τα περισσότερα πράγματα που μυρίζω μου προκαλούν ναυτία και εμετό από χθες και Θεέ μου, μακάρι να είχα λίγη σούπα τσένταρ τώρα" είπε και τα φρύδια της Πωλίνα σηκώθηκαν μέχρι πάνω. Η Αλίνα κατάλαβε τι είπε και κράτησε την αναπνοή της για μια στιγμή.
Ναυτία, πονοκέφαλος, περίεργη όρεξη και σπασμένη μύτη...
Γύρισε αργά το κεφάλι της για να αντιμετωπίσει την τρομοκρατημένη έκφραση της Πωλίνα.
"Όχι!" φώναξε και σηκώθηκε όρθια μπροστά από το ψυγείο κοιτάζοντας το ημερολόγιο.
Είχα τη σύντομη περίοδό μου πριν από πέντε εβδομάδες. Μία εβδομάδα μετά το γάμο μας...
"Ο γάμος μας..." Ψιθύρισε στον εαυτό της με κομμένη την ανάσα της και έκανε μερικά βήματα πίσω καθισμένη στην καρέκλα, με τα μάτια της κλειδωμένα στο ημερολόγιο.
Δεν πήρα το χάπι. Μετά τη νύχτα του γάμου μας ξέχασα να το πάρω. Δεν το πήρα μέχρι δύο ημέρες αργότερα.
"Αλλά... Είχα αίμα. Όχι πολύ, μόλις κράτησε μια μέρα, αλλά και πάλι" μουρμούρισε και η Πωλίνα γέμισε το ποτήρι της με νερό πίνοντας άφθονο.
"Πότε"
"Πέντε εβδομάδες πριν" είπε και ανατρίχιασε όταν άκουσε βήματα. Ο πατέρας της εμφανίστηκε στην κουζίνα κρατώντας ένα φάκελο και συνοφρυώθηκε όταν τις είδε κάπως ταραγμένες.
"Καλημέρα, κυρίες. Είναι όλα εντάξει;"
ESTÁS LEYENDO
𝓓𝒾𝓮 𝓯ℴ𝓻 𝓶𝓮
Novela Juvenil𝐃𝐢𝐞 𝐟𝐨𝐫 𝐦𝐞 𝐝𝐮𝐞𝐭. 𝐁𝐨𝐨𝐤 𝐨𝐧𝐞. #frenemiestolovers. Εκείνη ήταν ειρήνη, εκείνος ήταν πόλεμος, εκείνη ήταν αγάπη, εκείνος ήταν μίσος. Μαζί ήταν το χάος με τα αστέρια. Η Αλίνα και ο Ντρίσταν, δύο αντίθετα, αντίθετα σε όλα, αντίθετα στ...
