𝓓𝒾𝓮 𝓯ℴ𝓻 𝓶𝓮

73. Χαριτωμένα ρομαντικά πράγματα.

Η επόμενη μέρα ήταν κάπως βαρετή. Ο Ντρίσταν πήγε στο μάθημα με την Αλίνα και αφού τελείωσε, την επέστρεψε σπίτι γιατί έπρεπε να φύγει, αυτός και τα αγόρια ετοιμάζονταν για το πάρτι εγκαινίων που είχε προγραμματίσει ο Τζορτζ, για την επόμενη μέρα. Έπρεπε να είναι σίγουροι ότι κανείς δεν επρόκειτο να φύγει από εκεί, πληγωμένος. Ότι όλα θα ήταν φυσιολογικά για μια φορά. Είχαν τοποθετήσει κάμερες παντού στο κτήμα που θα γινόταν το πάρτι. Ο Λούκα και ο Φιν είχαν την αποστολή να ελέγξουν το προσωπικό της εστίασης. Οι σερβιτόροι και οι μάγειρες ελέγχθηκαν όπως θα γίνει και αύριο, για μέγιστη ασφάλεια. Φυσικά δεν έλειψαν τα τελάρα ουίσκι στην κάβα μιας και αυτός ήταν ο λόγος του πάρτι...

"Το αυριανό θα είναι πολύ βαρετό και κουραστικό" μουρμούρισε ο Σαμ και ο Ντρίσταν αναστέναξε κουνώντας το κεφάλι του.
"Αν μπορούσα να είμαι οπουδήποτε εκτός από εδώ, αύριο..." μουρμούρισε και ο Σαμ συνοφρυώθηκε.
"Γιατί;"

"Η Αλίνα σχεδιάζει να έρθει στο πάρτι, Σαμ" είπε και ο Σαμ ξαφνιάστηκε.
"Θα είσαι μαζί της;"

"Ναι, αλλά δεν θέλω να έρθει"

"Τότε μίλα της, Ρις. Πες της ποιος είναι πραγματικά ο πατέρας της. Η Αλίνα είναι μεγάλο κορίτσι, μπορεί να το αντέξει"

"Αν της πω για αυτόν, πρέπει να εξηγήσω τις σχέσεις μας. Αυτό δεν είναι κάτι που είμαι έτοιμος να κάνω"

"Θα ήταν καλύτερα να ακούσει από σένα παρά από εκείνον. Άλλωστε, μου είπες ότι ξέρει ήδη πολλά" είπε και κούνησε το κεφάλι του συμφωνώντας.
"Αυτό είναι το θέμα, δεν ξέρω πόσα ακριβώς ξέρει και με αγχώνει" είπε και ο Σαμ κούνησε το κεφάλι του.
"Μπορείς να τη ρωτήσεις" πρότεινε και ο Ντρίσταν κούνησε το κεφάλι του χωρίς να συμφωνεί ιδιαίτερα.

Αργότερα έφυγε και πήγε στο σπίτι της, ήταν ήδη αργά αλλά δεν μπορούσε να μην την δει. Είχαν περάσει πολλές ώρες από τότε που την άφησε το πρωί. Ανέβηκε πάνω και από τη σκάλα άκουγε την κιθάρα της και χαμογέλασε. Καθώς πλησίαζε στο δωμάτιο, άκουγε γέλια και τη φωνή της να μιλάει σε κάποιον. Περίεργος πλησίασε πιο κοντά χωρίς να αποκαλυφθεί από το σκοτεινό διάδρομο. Την είδε να κάθεται δίπλα στον πατέρα της ενώ εκείνος της έπαιζε κιθάρα.
"Έχει περάσει καιρός που σε άκουσα να παίζεις " μουρμούρισε και εκείνη ένευσε ακουμπώντας το κεφάλι της στον ώμο του.
"Όταν είχα και τα δύο χέρια, δεν έπαιζα και τώρα που δεν μπορώ, θέλω να παίζω τόσο άσχημα..." αναστέναξε και εκείνος συνέχισε να παίζει αυτή τη χαλαρωτική μελωδία.