𝓓𝒾𝓮 𝓯ℴ𝓻 𝓶𝓮

88. Κουτάβι.

[...]

"Χρειάζομαι το πιστοποιητικό γέννησής σου" μουρμούρισε ο Ντρίσταν και η Αλίνα που καθόταν δίπλα του κούνησε το κεφάλι της.
"Νομίζω ότι είναι στο γραφείο. Εύκολο να το αποκτήσω" είπε και συνέχισε να γράφει τις σημειώσεις του μαθήματος.
"Αποφάσισες την ημερομηνία;" τη ρώτησε και εκείνη αναστέναξε.
"Ναι, νομίζω ότι η όγδοη Απριλίου μας κάνει" είπε και εκείνος συνοφρυώθηκε.
"Είναι ένας μήνας μπροστά"

"Το ξέρω"

"Είναι αργά" είπε και η Αλίνα χαμογέλασε κοιτάζοντάς τον.
"Δεν είναι. Σου είπα ότι θα περιμένουμε να γίνεις καλά και επιπλέον, με όλη αυτή τη γραφειοκρατία θα χρειαστούμε αυτόν τον χρόνο" είπε και εκείνος φούσκωσε τα μάγουλά του από αγανάκτηση.
"Ωραία" μουρμούρισε και εκείνη χαμογέλασε.
"Άσε με να απολαύσω τις λίγες μέρες ελευθερίας που έχω" είπε και εκείνος σήκωσε το φρύδι.
"Ελευθερία, δεν νομίζω" είπε και η Αλίνα κόντεψε να πνιγεί με την ανάσα της.
"Κατάλαβες τι εννοώ" είπε και συνέχισε να γράφει.
"Νόμιζα ότι έπαψες να δίνεις σημασία στα μαθήματα" μουρμούρισε και εκείνη ένευσε καταφατικά.
"Το έκανα. Κρατάω τις δικές σου σημειώσεις" είπε και ο Ντρίσταν την κοίταξε σαν κουτάβι.
"Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να τα παρατήσω" είπε και εκείνος συνοφρυώθηκε κοιτώντας την.
"Νόμιζα ότι σου αρέσει το διάβασμα. Η ιστορία έχει να κάνει με αυτό"

"Μου αρέσει να διαβάζω για ρομαντισμό, για φόνους και καυτούς κατά συρροή δολοφόνους" τον διόρθωσε και εκείνος χαμογέλασε πλατιά.
"Πολύ καλά. Θα βρούμε αυτό που σου ταιριάζει" είπε και χαμογέλασε χαρούμενη που την κατάλαβε και δεν την πίεσε να το σκεφτεί. Η ώρα τελείωσε και στο δρόμο για την καφετέρια είδαν τον Ίαν. Η Αλίνα άλλαξε πλευρά με τον Ντρίσταν και στάθηκε δίπλα στο πληγωμένο του χέρι για να μην μπορέσει ο Ίαν να του κάνει κακό.

"Τι έπαθε ο σκύλος σου;" τον ρώτησε και εκείνη τον κοίταξε με ψυχρό βλέμμα καθώς σταμάτησε μπροστά τους.
"Δεν είναι δική σου δουλειά" απάντησε ο Ντρίσταν και ο Ίαν χαμογέλασε πλατιά.
"Ποιος θα προστατέψει τώρα τη μικρή σου προστατευόμενη;" ρώτησε περπατώντας πιο κοντά στην Αλίνα και της έπιασε το χέρι τραβώντας τη μαζί του πίσω. Εκείνη του κράτησε το χέρι και το έστριψε πίσω από την πλάτη του όπως της έμαθε ο Ντρίσταν. Μόλις έσπρωξε τον Ίαν, απέναντι στον τοίχο, αντήχησε ένα γέλιο και ήταν από τον Ντρίσταν.
"Μοιάζει σαν να χρειάζεται προστασία;" είπε και εκείνη ανέπνεε στον λαιμό του Ίαν.
"Ναι... Υποθέτω ότι είναι ένα κουτάβι τώρα" μουρμούρισε και εκείνη του τράβηξε το χέρι πιο σφιχτά.
"Μη παίζεις μαζί μου. Δεν θα διστάσω να σε πληγώσω" είπε και τον άφησε προχωρώντας προς τον Ντρίσταν.