❤Unicode
ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက် သူ့အရှေ့မှာ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ကြည့်နေတဲ့ ေဇးကို မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ ကြည့်နေလိုက်သည်။ ထိုင်နေတာ နာရီဝက်လောက်ရှိနေပြီဖြစ်ပြီး ဘာစကားတစ်လုံးမှပြောမလာတဲ့ ေဇးကို သူစိတ်မရှည်တော့ပေ။
"ဒီမှာ ခင်ဗျား ဘာမှမပြောတော့ဘူးဆိုရင် ကျုပ်သွားတော့မယ်''
"ခဏ! ခဏလေးပါ မက်စ် ကိုယ် ကိုယ်မင်းကိုစကားပြောချင်ပါတယ် ဒါပေမယ့် ကိုယ်ဘာပြောရမှန်းမသိလို့ပါ''
"အဲ့ဒါဆိုလည်း ပြောမနေတော့နဲ့ ကျုပ်သွားပြီ''
"မက်စ်! မသွားပါနဲ့ ကိုယ် ကိုယ် ဟိုဟာ..''
စကားတစ်ခါပြောဖို့အရေး ခေါင်းကုတ် ဖင်ကုတ်ဖြစ်နေတဲ့ဇေးကို ရှောင်းကျန့် စိုက်သာကြည့်နေလိုက်သည်။ အခုသူတို့က ကန်တင်းထဲမှာဖြစ်တာကြောင့် ကန်တင်းထဲမှာ မနက်စာစားနေကြတဲ့လူတွေကလည်း သူတို့မတွေ့ဖူးတဲ့ ဒုခေါင်းဆောင်ရဲ့ သနားစရာပုံစံလေးကြောင့် ထူးဆန်းသလိုကြည့်နေကြသည်။
"ေဇး ခင်ဗျားမရှက်ဘူးလား၊ ခင်ဗျားကို အကုန်လုံးဝိုင်းကြည့်နေပြီ''
"မက်စ် ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် ကိုယ့်ကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါ!!"
"ေဇး ခင်ဗျားဘာလုပ်တာလဲ ထစမ်း''
ရုတ်တရက် သူ့ခြေသလုံးကိုပြေးဖက်ကာ အသံအကျယ်ကြီးနဲ့တောင်းပန်လာတဲ့ ေဇးကြောင့် ရှောင်းကျန့်မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ သူဆွဲထူပေမယ့်လည်း ခြေသလုံးကို အတင်းဖက်ထားတဲ့ဇေးကို ဖယ်မရပေ။
"မထဘူး မက်စ်ခွင့်မလွှတ်မချင်း ကိုယ်ဒီနေရာကနေ နည်းနည်းလေးမှမထဘူး''
"ေဇး ခင်ဗျားက ကလေးလား''
"မင်းသာခွင့်လွှတ်မယ်ဆိုရင် ကလေးမကဘူး ခွေးလည်းဖြစ်ရဲပါတယ်''
"ခင်ဗျားကတော့ တကယ်ပဲ''
ရှောင်းကျန့် သူ့ကို အညိုရောင်မျက်လုံးရွဲရွဲကြီးတွေနဲ့ မော့ကြည့်နေတဲ့ဇေးကိုကြည့်ကာ အသည်းယားလာမိသည်။ ဒီပုံစံအတိုင်းသာကြာလာရင် သူဇေးကို ဆွဲနမ်းမိတော့မှာ။
YOU ARE READING
𝑽𝒊𝒔𝒊𝒕 𝑻𝒐 𝑻𝒉𝒆 𝑺𝒚𝒔𝒕𝒆𝒎
FanfictionYIZHAN SYSTEM fic လေးပါ... စိတ်ဝင်စားရင် ဝင်ဖတ်ကြည့်လို့ရပါတယ်နော် Start date ~~ 22.5.2021 End date ~~ ?
