Sevgili Tanrı'm...
Bugün bir rüya gördüm, aylar sonra kabus değil rüyaydı. Ve rüyanın içinde dolaşmak, ruhumun bedenimden ayrılıp, yeryüzünde dolaşması gibi bir şeydi. Babam ile o arabanın içerisindeydik ve direksiyonu yanlış yöne değil, doğru yöne kırıyordum. Böylelikle babam yaşamış oluyordu ve biz birlikte müthiş bir gelecek sürüyorduk.
Bir elimde şarap kadehi bu satırları sana yazıyorum, hava karanlık ve gökyüzünde korkutucu şimşekler çakıyor. Küçükken böyle olduğunda koşup babama sarılır ve gece boyu onunla uyurdum. Şimdi hangi odalarda aramam gerektiğini bilmiyorum, bildiğim tek şey onu sonsuza kadar kaybettiğim ve hayatımın geri kalanında onun var olmayacağı gerçeği.
Sana hüzün barındıran aktivitelerimden bahsetmek yerine, artık iyileşmeye başlayan kesik yaralarımdan bahsedeceğim. Fazlaca kan kaybettiğim ve senin yanına gelmek için cam kenarı bileti aldığım ölüme giden yolculuktan geri çevirildim, hem de Forward tarafından!
Kendisini hayatımın kahramanı ilan etmek miydi tek derdi, yoksa gerçekten beni sevdiği için mi kurtardığını bilmiyorum fakat Annem Arien'ın hastaneye beni ziyarete dahi gelmemiş olması, bileğimde açılan kesiklerden daha fazlaca yaraladı. Sanki kalbimin ortasına bir jilet kesiği atılmış gibi hissediyorum, tüm organlarım kan içinde kalmış gibi.
Sevgili Tanrı'm, beklentilerin her zaman üzdüğünü biliyorum fakat sevilmeyi beklemek ne kadar kötü olabilirdi ki? Gerçekten Arien beni sevmiş olsaydı, her şey daha farklı olabilir miydi? Belki...
Forward artık kendime çok dikkat etmem gerektiğini, bunun için gerekirse hep yanımda kalacağını söyledi. O ciddi miydi? Bunu kestiremiyorum, sence bana acıyor mu? İşte bunu asla bilemiyorum. Bana acımasını istemiyorum Tanrı'm, bana kimsenin acımasını istemiyorum!
Büyükannem Julianna haberi alır almaz hastaneye koştu ve gece boyu başımda ağladı. Bunu bir daha yapmamam gerektiğini söyledi, onun için üzgünüm çünkü bu dileğini gerçekleştiremeyeceğim.
Bunu ilk fırsatta tekrar yapacağım ve bu sefer kendini kahraman ilan etmek için beni kurtarmaya gelen Forward, yakınlarımda olmayacak...
Çokça umutsuzluklarımla!
-𝐸𝑙𝑒𝑛𝑖𝑎 𝐹𝑜𝑟𝑡𝑢𝑛𝑎.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gözyaşı Mürekkebi.
Short StoryMürekkebinin gözyaşıyla dolu olduğu bu mektupların hepsi sana Tanrı'm! Bir gün yanına geldiğimde, mürekkebim bitmiş olacak ve bu sefer gözyaşlarımı değil, kendi kanımı kullanacağım.
