Sevgili Tanrı'm...
Beni düşürdüğün yerlerden kalkmak için olası bir çaba sarf ediyorum.
Ve sen tekrar itiyorsun, ben düşüyorum ve sonra yeniden kalkıyorum.
Bazı geceler kalkmak istemediğim oluyor, uyuduğum zaman bir daha uyanmamak istediğim zamanlarda öyle. Onsuz başlayan her sabaha kırgınım mesela, ben üzüldüm diye durmayan dünyaya da öyle.
Annem Arien'a da kırgınım, ben mutsuzken kahkahalar eşliğinde evde dolaşabiliyor diye.
Büyükannem Julianna'ya kırgınım, bizi bırakmak için tedavi olmuyor diye.
Forward'a kırgınım, asla geri gelmiyor diye.
Ve en çok sana Tanrı'm, en çok sana kırgınım.
Beni asla duymuyor ve asla yardım etmiyorsun diye...
Bilmelisin ki böyle devam etmem olanaksız.
İkinci kadehimi içiyorum, sanırım alkole yeniden başladım. Bunun için beni suçlayacak mısın?
Ve yine türlü cezalar verip, hayatımı alt üst edecek misin? Bilmelisin ki altını üstüne getireceğin bir hayatım kalmadı artık. Her şey o kadar anlamsız ki...
Bu kadar içtiğim alkolün bir yaptırımı olmasından çok korkuyorum, içimdeki inciyi kaybetmekten de öyle.
Belki de yalnızca kendimi kaybetmekten korkuyorumdur.
Kimse beni durdurmuyor,
Sen de öyle!
Ve Annem de...
Bazı geceler çok zor Tanrı'm.
Bazı geceler çok yalnız.
Çokça yalnızlığımla...
-𝐸𝑙𝑒𝑛𝑖𝑎 𝐹𝑜𝑟𝑡𝑢𝑛𝑎.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gözyaşı Mürekkebi.
Short StoryMürekkebinin gözyaşıyla dolu olduğu bu mektupların hepsi sana Tanrı'm! Bir gün yanına geldiğimde, mürekkebim bitmiş olacak ve bu sefer gözyaşlarımı değil, kendi kanımı kullanacağım.
