Sevgili Tanrı'm...
Dönmedin,
Artık bu beklemediğim bir şey.
Senin mektuplarına dönmen, ölen sevdiklerimin geri dönmesi kadar imkansız.
Ve belki de kışın ortasında doğan güneşin, bir yaz günü kadar kavurucu olması kadar olanaksız.
Sana yazdığım mektuplara dönüş alamamak artık canımı acıtmıyor.
Fakat sevdiklerimi birer birer benden alman, beni fena halde yaralıyor.
Bugün; Annem Arien ve Büyükannem Julianna saatlerce sohbet edip, kahkahalar eşliğinde yemek yaptılar. Beni beslemek için ellerinden geleni yapıyorlar, onları seviyorum.
-ve evet annem Arien'ı da seviyorum, artık...-
Küçük incinin gelmesine az kaldı.
Forward hala ortalarda yok.
Ah bu arada onunla büyük bir kavga ettiğimizi söylemiş miydim?
Kendisi evi terk etti ve hala dönmedi.
Bu sorumsuz hareketleri karşısında küçük incimi kaybedersem, onu kendi ellerimle öldüreceğimi bilmeni isterim Tanrı'm.
Ve inan bana, beni bu kötü anlarımda yalnız bıraktığı için
Ona ne olduğu umurumda bile değil.
Beni sevmediğini kabul etmek daha kolay, artık canım acımıyor.
Çokça umursamayışlarımla...
-𝐸𝑙𝑒𝑛𝑖𝑎 𝐹𝑜𝑟𝑡𝑢𝑛𝑎.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gözyaşı Mürekkebi.
Short StoryMürekkebinin gözyaşıyla dolu olduğu bu mektupların hepsi sana Tanrı'm! Bir gün yanına geldiğimde, mürekkebim bitmiş olacak ve bu sefer gözyaşlarımı değil, kendi kanımı kullanacağım.
