Sevgili Tanrı'm,
Bilmelisin ki bu bir veda mektubu değil, en azından sana yazılmadı.
Geride kalanların okumaya tenezzül dahi etmeyeceği bir mektup bırakacağım çünkü her şeye rağmen herkes gerçek bir vedayı hak eder değil mi?
Kendimi öldürmeyi çok düşündüm ve bunun sancılı bir süreç olacağına karar verdim. Korktum, kaçtım ve o fikir beni yeniden buldu. Korktum kaçtım ve yeniden ve yeniden... Fakat bugün her şey hiç olmadığı kadar netti ve kararlıydım.
Doktorum Forward ile tartıştık ve bana artık yardımcı olmayacağını, beni başka bir doktora göstereceğini söyledi. İlaçlarımı içmiyormuşum ve onun sözünü dinlemiyormuşum.
Ona, bana aşık olduğunu artık itiraf etmesi gerektiğini, bunu bildiğimi söylediğimde bana bunun gerçek olmadığını, sanrılardan ibaret olduğunu ve beni sevmediğini söyledi.
O kadar söylediği şey arasında beynimde yalnızca beni sevmediği yankılandı...
Bilmelisin ki Tanrı'm, bu yaşadıklarımın hepsini seninle tartışmaya geliyorum ve artık burada kalmamı gerektirecek bir şey yok.
Forward'dan başka doktor kabul etmem mümkün değil ve o ilaçları yeniden almam da öyle...
Bunun için intihar ediyorum, buna intihar demeli misin bilmiyorum. Kimse odasında boynundan tavana asılı halde bir kadın bulmak istemez, bu çirkin bir görüntü olurdu.
Bu yüzden kendimi bulunduğum kattan aşağıya atacağım. Çok yüksek değil ama ölmemi başaracağım kadar yükseklikte.
Sevgili Annem Arien,
ölümüm için kendini suçlama
eğer bundan haberin olursa...
Çokça veda edişlerimle...
Hoşça kalın!
-𝐸𝑙𝑒𝑛𝑖𝑎 𝐴𝑠𝑡𝑜𝑛𝑠𝑎𝑛.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gözyaşı Mürekkebi.
Historia CortaMürekkebinin gözyaşıyla dolu olduğu bu mektupların hepsi sana Tanrı'm! Bir gün yanına geldiğimde, mürekkebim bitmiş olacak ve bu sefer gözyaşlarımı değil, kendi kanımı kullanacağım.
