Sevgili Tanrı'm...
Bu gece o kadar fazla uzundu ki...
Sanki gece, sabah olmamaya yemin etmiş gibi tüm gece boyu karanlığın aydınlanmasını ve güneşin doğmasını bekledim. Sabah saatlerinde mürekkebi kurumaya söz vermiş bu kalem ile sana bu satırları yazıyorum.
Sana en son yazışımın üzerinden aylar geçti ve belli yaralar da öyle. Ölen herkesi unutmaya başlıyor gibiyim sanki acıları derin ve dingin bir okyanusta kıyılara sertçe vuran dalgalar gibi içime vuruyor ve kayboluyor gibi.
Babamın sesini unuttum ve Büyükbabamın aynı zamanda Büyükannemin de öyle... Acaba onlar beni izliyor mu? Ve eğer izliyorsa bu halime bakıp iç geçiriyorlar mıdır?
Bugün Brice Benedict'i karşıma aldım ve saatlerce ağladım, o ise minik elleriyle gözyaşlarımı silmeye çalıştı ve artık ağlama der gibi suratıma baktı. Sürekli ağlayan bir annesi olduğu için çok şanssız olduğunu düşündüğüne eminim. Melekler katında anne olarak beni seçtiği için daha şimdiden pişmanlık duyuyordur.
Bugün Annem Arien, oğlumu ziyarete geleceğini söyledi fakat bilmelisin ki o gelmedi. Sözünü tutmadı ve tam bir haftadır yok. Umarım araba çarpmıştır veya korkunç bir kaza geçirmiştir. Ya da gelmemesini haklı kılabilecek türlü sebepleri vardır.
Bilmelisin ki Tanrı'm, bu canımı daha az acıtırdı.
Anneme çok ihtiyacım olduğu dönemlerdeyim.
Bazen oğlum saatlerce ağlıyor ve onu susturamıyorum bile çünkü bende ağlamaya başlıyorum.
Acaba ben iyi bir anne değil miyim?
İyi bir anne nasıl olunur?
Annem Arien bunun için doğru bir örnek değil fakat her genç annenin, gerçek bir anneye ihtiyacı olurdu değil mi?
Seni çok özlüyorum Büyükanne...
Eminim ki sen burada olsaydın her şey daha farklı olurdu.
Çokça özlemlerimle...
-𝐸𝑙𝑒𝑛𝑖𝑎 𝐹𝑜𝑟𝑡𝑢𝑛𝑎.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gözyaşı Mürekkebi.
Short StoryMürekkebinin gözyaşıyla dolu olduğu bu mektupların hepsi sana Tanrı'm! Bir gün yanına geldiğimde, mürekkebim bitmiş olacak ve bu sefer gözyaşlarımı değil, kendi kanımı kullanacağım.
