Sevgili Tanrı'm,
Forward bugün yeni bir hayata ilk adımını ve son imzasını attı.
O kadınla evlendi ve gerçek mutluluğa adımlarını kararlı bir şekilde attı. Yüzündeki gülümsemeyi incelediğimde, benimleyken bile bu kadar güzel gülümsemediğini fark ettim. Son zamanlarda gittikçe solan gülümsemesi ve iğneleyici sözleriyle artık mutlu olmadığını anlamam gerekiyordu fakat epey geç kaldım değil mi?
O artık bana ait değildi, belki de hiçbir zaman olmamıştı. Yinede bunu bile bile onu ellerimden kaybetmiş olmak canımı yakmıştı. Bana ait olan dudakları artık başka tene dokunacaktı ve o arsız dokunuşları artık başka kadının vücudunda ruh bulacaktı. Ölüm öpücüğüyle sarsılan beden, artık benim bedenim olmayacaktı ve ruhumda açılan yaraları şifa gücüyle iyileştiremeyecekti.
Sevgili Tanrı'm, acım çok büyük ve ilaçlar artık buna fayda etmiyor. Bazı geceler kafayı yiyecekmiş gibi oluyorum, son zamanlarda görmeye başladığım halüsinasyonlardan ve gerçeklik algımı yitirmemden henüz kimsenin haberi yok, bence senin bile.
Bazı geceler rüyada mıyım veya yaşıyor muyum bunu kestiremiyorum. Bazen elimdeki nesnenin ne olduğunu, benim kim olduğumu ve burada ne işim olduğunu sorguluyorum. Sanki bana ait olmayan bir hayata kendimi adapte etmiş Dissosiyatif Füg hastaları gibi hissediyorum.
Sevgili Tanrı'm,
Brice Benedict artık babasını çok özlediğini ve bir süre onda kalmak istediğini söyledi. Ona ikinci bir annesi olduğunu, babasının artık başkasını sevdiğini ve bizden uzaklaşacağını söyleyemedim.
Bunun yerine benden nefret etmesini sağlayacak o hamleyi yaptım ve gitmesine izin vermeyeceğimi söyledim.
Buna izin vermediğim için günlerdir benimle konuşmuyor.
Her şey daha ne kadar kötü gidebilir ki dememe gerek kalmıyor,
Her şey yine olması gerektiği gibi kötü gidiyor.
Teşekkür ederim Tanrı'm!
Bazen Brice Benedict'in bile gerçek olup olmadığını sorguluyorum.
Bu ev, bu yaşantı bana ait değilse kime ait?
Ben kimim?
Çokça kafa karışıklığımla...
-𝐸𝑙𝑒𝑛𝑖𝑎 𝐹𝑜𝑟𝑡𝑢𝑛𝑎.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gözyaşı Mürekkebi.
Short StoryMürekkebinin gözyaşıyla dolu olduğu bu mektupların hepsi sana Tanrı'm! Bir gün yanına geldiğimde, mürekkebim bitmiş olacak ve bu sefer gözyaşlarımı değil, kendi kanımı kullanacağım.
