De Ontmoeting

Hoofdstuk 9

                   

Ik stap in de auto en ik trek snel mijn schoenen uit. Mijn voeten zullen wel een aantal blaren hebben; het was wel 18 km lopen. We zijn de hele middag bezig geweest. Mijn broertje lag al met zijn hoofd tegen de autodeur en lag al bijna te slapen: zo moe was hij. Een minuutje later hoor ik hem snurken. Ik grinnik. Volgens mij heeft hij het best wel naar zijn zin gehad, alleen hij vindt dat niet cool om dat te laten merken. Mijn vader start de auto op en we rijden weg. Ik leg voorzichtig mijn hoofd tegen de deur aan en sluit mijn ogen. Ik doezel langzaam weg in dromenland.

"Wakker worden!" Roept Bas in mijn oor, "We zijn er." Ik knipper met mijn ogen en moet even wennen aan het licht dat in mijn ogen schijnt. Bas zit bijna op mij. Ik duw Bas van mij af en het licht verdwijnt. Ik kijk opzij en zie dat hij met een zaklamp in mijn ogen heeft zitten schijnen.

"Bedankt..." Grom ik sarcastisch. Hij lacht en rent dan de auto uit. Geïrriteerd help ik mijzelf uit de dubbelgevouwen houding die ik heb aangenomen tijdens mijn dutje. Ik rek mij uit en zie dat het buiten al schemerig is. Shit, ik had beloofd dat ik nog even bij Timo zou langs gaan. Ik grijp mijn schoenen en mijn fles water en ik ren de auto uit. Snel pak ik wat spullen om te douchen en wat schone kleding.

"Ik ga even douchen!" Roep ik en loop in een drafje naar de washokjes toe. De wind blaast in mijn haar en een rilling loopt over mijn rug. De temperatuur is aardig gedaald en ik heb een bezweet lichaam, wat ervoor zorgt dat nog kouder aanvoelt dat het eigenlijk is.

Ik laat de warme stralen over mijn lichaam stromen. Snel was ik mijn haren en mijn lichaam en binnen 5 minuten ben ik al weer klaar. Ik vervang de kleding van het wandelen in een luchtig blauw topje en een lange spijkerbroek. Ik vervloek mijzelf dat ik geen vest heb meegenomen. Ik adem diep in en huiver. Mijn natte haren hangen over mijn schouders en door de natte bende is het nog kouder dan het net was. Ik loop naar de wasbakken en föhn mijn haren. Ik borstel het een beetje tot het goed zit en doe mijn make-up op. Eenmaal klaar, loop ik fris en fruitig naar de tent terug.

Ik loop terug en pak mijn telefoon. Net als ik Timo een berichtje wil sturen dat ik klaar ben en om te vragen of ik kan komen, valt mijn blik op het briefje dat uit mijn vieze kleding valt. Ik raap het op en lees:

Tu as envie de sortir?

Ineens schiet het mij te binnen. Het is de zin die ik op wilde zoeken. Ik typ het in google vertalen het en er komt iets uit.

"Heb je zin om uit te gaan?" Lees ik hardop. Ik frons en trek mijn wenkbrauw op. Waarom zou iemand dat gelijk tegen je zeggen als hij je niet eens kent. Ik haal mijn schouders op en gooi het briefje in de prullenbak.

Ik pak weer mijn mobiel en stuur het alsnog het berichtje naar Timo. Hij reageert snel terug:

Timo <3: Nee, ik kan niet. Ik moet nog wat andere dingen doen. X T

Jammer, maar dat was vaag. Kortaf, dat vooral. Ik kijk naar mijn beeldscherm en wacht nog even of hij nog meer stuurt, maar dat doet hij niet. Ik zucht en kijk beduusd voor me uit. Een vlaag van nieuwsgierigheid en angst spoelt over mij heen. Zou het persoon aan de telefoon dan toch de waarheid spreken? En wat voor dingen bedoelde hij?

Ik schud mijn hoofd. Het is gewoon een domme grap van een paar jongens. Waarom denk ik er überhaupt nog aan? Waarom zou hij niet eens andere dingen kunnen doen dan met mij omgaan? Ik heb het gevoel alsof ik bezig ben als een gestoorde vriendin die 24/7 met zijn vriendje wil zijn.