De Ontmoeting

Hoofdstuk 30

POV  Fay:
Na een derde poging zoeken naar de camera, laat ik mij vallen op het matras. Ik kan ze echt niet vinden. Valerie staat op haar tenen en tast met haar handen in een van de hoeken van de kamer. Na een tijdje laat ze die weer hangen en zucht duidelijk. "Niets, helemaal niets." Ze ploft naast mij neer. Opnieuw zucht ze luid. "Zouden ze ook kunnen horen wat we zeggen?" Vraag ik mij hardop af. Valerie haalt haar schouders op. Timo is nog aardig geweest dat hij ons samen in een kamer heeft gezet. Eigenlijk best dom. Nu konden we elkaar fysiek en mentaal steunen. Valerie laat haar hoofd op het vieze en gele matras vallen. "Ik moet naar de wc." Mompelt ze. Oja, een menselijk wezen moet naar de wc. Helemaal vergeten. Komt waarschijnlijk omdat we hier twee keer eten krijgen op een dag met een flesje water die wij moeten delen. Ik loop naar de deur en bonk met mijn vuisten op de deur. "Doe open!" Gil ik. "We moeten naar de wc!" Alsof hij hierdoor ons zouden laten gaan. Worst plan ever. Ik laat mij weer zakken op de grond en schuifel weer richting Valerie. Tot mijn verbazing hoor ik na een tijdje iemand wat roepen achter de deur. Het eerste geluid van de ontvoerder. Of ontvoerders. Geen idee hoeveel het er zijn. Misschien heeft Timo wel vrienden die hem helpen. Ik huiver bij de gedachten wat ze met ons willen gaan doen. "Dat is jullie probleem." Horen we nu dit keer luider. Duidelijk niet de stem van Timo. De stem klinkt dof en kill-heid is duidelijk te horen. Het moeten er dus meer ontvoeders zijn. "Laten we die plek zo ver mogelijk van het matras leggen." Stel ik voor. Valerie antwoord niet maar staart voor haar uit. Ik trek mijn wenkbrauw op. Ik pak het dienblad en loop er mee naar de andere hoek van de kamer. Ik zie een kleine scheur in de muur. Ik probeer het dienblad er in te duwen. Het past. Nu hebben we een soort muurtje voor privacy. Stilletjes loop ik naar de deur, hopend dat er geen camera hangt.

Ik zie dat Valerie nog steeds naar de deur zit te staren. "Wat is er?" Vraag ik twijfeld, afvragend of ze weer in haar 'het spijt me' trans is geraakt. "D-die stem..." Begint ze stotterend. Haar been die op de grond staat begint te trillen. "Dat is de stem van Sem."

POV Timo: (gaat weer verder als waar de vorige POV van Timo was geeindigd)
Ik wordt wakker door de zonnestralen die door het tentdoek schijnen. Waarschijnlijk heb ik de wekker die ik had gezet niet gehoord. Ik grijp naar mijn telefoon. Op het scherm staat dat mijn wekker nog steeds afgaat. Ik klik hem weg. Ik had mijn geluid vast niet aangezet. Gelijk stuur ik Fay een berichtje of het goed gegaan is.

U: Goedemorgen :)

U: Is het gisteren goed gegaan? Misschien afspreken vanmiddag? Xxx Timo

Ik zie dat het al half elf is, wat betekent dat ik anderhalf uur later wakker ben dan ik zou willen. Ik geeuw en loop mijn tentje uit. Mijn moeder zit een boek te lezen. "Goedemorgen." Geeuw ik. Ze kijkt op en schuift haar leesbril in haar donkerblonde haren, die ik van haar heb, waar nu lichte grijze haren tussen zitten. Ze glimlacht naar mij. Mijn vader heb ik niet meer. Hij is overleden aan huidkanker twee jaar geleden. Het was een zware tijd, maar het gaat beter sinds ik Fay heb ontmoet. Ze zorgt dat ik alle nare dingen vergeet, terwijl ze dat niet eens doorheeft. Ik praat niet vaak over zijn dood. Zelfs Fay weet het niet. Ze denkt dat mijn ouders gescheiden zijn. Wel heb ik een stiefvader. "Waar is Martijn?" Dat ik de naam van mijn stiefvader. "Ik denk dat hij al douchen is." antwoord ze. Ik ben zo slaperig nog dat het mij handig lijkt om ook even te gaan. "Ik ga ook." Ik zucht diep, pak mijn spullen om te douchen en loop in een sloom tempo richting de douchjes.

De koude stralen van de douche maken mij goed wakker. Snel doe ik wat shampoo in mijn haren en was het er snel uit. Ik zet de douche uit en droog mij af. Zo ongeduldig als ik ben, spring ik weer in een boxer en een korte broek met daarboven een fijn T-shirt, maar gelijk komen er natte plekken op mijn shirt. Niet goed afgedroogd dus.

Na het douchen kijk ik snel op mijn telefoon of Fay al een berichtje heeft geschreven.

Fay :3: Heey schatje patatje. Ik ben bij mijn tentje <3. Zullen we daar afspreken? Luv you, wil je nooit meer kwijt. Xoxoxoxoxo Fay <3

Ik kijk verbaasd naar het schermpje. Misschien bedoelt ze het wel goed, maar dit is wel heel erg overdreven. Het zal wel een droge bui van haar zijn ofzoiets.

U: oke, ik ben er zo x

Ik stop mijn telefoon weer in mijn zak en loop dit keer met een wat minder slaperige kop naar de tent.

Als ik aan kom bij de tent van Fay, groet ik netjes de ouders van Fay. "Hoi," roept de moeder van Fay vrolijk naar mij. "Weet jij waar Fay is?" Vraagt ze verder. "Ze stuurde mij net een berichtje dat ze in haar tent zat." Zeg ik een beetje verbaasd. "O, wat gek." Mompelt ze. "Ik heb haar niet thuis zien komen gisteren." Ze loopt langs mij naar het tentje van Fay. "Fay, bezoek." Geen antwoord. Het enige geluid is het geluid van de krekels uit de verte. "Hier is ze niet, Timo." Zegt ze. Een lichte trilling is in haar stem te horen. Ik loop ook naar de -nu wat grotere- tent van Fay en zoek de tent door. "Fay? Ben je weer in slaap gevallen?" Ik rits de slaaptent open, maar ook hier is ze niet. Verbaasd trek ik mijn wenkbrauw op. Ze stuurde mij net nog een berichtje. Haar slaapzak is helemaal opengeritst en neergelegd als een deken, en het is duidelijk dat ze het nog niet haar bed had rechtgetrokken. Ik sla de deken opzij, hopend dat ze eronder ligt wat eigenlijk onmogelijk is om onopgemerkt te blijven, maar zie haar niet. Wel valt mijn oog op een redelijk groot wit blaadje dat half opgevouwen is. Met redelijke slordige letters staat mijn naam er opgeschreven.

-Wow 1100 woorden! Nieuw record :D

Kleine shoutout naar @xxrachel_x . Ze heeft bij de laatste hoofdstukken bijna elke keer gereageerd! Dankjewel xxx

Vote,
Comment,
Follow?-