De Ontmoeting

Hoofdstuk 17

Timo draait zijn hoofd nog wat meer naar mij toe en houd zijn hoofd schuin. "Wat?" Vraagt hij kortaf. Hij is ongeloofelijk schattig, maar ik kan iets duisters in zijn ogen zien. Ik kan het niet echt plaatsen. Hij fronst. Ik heb door dat ik eigenlijk een beetje schaapachtig heb zitten kijken. Ik bloos. Ik heb geen zin om de romantische sfeer te verpesten. Omdat ik geen antwoord weet, druk ik uit wanhoop mijn lippen op de zijne, hopend op geen verdere vragen. Ik voel zijn mondhoeken omhoog krullen. Phieuw, dat scheelde bijna niets.

Gelukkig ging de rest van avond vlekkenloos. We hebben fijn gekletst. Om 12 uur besluiten we terug te gaan naar de camping. Net als ik samen met Timo arm in arm gehaakt de camping oploop, word ik gebeld. Mijn mobiel staat op trillen, dus alleen ik voel dat ik gebeld wordt. "Ik ga even snel naar het toilet." Zeg ik snel en maak mijn arm los van die van hem. Ik probeer rustig te lopen, maar ik wil het telefoontje niet missen, dus het lijkt wat meer op een soort snel huppeltje. Als ik in de wc zit neem ik zo snel als ik kan de telefoon op. "Hallo met Fay." "Hallo Fay." Op de achtergrond hoor ik een mannenstem zachtjes ademhalen. Ik voel al het bloed wegtrekken uit mijn gezicht. "Pas op... -kkrrr- Ik heb je gewaar-kkrr- Hij is gevaarlijk. Blijf van -kkkrrr- weg-" Hevig begint mijn been te trillen die op de grond staat. Ik hoor de lijn kraaken en besluit iets te vragen voor hij weg valt. "Voor wie?!!" Vraag ik wanhopig, maar ook aan de boze kant. "En wie ben je?!" Schreeuw ik bijna. "Je weet wie ik -kkkrrrrr- bedoel Fay Meiers... Alleen je moet -kkkrr- nog maar achterkomen wi-kkkrr- ik ben." Opgehangen.

Ik kreun en ben helemaal aan het trillen. Ik scheur een stukje wc papier van de wc rol en dep het zweet van mijn voorhoofd. Het wc papier gooi ik in de wc en spoel ik weg. Ik stap met trillende benen het wc hokje uit. Ik kijk kort in de spiegel en zucht. Ik ben net een geest zo wit zie ik. Ik geef een tik tegen mijn beide wangen om ze iets roder te laten lijken, maar tevergeefs; het helpt niets. Ik loop het wc hokje uit richting Timo. Gelijk vangt hij mijn gezicht. "Wat is er?" Vraagt hij bezorgd. "Je ziet super bleek." Hij kijkt mij recht in mijn ogen aan. Ik voel de vlinders in mijn maag rondjes draaien. Ik negeer het gevoel en ontwijk zijn bezorgde gezicht. "Ik voel me niet zo lekker." Mompel ik. Uiteindelijk is dat waar, maar het is uiteindelijk niet de reden waarom ik er zo uit zie. Ik houd mezelf voor de gek. Het lijkt wel alsof liegen het enigste is wat ik kan. Maar misschien liegt hij ook wel alles. "Hallo?" Hoor ik Timo zeggen. "Wat?" Vraag ik blozend. Blijkbaar heb ik hem niet gehoord doordat ik met mezelf in een tweestrijd zit. "Ik zei," zegt Timo lachend en bezorgd tegelijk "of ik je naar de tent moet brengen of wil je vanavond samen met mij hier blijven staan bij de wc's?" Ik glimlach zwakjes. "Kom maar." zegt hij lief. Hij pakt mijn hand en bij de aanraking tintelen mijn vingertoppen. De zinnen van het telefoontje spoken door mijn hoofd. "Je mag er ook voor kiezen ok bij mij te komen slapen." Ik wil heel graag bij hem zijn, maar toch blijf ik twijfelen. Ik anwoord zijn vraag nog even niet, maar ik weet dat ik hem toch wel moet beantwoorden. We lopen richting de kruising, waar we een kant moeten kiezen. De ene kant gaat richting mijn tent en de andere gaat richting de zijne. Hij stopt en ik ook. Daar komt de vraag... "Wat wil je?" Vraagt hij met zijn warme stem. Ik twijfel nog steeds. Timo ziet het."We gaan echt alleen maar slapen hoor." Grinnikt hij zenuwachtig. Ongemakkelijk leun ik op mijn andere been. Deze opmerking was een beetje...euh... weird. "Weet ik Timo. Dat is het niet." "Wil je vertellen wat het wel is of wil je dat liever voor je zelf houden?" Hij kijkt me poeslief aan.

Wat nu?!