De Ontmoeting

Hoofdstuk 18

Ik wend mijn hoofd van zijn gezicht af. Ik staar naar mijn voeten die opeens heel interessant zijn geworden. Als ik snel niet antwoord zal hij mij maar raar vinden. Ik weet het echt niet. "Oke, als je het niet wilt is het ook goed hoor." Zegt Timo een beetje teleurgesteld. Hij heeft wel door dat ik niet goed weet wat ik moet zeggen. Timo pakt mijn handen beet en wendt zijn gezicht naar mij. "Welterusten Fay." Zegt hij lief. Hij geeft mij een kus op mijn voorhoofd. Hij laat mijn handen los en draait zich om om naar zijn tent te lopen. Verbouwereerd blijf ik staan. "Wacht." zeg ik zacht. Timo hoort mij niet. "Wacht, Timo wacht!" roep ik iets harder. Hij kijkt om. Er verschijnt een lach op zijn gezicht. Zijn ogen glimmen een beetje. Tenminste dat lijkt zo. Ik glimlach flauw naar hem. Ik zet een paar stappen in zijn richting. Hij doet hetzelfde. Zijn blonde kuif is een beetje in de war gegaan. "Sorry," begin in zachtjes, "Ik voel me gewoon niet helemaal lek-" "Het geeft niet," onderbreekt Timo mij zachtjes. Hij geeft mij een knuffel. Ik leg mijn hoofd op zijn borst. "Als je naar huis wil mag dat natuurlijk ook." Ik glimlach en kijk omhoog. Even vergeet ik helemaal het telefoontje. "Waarom zou ik in een tentje gaan liggen dat helemaal stuk is, als ik ook bij jou kan zijn?"

De volgende ochtend word ik wakker naast Timo. Hij heeft een simpel, wit shirt aan en een korte trainingsbroek. Ik rek me lui uit en ik gaap. Gisteren ben ik eerst even terug gegaan om ook mijn schattige roze pyjama jasje te halen en ook een trainingsbroek. Ik druk een zoen op zijn voorhoofd. Hij is super schattig als hij slaapt. Zijn mond is een beetje open. Ik grinnik. Waarschijnlijk slaap ik ook niet echt beeldig. Gisteren vertelde Timo dat zijn ouders vandaag samen ergens heen gingen. Timo's ouders waren gescheiden hoorde ik. Volgens mij is hij samen met zijn echte ouders op vakantie. Gelukkig hadden zijn ouders geen ruzie. Lui staar ik voor mij uit. Ik besluit om lekker naar buiten te gaan, om een lekker ontbijtje voor ons te maken. Mijn oog valt op Timo's mobiel. Het kan toch geen kwaad om even te kijken, toch? Ik kijk snel nog even of Timo echt niet wakker is, en dan kijk ik op zijn telefoon. Yes, er staat geen code op! Mijn handen zweten een klein beetje. Snel ga ik naar Whatsapp. Ik kijk snel. Er staan niet echt heel veel speciale gesprekken. Hij praat niet met andere meisjes. Een zucht van opluchting ontsnapt uit mijn mond. Net als ik de mobiel weer wil wegleggen, zie ik nog net een groepsgesprek genaamd: 'Project "Dodelijk complot"' Wtf. Een rilling gaat over mijn rug. Ik klik op de groep en ik kijk wie erin zitten. "Goedemorgen Fay." Ik schrik op. Gauw leg ik de telefoon weer op de oorspronkelijke plek. "G-Goedemorgen Timo!" Stotter ik. Ik kijk om naar Timo, die met zijn ogen nog half slapend op zijn slaapzak zit. Hij doet zijn ogen open en glimlacht als hij mij ziet. Ik glimlach flauw naar hem. Ik schuif een beetje van de telefoon weg. "Lekker geslapen?" Vraag ik. Ik kruip iets naar hem toe en woel door zijn haren. Het zit echt helemaal in de war. Ik grinnik. "Heerlijk, moeten we vaker doen zo. Lekker gezellig." Grijnst hij. Ik giechel en geef hem een zacht duwtje tegen zijn schouder. "Honger?" Vraag ik. "Ja," Zegt Timo, "maar ik denk dat ik dat maar even doe, voor het geval dat je hoofd weer tegen de tafel aankomt." Ik giechel en kijk hem gespeeld boos aan. "Ik kan heus wel iets hoor" "Weet ik, je kunt juist heel veel," Grinnikt hij, "Ik heb alleen liever dat je heel blijft en je geen pijn doet." Hij geeft mij een kus op mijn mond en kruipt de tent uit. "Wil je een broodje kaas, ham, jam of hagelslag?" Hoor ik hem roepen buiten de tent "Hagelslag please!" roep ik vrolijk terug. Ik laat mij weer lui zakken op mijn slaapzak en wacht tot hij terug komt. Ik zucht nog een keer uit van opluchting. Ik had geluk dat hij net wakker was en zijn ogen nog gesloten had. En wat is dat 'project "Dodelijk Complot."'?