De Ontmoeting

Hoofdstuk 19

Ik sluit mijn ogen. Na een minuutje of twee komt Timo de tent binnen. Hij heeft een roos tussen zijn tanden geklemt en houd triomfantelijk een dienblad vol met lekkers voor mijn neus. Ik schiet in de lach. "Waar heb je die roos nou weer vandaan?" Lach ik. "Wat doet het er toe." Lacht hij en grijnst. Hij zet het dienblad voor ons neer. Ik ruik de geur van vers brood en rozen. Timo overhandigd mij de rode roos. "Voor de liefste." zegt hij met zijn bekende warme stem. Ik bloos en geef de roos weer aan hem terug. "Als hij voor de liefste is, dan mag je hem weer terug, want de liefste ben jij al." Ik zoen hem. Hij raakt voorzichtig mijn arm aan, die bij zijn aanraking een beetje tintelt. Ik giechel en maak mij van hem los. Ik kijk recht in zijn ogen. De vlinders dansen door mijn buik. "Honger?" vraag ik opnieuw aan hem. "Hmm" mompelt hij. Ik glimlach en blijf naar Timo kijken terwijl ik naar het dienblad tast met mijn hand. Ik grijp een broodje vast en net op het moment dat ik het bij hem in zijn mond wil proppen, leunt Timo zich naar voren en drukt een kus in mijn nek. Mijn greep naar het broodje verslapt en ik laat het vallen. "Ik dacht het niet, Fay" zegt hij grinnikend.

Rond 11:00 kruipen we het tentje uit en besluit ik terug te gaan naar huis, voor het geval dat mijn ouders weer helemaal door het lint gaan doordat ik niet van te voren heb gezegd dat ik ging logeren. We hadden gezellig nog even een spelletje gedaan, waarbij we hard hebben gelachen. Timo en ik staan op de kruising waar we eerder ook hebben gestaan. Met mijn tasje in mijn linkerhand bungel ik het onhandig langs mijn zij. Mijn rechterhand ligt in Timo's hand. "Moeten we snel weer doen." grijnst hij. Ik knik. "En ook snel weer afspreken?" vraagt Timo. "Tuurlijk." hij knikt tevreden en geeft mij een laatste kus. Ik laat mijn hand uit zijn hand glijden en doe een stap naar achteren. "Doei Timo." Hij zwaait en ik werp hem nog een kushandje toe, voordat ik omdraai. Met een fijn gevoel loop ik weg, totdat ik uit zijn zichtveld verdwijn.

Het fijne gevoel verdwijnt als sneeuw voor de zon als ik aankom bij mijn tent. Mijn moeder komt hysterisch aan gelopen en krijgt een woede-aanval. Ik kan zien dat ze in shock is. "Woho, mam. Doe rustig." sus ik haar. Ik zie mijn vader achter haar verschijnen hij tikt op zijn hoofd en trekt zijn wenkbrouw op. Ik kan nog net een giechelbui onderdrukken. Ik probeer mijn gezicht neutraal te houden. Ik houd mijn lippen stijf op elkaar. Mijn moeder is eindelijk opgehouden met haar preek en vraagt: "Waar was je al die tijd?" "Logeren bij Valerie." zeg ik. Ik probeer nog steeds mijn lach in te houden, want mijn vader staat achter mijn moeder gekke bekken te trekken. Het is duidelijk dat hij het maar overdreven vind. Mijn moeder knikt en geeft me nog een laatste boze blik en loopt met grote stappen richting de tent. Ik haal opgelucht adem. Ik loop richting mijn tent en zie mijn vader een diepe zucht slaken en achter mijn moeder aan sjokken. Als ik in mijn nog-steeds-kapotte-tent zit hoor ik mijn ouders met elkaar praten. Mijn vader is kalm en zegt dat ik wel wat meer vrijheid mag hebben op mijn achttiende. Ik hoor dat mijn moeder kalmeert en ze stemt er mee in, op voorwaarde dat ik het zou melden. Ik zucht tevreden en laat mij vallen op mijn slaapzak, dagdromend over Timo.