De Ontmoeting

Hoofdstuk 31

Timo POV:

Ik pak het briefje van de grond en vouw het open. Ik zie dat de tekst uit twee verschillende stukken bestaat. Ik zucht diep en lees.

Timo,

Leuk berichtje net hè?

Tijdelijk verblijf ik ergens anders. Niet vrijwillig natuurlijk. Iemand heeft mij erin geluisd. Bij de afzender staat dat ik Fay ben, maar ik ben niet de gene die dit briefje schrijft. Dat kan ik niet want ik zit in een kamer. Niemand kan mij horen, want de muren zijn dik. Gelukkig heb ik Valerie nog als gezelschap in deze kamer. Af en toe zal ik je op de hoogte houden met mijn mobiel.

Xxxxxxx 'Fay' of iemand anders ;)

Tranen prikken achter mijn ogen, maar ik wil Fay's moeder niet van streek maken. Mijn emoties zijn gemengd. Verdriet, maar ook woede voor het persoon dat deze brief dan wel heeft geschreven borrellen naar boven. Ook veel vragen dwarrelen door mijn hoogd. Is Fay weggelopen? Nee, natuurlijk niet. De afzender zegt dat Fay daar niet vrijwillig is. Ook staat de hele brief geschreven in de naam van Fay, maar dat is dus niet zo. De afzender heeft wel een potje van de brief gemaakt. Hij is moeilijk te ontcijferen waarom Fay hier niet is en waar ze is. Misschien is dat wel juist het doel van de schrijver. Ik zucht en bereid mij voor op het volgende stukje dat ik ga lezen.

Timo,

Ik hoop voor je dat ze niet zo naief is, maar haar wordt hier verteld dat jij degene bent die haar dit aandoet. Als telefoontjes niet helpen, moet ik er maar een stokje voor steken. Natuurlijk wordt ik een handje geholpen door vrienden die bij mij in het krijt staan. Een vriend die jij nooit heb kunnen zijn. Jij pakte het waardevolste van mij af. Ik weet dat jij er niets om had gegeven als ik een horloge had afgepikt, dus ik pakte het grootser aan. Nu weet je wat ik heb meegenomem.

Xoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxo >;)

Een verloren vriend

Ik weet precies wie de afzender is van dit briefje. Sem. Van woede knijp ik het briefje bijna fijn. Waarom neemt hij mij niet als slachtoffer?

WAAROM moet Fay daar de dupe van zijn!?

Ik heb geen idee wat ze met haar gaan doen, maar ik weet nu al dat het niet fijn gaat worden.

Mijn gezicht is lijkbleek als ik de tent uit loop. Ik schud verdrietig mijn hoofd naar mevrouw Meiers, maar niet alleen omdat ze niet in haar tent is. Ook omdat ik weet dat ze niet hier ergens anders op de camping is. Ik ben verdrietig, omdat ik weet dat Fay Meiers, mijn vriendin, de dochter van meneer en mevrouw Meiers en de zus van Bas... is ontvoerd.

"Wat is dat." Vraagt mevrouw Meiers. Nieuwschierigheid en ook angst zijn in haar stem te horen.

Wat moet ik hier op antwoorden.

Ik zucht diep en laat het aan haar zien. Eerlijk zijn werkt het beste en aangezien het haar dochter is, komt ze het toch te weten. Ik bereid mij voor op de reactie van de vrouw, die ietsjes naar voren hangt om goed te kunnen lezen. Na 3 seconden springen er al tranen in haar ogen. Ik slik. Ik kan slecht een houding aannemen als volwassenen huilen. Haar ogen raken vol en een paar tranen rollen over haar wangen. Als ze klaar is met lezen laat ze haarzelf in een stoel vallen en weg kijkt. Na een paar hevige snik geluiden, sla ik mijn ogen neer. "Het spijt mij mevrouw," zeg ik zachtjes. Een paar tellen stoppen de snikgeluiden en schokken alleen haar schouders. "Ik had beter op haar moeten letten." Mijn stem trilt hevig. Ik weet dat het mijn schuld is. "Ach jongen." Fluistert ze met haar zachte, maar lieve stem. "Uiteindelijk kon je ook niet elke seconde bij haar zijn." Ik besluit er niet op in te gaan en laat haar rustig uitpraten. Langzaam wendt zij haar hoofd weer naar mij. "Vertel mij alleen wat er vroeger gebeurd is met jou en de 'verloren vriend'." Vervolgt ze. "Dan kan ik het misschien beter begrijpen." Ze glimlacht flauw en ik knik. Ik pak een stoel naast haar. Ik zucht en begin mijn verhaal.

"7 jaar geleden, toen ik 12 was, verhuisde ik naar mijn huidige straat waar ik nu nog steeds woon. Ik ontmoette een jongen uit mijn straat. Hij heet Sem. We werden al snel bevriend, want we woonden maar 3 huizen van mij vandaan. Hij was één jaar ouder dan ik, dus ik voelde mij altijd stoer als ik samen met hem was. We hadden een hechte vriendschap en we zaten zelfs met voetbal in hetzelfde team. Maar alles werd anders vlak na mijn 16de verjaardag, toen ik vreemde kriebels voelde in mijn buik: ik was verliefd op een meisje Eva." Ik kijk heel even naar mevrouw Meiers, maar ze verblikt of verbloosd niet. Ik vervolg mijn verhaal. "Eva was een bijzonder meisje, waar ik tot over mijn oren verliefd op was. Het nare aan het verhaal is," Ik zucht. Het doet mij nog steeds pijn. "Eva was het vriendinnetje van Sem. Elke keer als ik ze samen zag, kreeg ik steken van jaloezie. Ik wist zeker dat Eva Sem toch veel leuker vond. Hij was stoerder, wilder en ouder. Ik had geen kans en elke keer als ik ze samen zag vervaagde mijn hoop. Totdat er 3 maanden later een feest van de voetbal was. Je mocht iemand meenemen en natuurlijk nam Sem Eva mee. Alchohol vloeide rijk en het was een echt top feest. Sem was stomdronken, netzoals ik dat was. Sem was dom. Hij flirte met andere meiden en bood ze vaak te drinken aan, waardoor hij Eva vergat. Eva, die inmiddels ook dronken was, zocht trootst bij mij. Door de alcohol gingen de vlinders in mijn buik weer fladderen. Ik was stom en dronken en ik wist niet wat ik deed. Toen zoende ik haar. En ze zoende mij terug. Helemaal niets maakte meer uit. Iedereen viel weg en ik lette niet op de buitenwereld. Pas wanneer haar lippen ruw van de mijne werden getrokken schrok ik op uit mijn trance. Een razend boze Sem keek mij aan en gaf een stomp in mijn buik. Ook gaf hij Eva een klap in haar gezicht. Nee, Sem was niet aardig tegen meisjes. "Hou op, Sem. Het is niet haar schuld." Had ik gebromd. Hij richtte zijn aandacht weer op mij en siste iets door zijn tanden heen. Die woorden herrinner ik maar al te goed." Ik glimlach flauw naar mevrouw Meiers die naast mij zit. Ze knikt als toestemming dat ik verder kan gaan en ik denk dat ze wel weet wat ik ga vertellen. "Hij zei: "Je zal boeten voor wat je gedaan hebt, klootzak. Ooit zal je voelen hoe het is om het belangrijkste in je leven kwijt te raken. En ik ben degene die daar voor zal zorgen."

-Wow 1160 woorden ❤-

Vraag van vandaag: Wat is je favo dier? Comment hier :)