De Ontmoeting

Hoofdstuk 16

Ik rol met mijn ogen en prik gefrustreerd in mijn laatste paar aardappels. "Alsof ik dat nooit doe." Bijt ik hem toe. Ik werp een boze blik op mijn broertje. "En ja, ik heb een afspraakje. Problemen mee?" Mijn broertje is even stil en is blijkbaar geschrokken van mijn felheid. Hij mompelt wat en eet zwijgend de rest van zijn eten op. "Met wie heb je een afspraakje." Vraagt mijn moeder onschuldig. "Gewoon een vriend die ik ontmoet heb. Ik ken hem al een week en hij is super aardig." Zeg ik blozend. "We gaan gewoon wat leuks doen." Mijn moeder knikt. "Wat leuk." Zegt ze goedkeurend. In mijn ooghoeken kijk ik naar mijn vader. Ik kan aan zijn gezicht zien dat hij het maar niets vind.

Ik gooi mijn bord en bestek in de bak die overvol zit met afwasspullen. Blijkbaar iets te hard, want er breekt een stuk van het bord af. Oeps. Snel kijk ik of niemand het gezien heeft en dan glip ik snel mijn tentje binnen. Shit. Weer vergeten een nieuwe tent te kopen. Buiten mijn tent hoor ik mijn broertje schelden, omdat hij niet af wil wassen. Ik hoor dat mijn vader hem een draai om zijn oren geeft, vanwege zijn taalgebruik. Ik grinnik. Het is altijd vermakelijk om te horen hoe je broertje op zijn kop krijgt. Ik pak mijn tas en gooi hem open. Ik pak een leuk kanten blouseje en een kort, babyroze rokje met witte stippen. Ik trek het aan en ik doe een klein, bruin riempje om mijn middel. Ik pak een beige clutch (dit is een klein tasje). Nu mijn haren nog. Ik kijk op mijn telefoon voor de tijd. Nog 1 uur. Genoeg tijd. Ik krul mijn haar in nonchalante, losse krullen en gooi ze over mijn schouder. Perfect. Ik ben er helemaal klaar voor.

Bij het zwembad leun ik tegen een grote steen aan. Ik ben ondertussen toch redelijk zenuwachtig geworden. Wat zou Timo nou willen vertellen. Over 10 minuten moet hij komen. Een warme wind blaast langs mijn gezicht. Ik rek mijn rug en zet mijn handen in mijn zij. Mijn voet zet ik tegen de steen. In de verte zie ik iemand aankomen. Ik hou mijn adem in en knijp mijn ogen tot spleetjes om te kijken wie het is. Het is Timo. Een zucht van opluchting ontglipt mijn lippen. Hij loopt richting mij toe. "Hoi schoonheid." zegt hij met een onweerstaanbare sexy stem. De vlinders in mijn buik fladderen in het rond. Hij loopt naar mij toe totdat we dicht bij elkaar staan. Hij legt zijn handen rond mijn heupen en duwt mij zachtjes tegen zich aan. "Hoi Timo." zeg ik zachtjes glimlachend. Ik kijk langzaam omhoog en hij drukt zachtjes zijn warme lippen tegen de mijne. Mijn lippen krullen omhoog. Wat ben ik gelukkig. Niets kan mij nog ongelukkig maken.

Arm in arm gehaakt lopen we richting de stad. De stad is prachtig verlicht. Ik wilde eerst de taxi aanhouden, maar hij hield mij tegen. Hij wilt blijkbaar lopen, waar ik totaal geen probleem mee heb; het uitzicht is prachtig. De kleine lichtjes lijken wel te dansen. Ik loop zo dicht mogelijk tegen Timo aan. Ik sluit mijn ogen en laat mijn hoofd op Timo's schouder rusten. "Kom, hier linksaf" zegt Timo plotseling. We waren nog niet erg lang aan het lopen. We slaan linksaf en mijn ogen worden groot. Voor mij zie ik een bankje met overal waxine lichtjes. Het was een prachtig gezicht. Ik keek uit over een klein meertje en boven ons was een prachtige wilgenboom. Ik wilde gaan schreeuwen van geluk en in zijn armen springen om hem een zoen te geven, maar dat leek mij niet zo gepast. "Dames gaan voor." zegt hij met zijn prachtige stem en een grijns op zijn gezicht. Hij buigt een beetje door en geeft een kus op mijn hand. Ik knik giechelend en ga op het bankje zitten. Hij gaat naast mij zitten en legt zijn arm voorzichtig over mijn schouders heen. Ik kijk recht in zijn ogen en hij doet hetzelfde. "Ik hou van jou." zegt hij lief. "Ik ook van jou." zeg ik zacht. Hij geeft mij een kus tussen mijn wenkbrauwen. Ik giechel en sluit alweer mijn ogen.

Het is een tijdje stil. Vragen spoken door mijn hoofd. Ik wil hem zo veel vragen. Ik besloot om het heerlijke moment toch te verbreken. Twijfelend besluit ik de vraag te stellen die ik heel graag wil weten. "Was jij degene die de EHBO erbij haalde?" vraag ik onschuldig. "Nee, schatje. Ik was niet degene die de EHBO erbij haalde." zegt hij rustig. Ik staar in het water. Ik stiekem wel gehoopt dat hij het zou zijn, maar dat zou wel heel erg toevallig zijn. "Wel was ik degene die erbij is gehaald om te helpen met dragen." "Echt!?" roep ik iets te enthousiast. "Dankje Timo." Ik geef hem een knuffel. "Weet je wie het wel heeft gezien?" vraag ik nieuwsgierig. Hij twijfelt even. "Een Franse jongen." zegt hij kortaf. Blijkbaar maakt het hem wel uit wie het heeft gezien, want hij staart het water in. "Hoe zag hij eruit?" Vraag ik gretig. Ik heb een naar voorgevoel in mijn buik. "Wat doet het er toe?" vraagt hij een beetje beledigd. "Is het zo belangrijk?" Zijn ogen staan donker en verdrietig. Is hij jaloers?