De Ontmoeting

Hoofdstuk 38

Fay POV:

"En actie." Zegt Sem gemeen. Een klein toontje komt van mijn telefoon, als teken dat hij is begonnen met filmen.

En wat moet ik nu doen. Boos kijken? Verdrietig kijken? Ik weet het niet. "Doe wat kreng!" sist Sem. Boos kijk ik hem aan. Het liefst had ik Timo uitgescholden, maar er komt geen enkel woord uit mijn mond. Ik kan alleen maar woedend de camera in kijken. Een hand komt hard tegen mijn wang aan. "Zeg is wat tegen Timo, Fay." Zegt hij op een misselijkmakende nep-lieve toon. "Je vond hem toch zo lief?" Dan verlies ik mijn controle. Ik schreeuw zo hard als ik kan naar de camera. De raarste en alle scheldwoorden die ik maar weet komen naar mij naar boven. Alle boosheid komt naar boven en ik verzamel alle kracht die ik nog heb om met mijn voet tegen de tafel die voor mij staat aan te trappen. De tafel klapt met een enorme vaart tegen de knieën van Sem aan. Een pijnlijke kreet verlaat zijn mond en ik geniet van het moment, omdat hij eindelijk die vervelende grijns niet meer heeft. Lang kan ik niet genieten van het moment, want woedend stapt hij naar voren, met in zijn ene hand nog steeds de telefoon waarmee hij mij nog steeds filmt. "Ik zal is leren dat jij hier de baas niet bent Fay. Dreigend haalt hij zijn mes tevoorschijn. Ik hap naar adem en kijk met grote ogen naar het glimmende ding. Hij zet het mes op mijn arm en ik bereid mij voor op de pijn die ik zal gaan voelen. Ik knijp mijn ogen dicht, maar tot mijn verbazing hoor ik mijn ringtoon klinken uit mijn telefoon. "Fuck, nu is ook gelijk mijn opname gestopt." Vloekt Sem luid. Hij kijkt naar de telefoon om te kijken wie er belt. "Timo," Mompelt hij. Hij neemt op.

"Hallo," zegt Sem. Even luistert hij. "Klopt baas, ik heb haar flink pijn gedaan, net zoals u vroeg." Ik wordt misselijk. Timo belt ook nog is om te vragen hoe slecht het met mij gaat. "Nee, ik zal haar niet laten gaan. Zoals je vroeg. Ik laat haar even iets zeggen." Hij zet de telefoon op de luidspreker. Sem gebaard dat ik iets moet zeggen maar ik blijf hem koppig aankijken. Als beloning krijg ik een harde klap op mijn kaak. De klap dreunt door en de hoofdpijn komt weer opzetten. Ik laat mijn hoofd hangen en staar naar mijn bovenbenen. Er vallen een paar tranen op en er volgen wat snik geluiden van mij. "Waarom?" Zeg ik zachtjes. "Waarom heb je mij bedrogen." Voordat Timo kan antwoorden beëindigd Sem het gesprek. Langzaam kijk ik weer omhoog. Zijn smerige grijns is weer terug. "En dan nu de video versturen."

Timo POV:

Ik kijk naast mij en zie dat de ogen van Vincent, die eerst zo enthousiast stonden omdat we contact hadden met Sem, nu verdrietig staan en lichtjes glinsteren. Vincent zucht diep en glimlacht triest: "We weten in ieder geval dat Fay nog leeft." Ik knik. Ik ben verwonderd dat hij nog positief kan denken, maar ik denk niet dat hij erg positief is over het vinden van Fay. "Maar misschien leeft Valerie niet meer. Hij had het alleen maar over Fay." Denk ik hardop. Vincent knikt ook. Loic plugt mijn telefoon uit het apparaat en geeft het aan mij terug. Net als ik mijn telefoon in mijn zak wil steken, trilt hij. Gauw trek ik hem weer naar boven en leg hem voor mij op de tafel. Mijn ogen worden groot. Het is het sms'je waar ik al die tijd heb gewacht. De video. "Vincent. Kijk." Vincent kijkt naar het scherm en ziet het ook. Snel klik ik op de video, zodat hij kan downloaden. Nieuwsgierig probeert Loic ook op het scherm te kijken. Als Vincent door heeft dat hij het niet kan zien verteld hij in het Engels dat we een video hebben gekregen van Sem. Het downloaden duurt veel te lang. Het is een video van 1 minuut 36 seconden en met trillende vingers schuif ik de telefoon in het midden, zodat iedereen het kan zien. Daarna klik ik op het knopje met afspelen. Daar zit ze. Daar zit mijn Fay. Vastgebonden op een stoel met touwen om haar polsen, rode striemen en blauwe-paarse plekken op haar gezicht. Haar haar zit verwilderd en de staart die ze in had is half uitgezakt. Verschrikt schieten de tranen in mijn ogen. Ze staart naar beneden. "Doe wat kreng!" Hoor ik Sem zeggen van achter de camera vandaan. Haar ogen pinnen recht door de camera heen en haar -eerst nog- blauwe ogen, lijken wel donkerder geworden. "Zeg is wat tegen Timo, Fay." Hoor ik opnieuw de stem van Sem. Zijn stem klinkt nep-bezorgd. Haar blik verschiet en ze kijkt nog kwader. "Je vond hem toch zo lief?" Nu ontploft ze. Lelijke woorden verlaten haar mond terwijl ze zich woest probeert los te rukken, alsof ze op wil staan en mij wilt aanvallen. Een traan verlaat mijn oog en komt op de tafel terecht. Ik doe geen moeite om mijn tranen weg te vegen. Na een tijdje schelden schopt ze hard tegen de tafel aan en hoor ik een pijnlijke kreet van Sem. Een lichte vlaag van voldoening van het horen dat Sem pijn heeft, gaat door mijn lichaam heen, maar al snel gaat de camera die door Sem vast gehouden wordt snel richting Fay. De camera schud heen en weer, maar als het beeld weer scherp is hap ik naar adem en naast mij hoor ik Vincent hetzelfde doen. In de linkerhoek van de camera zie ik een mes. De rest van het beeld wordt gevuld door een doodsbange Fay. "Ik zal is leren dat jij de baas niet bent Fay." Hij brengt het mes naar haar arm en ik zie dat ze haar ogen dichtdoet. Ik kijk ook weg. Ik kan niet aanzien hoe hier, mijn meisje, wordt toegetakeld door een of andere gevaarlijke malloot die wraak op mij wil.