De Ontmoeting

Hoofdstuk 41

POV Fay:

De deur gaat midden in mijn nachtrust open. Ik hou mijn ogen dicht om net te doen alsof ik slaap. Het persoon sluit de deur niet. Ik hoor naast mij Valerie zachtjes mompelen in haar slaap. Ik voel handen rond mijn heupen gaan. Ze glijden naar beneden naar mijn knieholtes. De andere gaan onder mijn armen. Hij tilt mij op. Ik heb de neiging mijn ogen te openen en heb op zijn gezicht te slaan. Hij houdt mij behendig vast. Ik hang nu in zijn armen als een bruidje. Ik voel zijn spieren tegen mij aandrukken.

Wie is dit?

De deur sluit hij achter zich als ik de kamer uit word gedragen. Wat wilt hij van mij? Ik gok dat we ongeveer halverwege de gang zijn. De spanning in mijn lichaam loopt steeds hoger op. Ik hou het niet meer. Ik open mijn ogen en wrik mij los. Ik kijk snel wie het is. Het is de broer van Sem. Ik schop en trap zo hard als ik kan. Hij scheld zachtjes en binnensmonds. Hij laat mij vallen. Ik kom hard neer en trap met mijn voet tegen zijn schenen. Hij grijpt gepijnigd achteruit en snel krabbel ik omhoog en gok op goed geluk op een van de deuren.

Bam. Met een harde klap klap ik de deur open. Nee, dit is geen uitgang, maar de badkamer. Ik grom van boosheid, aangezien ze wel gewoon een wc hadden waar wij heen konden, maar natuurlijk moeten wij het zelf uitzoeken. Ik werp een blik op de broer van Sem die strompelend op mij afkomt. Zelfverzekerd ren ik opnieuw naar hem toe en schop hem in zijn buik, waarop hij neervalt. Ik ren naar de volgende deur. Met een harde klap gaat ook deze deur open.

"Waar denk jij mee bezig te zijn?" Mijn bloed veranderd in ijswater en geschrokken staar ik de kamer in waar ik de deur net van heb opengetrokken. Sem staat met een trainingsbroek in het midden van de kamer. Zijn haar staat warrig alle kanten op, dus ik trek de conclusie dat ik hem wakker heb gemaakt. In de kamer staat verder een bed en een kast. Hij heeft geen shirt aan en zijn gespierde buik is zichtbaar. Ik draai mij zo snel als ik kan om en ren door de gang heen om een andere random deur open te gooien. Ik zit op atletiek dus ik ben gelukkig snel. Ik gooi een deur open en eindelijk komt er een tweede soort gang tevoorschijn. Hier is maar één deur. Ik ren er naar toe. Ik duw hard tegen de deur, maar er zit geen beweging in. Achter mij hoor ik de deur dichtslaan. Sem staat woedend in de deuropening. "Jij vies, vuil, kreng dat je er bent." Sist hij furieus. Zonder dat ik erover nadenk, trek ik nu aan de deur, maar deze opent niet. "Waarom zou ik de deur hier gewoon open laten staan." Zegt Sem en tot mijn grote afschuw heeft hij weer een grijns op zijn gezicht. Triomfantelijk haalt hij mijn telefoon tevoorschijn. Ik kijk hem boos aan. "Laat me gaan!" Schreeuw ik zo hard." Midden in mijn zin klinkt het toontje uit mijn telefoon. Hij neemt weer op. Langzaam zet hij stappen dichterbij. Ik schreeuw zo hard als ik kan en trek aan de deurklink. Verwoed probeer ik de deur te openen met mijn voet. "Het gaat je niet lukken Fay. Je bent hier gevangen. Voor altijd." Gefrustreerd trek ik nog een keer aan de deur. Na nog een mislukte poging zak ik hijgend tegen de voordeur aan. "You son of a bitch." Sis ik boos naar hem. Een lichte trilling van angst is vast duidelijk in mijn stem te horen. Sem is nog maar een paar meter voor mij. Mijn ogen flitsen naar de deur die achter Sem is. Ik heb hoe dan ook geen kans meer om te ontsnappen. Het enige waar ik nog op kan hopen is dat er op google maps staat waar ik ben.

Gefocust kijk ik Sem weer aan, die nu iets verward is door mijn plotselinge zelfverzekerdheid. Ik sta langzaam op en ren plotseling recht op de telefoon af. Ik trek hem uit Sem zijn handen en glip langs hem heen. Hij is totaal verward door mijn actie, dus heel moeilijk is het niet. Ik trek opnieuw met een ruk de deur open en richt mij daarna weer op de telefoon die nog steeds aan het filmen is. Ik ren naar de badkamer en verschuil me daar in de douche, zodat ik net genoeg tijd heb om te kijken. Sem hoor ik op de achtergrond zijn broer compleet uitschelden. "Wat the hell man, wat was jij van plan?" Hoor ik Sem gesmoord roepen. Ik sis boos iets naar de camera. "Klootzak," Ik stop de video en stuur deze gelijk naar Timo, aangezien hij best mag weten dat ik slimmer ben dan deze paar sukkels. Ik zet mijn mobiele data aan en al snel verzend de video. Ik ga naar google maps. Van schrik hap ik naar adem als ik zie waar wij zijn. We zijn niet meer in Frankrijk, maar in Nederland.