De Ontmoeting

Hoofdstuk 11

Stilletjes lopen wij hand in hand richting mijn tent. "Moet ik je helpen met koken?" Vraagt Timo zijn mond in een glimlach getrokken, maar ik weiger zijn aanbod. "Nee joh, dit kan ik heus wel alleen." Ik geef hem snel een zoen op zijn wang.

"Ik ga maar, anders verhongeren mijn ouders." Zeg ik grinnikend. Ik baal ervan dat ik vanavond niet langer bij hem kan blijven, maar ik heb echt belooft aan mijn moeder om te gaan koken. "Doei!" Roept hij mij na als ik wegloop. Ik blaas een luchtzoen naar hem toe en zwaai nog even. Dan loop ik door naar mijn tent.

Ik word verblind door de avondzon als ik terugloop. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. Als ik terug kom bij de tent zie ik dat mijn ouders buiten zitten en thee aan het drinken zijn. Mijn broertje is verderop aan het badmintonnen met een van zijn vrienden. Ik zet de tas neer en pak het gaspitje dat in de tent staat. Ik zet hem zo neer dat mijn rug naar de zon gericht is, want anders word ik steeds verblind. Ik doe wat boter in de pan en zet het gaspitje aan. Na een tijdje is de boter bruin en doe ik de biefstukjes in de pan. Een heerlijke geur komt mijn neus binnen en genietend leun ik even achterover op mijn stoel. Het spettert wel heel erg. De spetters springen overal heen, maar ook op mijn arm.

"Au!" Roep ik. Als reflex sla ik met mijn arm in het rond. Per ongeluk raakt mijn arm de pan met vlees. Het vlees vliegt door de lucht en belandt op de grond, maar al het vet komt op mijn been. Ik gil van de pijn. Ik zie in mijn ooghoek dat mijn ouders schrikken en opstaan. Ik val om en ik knal met mijn hoofd op de tafel. Ik zie nog net dat mijn moeder boven mijn gezicht hangt. Ze ziet er geschrokken uit. Dan wordt alles zwart voor mijn ogen.

*

Ik open mijn ogen en ik rek mij uit. Ik haal diep adem en ruik een muffe geur. Ik recht mijn rug en ga rechtop zitten. "Ze is wakker!" hoor ik mijn vader roepen. Mijn moeder komt snel naar mijn bed toe. "Hoi lieverd." Zegt mijn moeder en ze aait over mijn gezicht. Opeens voel ik een steek door mijn hoofd. Ik kreun. Ik voel aan mijn hoofd waar een ijszak op ligt. Een misselijk gevoel overspoelt mij en ik heb het gevoel alsof iemand mij aan het rond draaien is. "Waar ben ik?" Vraag ik kreunend. "Je bent bij de EHBO van de camping." Zegt mijn vader die ondertussen aan de andere kant van mijn bed is gaan zitten. Ik kijk naar mijn moeder die nog net niet aan het huilen is, maar wel waterige ogen heeft. Ik grinnik

"Je hoeft je heus niet zo druk te maken hoor. Ik heb alleen maar mijn hoofd gestoten."

"En een hele erge brandwond." Vult mijn broertje aan. Van schrik kijk ik naar mijn been, waar een natte doek op ligt. Mijn moeder kijkt Bas boos en streng aan aan.

"Bas! Maak je zus niet ongerust." Ze wendt haar hoofd weer naar mij.

"Het is niet zo erg. Het is maar een eerste graad brandwond. Er is een beetje olie op gevallen." Ik zucht van opluchting. Dat is een beetje hetzelfde als verbranden in de zon.

"We hebben je snel naar het washok getild en daarna de brandwond gekoeld." Legt mijn vader rustig uit.

"Een jongen had ons gezien en gelijk de EHBO erbij gehaald. Hij is daar." Mijn vader wijst naar de andere kant van de kamer. In een hoek staat een jongen. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes, maar als ik dat wil doen gaat een pijnscheut door mijn hoofd. Ik grijp naar mijn hoofd en kreun. "Rustig maar, ze heeft een aardig harde klap op haar hoofd gekregen. Laat haar maar weer slapen." Hoor ik een warme bekende stem zeggen. Timo?

"Timo?" Mijn hoofd bonkt en ik wil naar boven kijken. Ik heb de kracht niet om mijn ogen open te doen. Ik leg mijn hoofd langzaam weer in mijn kussen en val in een onrustige slaap.